ΙN MEMORIAM

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
62,722
Χολαργός
0028946468920s.gif


O Hector Berlioz(1803-1869)συνέθεσε σε ηλικία 34 ετών την μεγαλοπρεπή ´Grand Messe des Morts' op.5,πού παραμένει ένα απο τα πλέον γνωστά έργα τού Γάλλου συνθέτη.
Εργο βασισμένο στην Λατινική νεκρώσιμη Ακολουθία,προκαλεί θαυμασμό κυρίως για την ενορχήστρωση στα ξύλινα και χάλκινα πνευστά,αλλά και για την μεγάλη χορωδία και τούς πολλούς τενόρους πού απαιτούσε ο συνθέτης(ήταν χαρακτηριστική η εμμονή τού Berlioz στο να βρεί τον καλύτερο συνδυασμό χωρου και ηχητικής)
Οταν εκτελείται το έργο υπάρχουν στίς 4 γωνίες τής σκηνής ensembles χαλκίνων,που προσδίδουν στην Λειτουργία περισσότερη μεγαλοπρέπεια.
Η Λειτουργία αποτελείται απο 10 μέρη ,στα 3 δε εξ αυτών απαιτείται η πλήρης συμμετοχή όλων τών συντελεστών(Dies Irae,Rex Tremendae,Lacrymosa).
Eργο επι τής ουσίας αυστηρό και σχεδόν ασκητικό ,πλήν εξαιρέσεων(παράδειγμα στο Tuba mirum spargens sonum,απο το Dies Irae,όπου όντως νομίζεις ότι ακούς τίς τρομπέτες τής Δευτέρας Παρουσίας),ταιριάζει περισσότερο σε έναν οραματιστή ,που τον απασχολεί το πέραν τού θανάτου και τής κρίσεως,παρά σε έναν δεδομένα πιστό.Η ασκητική τού Requiem διακόπτεται από εντυπωσιακά ξεσπάσματα ,που συμβολίζουν την παράκληση και την ικεσία τού ανθρώπινου είδους για λύτρωση.
Ο Berlioz ,σπουδαίος ενορχηστρωτής,δημιούργησε πολλές καινοτομίες στην μουσική συνύπαρξη Χορωδίας και Ορχήστρας(επί παραδείγματι στο Offertorium,η ορχήστρα παίζει πολύ εκφραστικά ενώ η Χορωδία,τραγουδά ήρεμα επάνω σε δύο νότες).
To 5o μέρος (Quarens me)ερμηνεύεται σχεδόν a capella.
Ο Berlioz με αυτό το έργο διατρέχει όλη την Χορωδιακή παράδοση της Γαλλίας και επηρεάζει τον Verdi,τον Saint-Saens,αλλά και τον Messiaen.
To Requiem είναι έργο βαθειά ανθρώπινο,μεγαλοπρεπές και ταυτόχρονα ασκητικό,που προσπαθεί να αποδώσει το πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος μπροστά στην απεραντοσύνη τού Σύμπαντος και τού Θείου.
Η ερμηνεία του είναι πολύ δύσκολη γιατί εύκολα κάποιος Διευθυντής Ορχήστρας ,μπορεί να εκτραπεί στον εντυπωσιασμό.

