Ανέκαθεν δεν άντεχα ν' ακούω περίπλοκες μουσικές τα καλοκαίρια. Πολλή ζέστη, λίγες νότες. Ο Bach και οι πολυφωνικοί στις θήκες, οι μάστορες της ορχήστρας κι αυτοί κλεισμένοι στους δίσκους, οι μινιμαλιστές και οι απλοί να στριφογυρίζουν διαρκώς στο CD.
Ο Federico Μompou γεννήθηκε στα 1893 στην Βarcelona της Ισπανίας. Ήρεμος και ντροπαλός ως προσωπικότητα, προτίμησε τη σύνθεση από την καριέρα ως σολίστας του πιάνου. Σπούδασε στην Γαλλία και τιμητικά έγινε δεκτός στην Ομάδα των Έξι(Milhaud, Auric, Durey, Honegger, Poulenc και Tailleferre). H μουσική του έχει επιρροες απο Chopin, Debussy, Ravel και Scrjabin ενώ ιδιαίτερα εμφανείς είναι οι επιρροές από τον Satie. Πέθανε το 1987.
Η μουσική του Mompou μοιάζει με την σιωπή που μιλά. Άλλες φορές μοιάζει με παραμύθι που διηγείται κανείς σε μικρό παιδί. Το Cancion y Danza 7(Τραγουδι και Χορός) είναι βγαλμένο από τον παιδικό κόσμο των παραμυθιών. Οι Τρείς Παραλλαγές ξεκινούν με μια αστεία μελωδία εικοσιένα δευτερολέπτων που ταυτίζει τον ακροατή μαζί της κι έπειτα τον ξεναγεί σε νυχτερινό χορό, σε έντονο συλλογισμό. Και τότε καταλαβαίνει ότι η μελωδία δεν ήταν αστεία, αλλά άμεσα οικεία: "η μουσική δεν έχει αέρα και φώς. Είναι χτύπος καρδιάς που δεν φτάνει στο διάστημα, αλλά στα βάθη της ψυχής, στο πνεύμα του πνεύματος..[..]..Η μουσική μου δεν θα χωρέσει ποτέ σ' ενα τέλειο κόσμο" έλεγε ο συνθέτης.
Από το CD ξεχωρίζουν οι Cancions y Danzas, αν και δεν περιέχονται όλες, οι Paisages και οι Παραλλαγές, χωρίς να σκιάζουν τα υπολοιπα κομμάτια, κάνοντας το CD ένα υπέροχο δείγμα της μουσικής του Federico Mompou κι ένα ευχάριστο άκουσμα για το καλοκαίρι.
