Bedrich Smetana - Piano Trio in G minor, Op. 15

Τυχαία έπεσα πάνω σ' αυτό το υπέροχο έργο εξερευνώντας άλλα, συγκριτικά ασήμαντα και βαρετά ακούσματα, που τελικά θα περιμένουν.

Το έργο αυτό αποτελεί το μοναδικό piano trio του Smetana. Το συνέθεσε το 1855, αμέσως μετά το θάνατο της τετράχρονης κόρης του Bedriska, στην οποία και είναι αφιερωμένο. Όπως θα ανέμενε κανείς, η μουσική βρίθει συναισθηματικής έντασης και σκιαγραφεί τον αβάσταχτο πόνο και την απελπισία που συνοδεύει μία τέτοια απώλεια. Ωστόσο, υπάρχει κάτι ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο σ' αυτό τον θρήνο...είναι ένα κομψοτέχνημα, φτιαγμένο για να τιμήσει και να υμνήσει την γλυκύτητα και την ομορφιά ψυχής της χαμένης κόρης. Γι' αυτό, σε καθένα από τα τρία μέρη του έργου, μουσικά θέματα απίστευτης θλίψης και έντασης εναλλάσσονται με υπέροχες λυρικές μελωδίες, μεταφέροντάς μας από το σκοτάδι στο φως, κι από το φως στο σκοτάδι. Στο εκπληκτικό φινάλε ο Smetana αρνείται να παραδοθεί στον πόνο του και προκρίνει την ανάδειξη της ομορφιάς που έχει μεν χαθεί, αλλά που ούτε ο ίδιος ο θάνατος δεν μπορεί να τη σβήσει...

Δυστυχώς, μου είναι αδύνατο να προσεγγίσω το συγκεκριμένο έργο μ' έναν πιο "ακαδημαϊκό" τρόπο. Το βρίσκω απίστευτα συγκινητικό και απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Η εκτέλεση που ακούω είναι μία ηχογράφηση του 1950 με τους Oistrakh, Knushevitsky και Oborin, αλλά θα με ενδιέφερε πολύ αν έχετε υπόψη σας κάποια αξιόλογη σύγχρονη εκτέλεση.

https://www.youtube.com/watch?v=Ha4mw465ckY

Χαίρομαι που σας άρεσε. Και η εκτέλεση που προτείνει ο Σπύρος είναι εξαιρετική, αλλά όπως λέει δίνει έμφαση στην τρυφερότητα και όχι στην οδύνη. Επίσης, πολύ καλή η παρακάτω από το Suk Trio.