Το Te Deum γράφτηκε 12 χρόνια αργότερα.Εχει συγγένεια με το Requiem,αλλά βέβαια δεν απαιτεί όλην αυτή την ηχητική πανσπερμία τού πρώτου.
O Berlioz κανει χρήση τού Oργάνου,που έχει σχεδόν αντιθετική μουσικά στάση πρός την Ορχήστρα(παρομοίαζε την αντίθεση όπως τού Πάπα με τον Αυτοκράτορα).
To Τe Deum αποτελείται απο 6 μέρη.
Απο τον συνθέτη ζητούνται 2 μεγάλες μεικτες χορωδίες,1 παιδική χορωδία,ένας τενόρος,12 αρπες,πολλών ειδών κρουστά και ως συνήθως πολλά πνευστά.
Το έργο παραπέμπει ακόμα και στην Μεσαιωνική Λειτουργία και έχει μιά τελετουργική μεγαλοπρέπεια ,που το κατατάσσει στα σημαντικά έργα τής Δυτικής θρησκευτικής μουσικής.
Η παρουσία τού Οργάνου στο πρώτο μέρος (Τe Deum)είναι συγκλονιστική.Οπως επίσης και στο μεγαλειώδες φινάλε.
Δεν υπάρχουν πολλές εκτελέσεις τού έργου στην διεθνή δισκογραφία.
Προσωπικά και για τα δύο έργα τής παρουσιάσεως θεωρώ την ηλικίας 30 ετών ηχογράφηση τής Philips με τον Sir Colin Davis και την Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία τού Λονδίνου αξεπέραστη.
Πρόσφατα μάλιστα η Philips έκανε νέα πιό σύγχρονη ηχητική επεξεργασία και κυκλοφόρησε τα δύο έργα σε ένα διπλό c.d.,που τα κάνει ασυναγώνιστα σε όλα τα επίπεδα.
O Davis ξεφεύγει απο την συχνά επιδερμική αντιμετώπιση τού έργου και εστιάζει περισσότερο στην αυστηρή του δομή,αλλά και στην εσωτερικότητά του.Επιτυγχάνει εκεί που απέτυχαν εν μερει οι Maazel,Levine,Ozawa.
Αλλες ενδιαφέρουσες εκτελέσεις τού ρέκβιεμ είναι αυτή τού Charles Munch με την Συμφωνική τής Βοστώνης ,αλλά και τού Δημήτρη Μητρόπουλου,με την Φιλαρμονική τής Βιέννης(Οrfeo).
Στο Τe Deum η μόνη άλλη εκτέλεση που ,κατά την γνώμη μου στέκεται πολύ ικανοποιητικά είναι αυτή τού Abbado με την Ορχήστρα Νέων τής Ευρωπαϊκής Κοινότητας(D.G)

427409-2.jpg


O Charles Gounod(1818-1893) υπήρξε μεγάλος τεχνίτης στην Γαλλική σκηνή είτε στην συνθεση λαϊκής (οπερας) είτε θρησκευτικής μουσικής.
Το 1855 συνέθεσε την Λειτουργία τής Αγίας Κικιλίας (προστάτιδος τής μουσικής)και την πρωτοπαρουσίασε στίς 22/11 τού ιδιου έτους(ημέρα που η Αγία τιμάται)στην Εκκλησία τού Αγίου Ευσταθίου στο Παρίσι.
Το έργο έχει πολλές ομοιότητες με τίς ´κοσμικές ´συνθέσεις τού Gounod και πολύ συχνά διευθύνεται έτσι.Αποτελείται απο 7 μερη
Με αυτόν τον τρόπο το ήξερα και εγώ,σχεδόν μελίρρυτο και συχνά πολύ συναισθηματικό.
Για προσωπικούς λόγους όμως έψαξα να βρώ μιά πιό διαφορετική εκτέλεση,πιό απογυμνωμένη απο τα στολίδια τού Gounod.
Kατά την γνώμη μου η εκτέλεση τού Igor Markevitch(1966,D.G.),με την Φιλαρμονική Ορχήστρα και Χορωδία τής Τσεχίας,εκπληρώνει την επιθυμία μου.
Σολίστ στην Λειτουργία είναι οι Irmgard Seefried(Soprano),Gerhard Stolze(Tenor),Hermann Uhde (Bass).
O Μarkevitch δεν διευθύνει ζητώντας υπερβολικές φωνητικές ακροβασίες , γλυκανάλατα vibrati απο τα έγχορδα και εντυπωσιακά crescendi.
Απογυμνώνει την Λειτουργία έχοντας όμως εντρυφήσει σε κάθε λεπτομέρειά της και έτσι αποκαλύπτει σπουδαία μουσική σε μέρη όπως τα Κyrie Eleison Credo Offertorium και Gloria.
Αποκαλύπτει πως ταιριάζει το κείμενο με την μουσική,και προσδίδει στην Λειτουργία μιά βαρύτητα που την μετατρέπει σε ένα πανέμορφο έργο που το διευθύνει μέσα σε μιά πολύ γαλήνια και μελωδική ,όσο χρειάζεται,ατμόσφαιρα.
Αλλως τε ο Markevitch πρίν γίνει Διευθυντής Ορχήστρας ήταν συνθετης,μαθητής τής Nadia Boulanger και έχαιρε εκτιμήσεως απο τούς Stravinsky,Bartok και Messiaen.Μόλις όμως ανέλαβε διευθυντής τού Maggio Musicale Fiorentino,αρνηθηκε να συνθέσει ή να παρουσιάσει έργο του ξανά γιατί το θεωρούσε ανήθικο να εκμεταλλέυεται την ´θεση του ως μαέστρος και να ´περνάει´στο πρόγραμμα της Ορχήστρας και δικά του έργα.!!!!
Τα Απομνημονεύματά του(Tο Be and to Have Been,1980) έχουν την παρακάτω παράγραφο καποια στιγμή.
´Μερικές φορές υπάρχει μιά μυστική ώθηση,που μού ψιθυριζει ότι θα εχω ζήσει μόνον στην βάση ενός τελικού κεφαλαίου,που θα συνταιριάζει και θα κρίνει όλα μαζί τα άλλα κεφάλαια.Κάθε τι επιτείνει την αίσθησή μου ότι είμαι α-τελείωτος αλλά και α-γέννητος.Το σχήμα τού σώματός μου είναι απλώς ένας πυρήνας μέσα στον οποίο μιά απεριόριστη συνείδηση αντιμάχεται ένα περιορισμένο χώρο.´.
Υ.Γ.
Και τα τρία αυτά έργα τα άκουγα συχνά τίς Κυριακές απο μικρο παιδί,χωρίς τότε να είναι δικές μου επιλογές.Ισως και τώρα να μήν αποτελούν τίς πρώτες μου ακουστικές επιλογές.
Ομως είναι συνυφασμένα με μία πρωινή Κυριακάτικη μυσταγωγία μπροστά σε ένα παλιό πικάπ Olympia και πολλά παράξενα βινύλλια για τα μάτια ενός μικρού παιδιού.
Για δύο ώρες έπρεπε να υπάρχει ησυχία στο σαλόνι χωρίς πολλά σούρτα-φέρτα.
Πιθανώς σήμερα ορισμένοι αμετροεπείς ´παιδαγωγοί´να το θεωρούσαν καταπιεστικό.Την γνώμη τους πάντα άλλως τε την είχα για τα σκουπίδια.Και εξακολουθώ να την έχω.
Τα χρόνια πέρασαν ,έφυγα απο την πόλη που μεγάλωσα για σπουδές και δεν ξαναγύρισα.Εστησα αλλού την εστία μου.Κράτησα όμως μαζί τήν προίκα μου όσο και εάν τήν αμφισβήτησα.Ωριμάζοντας τήν ξαναβρήκα ατόφια και τήν εμπλούτισα.
Ομως εκείνες οι Κυριακές πάντα ζωντανεύουν ακόμα και εάν οι σκιές στο πατρικό μου σπίτι έχουν αλλάξει πιά σχήμα.
Και απο τίς 11 Ιουλίου τού 1997 έχουν μετατραπεί πιά σε ανάμνηση μιάς ´σταθερής απουσίας´.Εδώ και 10 χρόνια....
Ομως πάντα η μουσική είναι παρούσα και αποτελεί συνεκτικό κρίκο και για τίς επόμενες γενιές.
Σημαντική η δωρεά τού Ζήν,αλλά ακόμα πιό σημαντική, εάν συμβάλλει έστω μερικώς, και στό Εύ Ζήν.

In Memoriam..............
 
Ο Λάμπρος Λιάβας έγραφε στον "Ήχο" του '80 πως οι ερμηνεία έργων του Μπερλιόζ είναι πολύ δύσκολη και ξεχώριζε τον Κόλιν Νταίηβις, ο οποίος θεωρούσε πως είχε αφιερωθεί στα έργα του Μπερλιόζ. Αυτό αποτέλεσε και τον οδηγό αγοράς - μαθητής Λυκείου τότε - του βινυλίου της Φανταστικής Συμφωνίας, του πρώτου έργου του Μπερλιόζ που αγόρασα αφού είχα ακούσει το τέταρτο μέρος της ως μουσική τίτλων σε μια τηλεοπτική σειρά της εποχής και με είχε συνεπάρει.

Έκτοτε, ότι άκουσα από Μπερλιόζ με τον Κόλιν Νταίηβις ποτέ δεν με απογοήτευσε. Το ρέκβιεμ όμως δεν το έχω ακούσει. Έχω ακούσει όμως τις δύο ηχογραφήσεις του Σαρλ Μυνς (Munch) με τη Βοστώνη σε RCA και με τη Βαυαρική Ραδιοφωνία σε DG και ξεχωρίζω την πρώτη, η οποία κυκλοφορεί στα συνήθως εξαιρετικά υβριδικά remasterings της παλιάς σειράς Living Stereo:
61F153HXMML._AA240_.jpg

Εγώ το έχω σε βινύλια με ωραίο ψυχεδελικό (!!!) εξώφυλλο των '70ς.

Το αγαπημένο μου μέρος από το Ρέκβιεμ είναι το Λακριμόζα, με την εκκεντρική απόδοση του κειμένου, όπου διακρίνω πίσω από τη θεατρικότητα της μουσικής έναν περίεργο κυνικό ηδονισμό, ακριβώς στον αντίποδα της εξαϋλωμένης πνευματικότητας του Μότσαρτ.
 

Busoni

Supreme Member
5 July 2006
3,290
Πάτρα
Αν και τα όσα θα γράψω δεν έχουν σχέση με τον Berlioz, αφορούν το οτι και η δική μου πρώτη εμπειρία με την κλασσική ήταν με Λειτουργία. Kατά σύμπτωση, άκουγα το Requiem του Mozart όταν διάβαζα το thread νωρις το μεσημέρι. Το συγκεκριμένο Requiem ήταν το πρώτο έργο κλασσικής μουσικής που άκουσα όταν ήμουν στη Β' Γυμνασιου, γραμμένη κασέτα από βινύλιο συμμαθητή μου, που έπαιζε σ'ενα παλιό ραδιοκασσετόφωνο της Silver.
Η αρχή είχε γίνει στο δημοτικό με παιδικές ιστορίες που, για καλή μου τύχη, είχαν επενδυθεί με την 40η του Mozart.

Πλέον άλλαξε το μέσο, αλλαξε και η δική μου όψη για την μουσική. Το Requiem όμως μένει όπως οι παιδικές φιλίες. Η ηχογράφηση που με ικανοποιεί ειναι αυτή του Carlo Maria Giulini με τους Helen Donath, Christa Ludwig, Robert Tear, Robert Lloyd στους σολιστικούς ρόλους. Επίσης μου έκανε εντύπωση η ερμηνεία του έργου υπο τον Μίλτο Λογιάδη πέρυσι στο Μέγαρο Μουσικής.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
41YDSPTE6KL._SL500_AA240_.jpg


5 τα ξημερώματα ακριβώς 11 χρόνια πρίν...
Ενα τηλέφωνημα-αποχαιρετισμός (δέν πήρε τον γιατρό τής κλινικής αλλά τήν ´συνέχειά´του,πού είχε πάει να κοιμηθεί στο διπλανό ξενοδοχείο,λές και ένοιωσε το επερχόμενο).
Mετά απο δέκα λεπτά ο ´βαρκάρης´ανέλαβε το οριστικό ´πέρασμα´.
Ομως η σχέση παρέμεινε ζωντανή...
Μέ τίς μνήμες ολοζώντανες γιά τά δυσάρεστα και τά ευχάριστα όπως τήν χαρά τού να φέρνει βινύλλια στο σπίτι, απο το πρωτοκυκλοφορημένο τότε Φορτηγό τού Νιόνιου(1966 νάταν?) μέχρις τήν Traviata στήν υπέροχη έκδοση τής Columbia καί νά τά μοιράζεται μέ το μικρό παιδί πού μπέρδευε ακόμα τούς ήχους...
Κάτι έμεινε απ´όλους αυτούς τούς ήχους πού πλημμύριζαν το σπίτι ....
Μπορεί να άλλαξαν ,νά διευρύνθηκαν, νά ξεχάστηκαν,αλλά όλοι μαζί έφτιαξαν ένα χαρμάνι πού πλουταίνει τον Βίο καί τού δίνει διαφορετικές διαστάσεις...
Μέσα σε αυτούς τούς ήχους η Λειτουργια τής Αγίας Κικιλίας τού Gounod κατείχε περίοπτη θέση...
Το γιατί δεν τό έμαθα ποτέ,αλλά τά γιατί είναι γιά τούς ´Λογικούς Προκρούστες´.
Σημασία είχε και έχει τό πώς,δηλαδή ο Τρόπος τής Σχέσης..
Ενα μικρό σχόλιο σάν μικρό Μνημόσυνο στό ´αναπόφευκτο´ τού Γεννήτορα.
Τουλάχιστον δέν νίκησε η Λήθη.
 
10 October 2007
311
Limhamn-Sweden
Σπυρο
Συναρπαστικη και συγκινητικη παρουσιαση, γραφεις ιστορια!
Δαμιανε, μηπως υπαρχει καποια πληροφορια για το ποιος καλιτεχνης εχει κανει το εξωφυλο αυτου του δισκου?
 

send

AVClub Fanatic
19 June 2006
30,947
Θεσσαλονίκη
Μερικές φορές δεν ξέρω εάν διαβάζω παρουσιάσεις δίσκων και έργων ή λογοτεχνία με αφορμή μια μουσική. Ό,τι και να είναι πάντως, την περιέργεια καταφέρνει να την κινήσει σίγουρα, μην πω ακόμη και τη δίψα.
 

mmoukiou

Supreme Member
22 October 2007
3,069
"Κάτι έμεινε απ'όλους αυτούς τους ήχους που πλημμύριζαν το σπίτι"...
...είναι το κρυφό, που μόνο εσείς οι δυο ξέρετε που είναι κρυμμένο, χρυσό κλειδί, που ανοίγει το δωμάτιο που θα καθήσετε ακόμα και σήμερα να ακούσετε μουσική παρέα. Οι δυό σας.
 
19 June 2006
8,661
Συγκλονιστικό.
Πόσο φτωχές είναι οι λέξεις...

Οι μουσικές μας καθορίζουν, μας ξεπερνούν.

Σπύρο είμαι τυχερός που σ' έχω γνωρίσει.
 

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,852
Εξάρχεια
0028946468920s.gif



Υ.Γ.
Και τα τρία αυτά έργα τα άκουγα συχνά τίς Κυριακές απο μικρο παιδί,χωρίς τότε να είναι δικές μου επιλογές.Ισως και τώρα να μήν αποτελούν τίς πρώτες μου ακουστικές επιλογές.
Ομως είναι συνυφασμένα με μία πρωινή Κυριακάτικη μυσταγωγία μπροστά σε ένα παλιό πικάπ Olympia και πολλά παράξενα βινύλλια για τα μάτια ενός μικρού παιδιού.
Για δύο ώρες έπρεπε να υπάρχει ησυχία στο σαλόνι χωρίς πολλά σούρτα-φέρτα.
Πιθανώς σήμερα ορισμένοι αμετροεπείς ´παιδαγωγοί´να το θεωρούσαν καταπιεστικό.Την γνώμη τους πάντα άλλως τε την είχα για τα σκουπίδια.Και εξακολουθώ να την έχω.
Τα χρόνια πέρασαν ,έφυγα απο την πόλη που μεγάλωσα για σπουδές και δεν ξαναγύρισα.Εστησα αλλού την εστία μου.Κράτησα όμως μαζί τήν προίκα μου όσο και εάν τήν αμφισβήτησα.Ωριμάζοντας τήν ξαναβρήκα ατόφια και τήν εμπλούτισα.
Ομως εκείνες οι Κυριακές πάντα ζωντανεύουν ακόμα και εάν οι σκιές στο πατρικό μου σπίτι έχουν αλλάξει πιά σχήμα.
Και απο τίς 11 Ιουλίου τού 1997 έχουν μετατραπεί πιά σε ανάμνηση μιάς ´σταθερής απουσίας´.Εδώ και 10 χρόνια....
Ομως πάντα η μουσική είναι παρούσα και αποτελεί συνεκτικό κρίκο και για τίς επόμενες γενιές.
Σημαντική η δωρεά τού Ζήν,αλλά ακόμα πιό σημαντική, εάν συμβάλλει έστω μερικώς, και στό Εύ Ζήν.

In Memoriam..............

:SFGSFGSF::SFGSFGSF:

Όσες φορές διαβάζω τον Σπύρο, άλλες τόσες διορθώνω εμένα.

Μπράβο Σπύρο.

Υ.Γ Το κείμενο που βάζω στο quote είναι αυτό που κρατάω στο μυαλό μου, το υπόλοιπο το μελετάω.
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Υ.Γ.
Και τα τρία αυτά έργα τα άκουγα συχνά τίς Κυριακές απο μικρο παιδί,χωρίς τότε να είναι δικές μου επιλογές.Ισως και τώρα να μήν αποτελούν τίς πρώτες μου ακουστικές επιλογές.
Ομως είναι συνυφασμένα με μία πρωινή Κυριακάτικη μυσταγωγία μπροστά σε ένα παλιό πικάπ Olympia και πολλά παράξενα βινύλλια για τα μάτια ενός μικρού παιδιού.
Για δύο ώρες έπρεπε να υπάρχει ησυχία στο σαλόνι χωρίς πολλά σούρτα-φέρτα.
Πιθανώς σήμερα ορισμένοι αμετροεπείς ´παιδαγωγοί´να το θεωρούσαν καταπιεστικό.Την γνώμη τους πάντα άλλως τε την είχα για τα σκουπίδια.Και εξακολουθώ να την έχω.
Τα χρόνια πέρασαν ,έφυγα απο την πόλη που μεγάλωσα για σπουδές και δεν ξαναγύρισα.Εστησα αλλού την εστία μου.Κράτησα όμως μαζί τήν προίκα μου όσο και εάν τήν αμφισβήτησα.Ωριμάζοντας τήν ξαναβρήκα ατόφια και τήν εμπλούτισα.
Ομως εκείνες οι Κυριακές πάντα ζωντανεύουν ακόμα και εάν οι σκιές στο πατρικό μου σπίτι έχουν αλλάξει πιά σχήμα.
Και απο τίς 11 Ιουλίου τού 1997 έχουν μετατραπεί πιά σε ανάμνηση μιάς ´σταθερής απουσίας´.Εδώ και 10 χρόνια....
Ομως πάντα η μουσική είναι παρούσα και αποτελεί συνεκτικό κρίκο και για τίς επόμενες γενιές.
Σημαντική η δωρεά τού Ζήν,αλλά ακόμα πιό σημαντική, εάν συμβάλλει έστω μερικώς, και στό Εύ Ζήν.

In Memoriam..............


5 τα ξημερώματα ακριβώς 11 χρόνια πρίν...
Ενα τηλέφωνημα-αποχαιρετισμός (δέν πήρε τον γιατρό τής κλινικής αλλά τήν ´συνέχειά´του,πού είχε πάει να κοιμηθεί στο διπλανό ξενοδοχείο,λές και ένοιωσε το επερχόμενο).
Mετά απο δέκα λεπτά ο ´βαρκάρης´ανέλαβε το οριστικό ´πέρασμα´.
Ομως η σχέση παρέμεινε ζωντανή...
Μέ τίς μνήμες ολοζώντανες γιά τά δυσάρεστα και τά ευχάριστα όπως τήν χαρά τού να φέρνει βινύλλια στο σπίτι, απο το πρωτοκυκλοφορημένο τότε Φορτηγό τού Νιόνιου(1966 νάταν?) μέχρις τήν Traviata στήν υπέροχη έκδοση τής Columbia καί νά τά μοιράζεται μέ το μικρό παιδί πού μπέρδευε ακόμα τούς ήχους...
Κάτι έμεινε απ´όλους αυτούς τούς ήχους πού πλημμύριζαν το σπίτι ....
Μπορεί να άλλαξαν ,νά διευρύνθηκαν, νά ξεχάστηκαν,αλλά όλοι μαζί έφτιαξαν ένα χαρμάνι πού πλουταίνει τον Βίο καί τού δίνει διαφορετικές διαστάσεις...
Μέσα σε αυτούς τούς ήχους η Λειτουργια τής Αγίας Κικιλίας τού Gounod κατείχε περίοπτη θέση...
Το γιατί δεν τό έμαθα ποτέ,αλλά τά γιατί είναι γιά τούς ´Λογικούς Προκρούστες´.
Σημασία είχε και έχει τό πώς,δηλαδή ο Τρόπος τής Σχέσης..
Ενα μικρό σχόλιο σάν μικρό Μνημόσυνο στό ´αναπόφευκτο´ τού Γεννήτορα.
Τουλάχιστον δέν νίκησε η Λήθη.


Μου είχε διαφύγει το νήμα αυτό, την εποχή που γράφτηκε......
Αλλά σαν τον μαριονετίστα που κινεί τις κούκλες κατά το δοκούν, η υπομειδιούσα ειμαρμένη μού το πέταξε κατάμουτρα σήμερα που είμαι ''μπόσικος''...
Δεν ήταν τυχαίο, δεν μπορεί να ήταν τυχαίο...
Τέτοιες ''συμπτώσεις'' υπονομεύουν ακόμη και τον πιο γρανιτένιο ορθολογισμό.

Πριν 2-3 μέρες ένας γνωστός έχασε τη μητέρα του και άθελά μου βυθίστηκα σε σκέψεις για την πορεία μας στο χρόνο , παιδική ηλικία , ενηλικίωση, πατρότητα, ''αποχώρηση'' των γονιών...
Τα λόγια του Σπύρου και οι εικόνες στις οποίες παραπέμπουν, ανακατεύτηκαν με τις δικές μου από τη δική μου παιδική μου ηλικία (παρόμοιες ή μη , δεν έχει σημασία) και το συναισθηματικό βάρος με λύγισε...
Λόγια που δεν έπρεπε να ξεστομιστούν , όσο κι αν δικαιολογούνται από το εφηβικό καμίνι, λόγια που δεν έχουν ειπωθεί ακόμη λες και ο χρόνος που μένει είναι ατέλειωτος...

Σπύρο στη ''βουτιά'' που είχα ξεκινήσει, με έσπρωξες ακόμη βαθύτερα...

Να´σαι καλά να Τον θυμάσαι...........
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Διονύση ευχαριστώ πού τά επανέφερες.Ηταν ιδιαίτερη έκπληξη γιά μένα να τά βρώ μπροστά μου τώρα πού γύρισα απο την δουλειά.
Είναι απο τά πιό προσωπικά πράγματα πού έχω γράψει εδώ μέσα.
Δυό συνεχόμενους Ιουλιους.
Ακόμα και τώρα πού τά ξαναδιαβάζω σε σειρά μού δημιουργούν ανάλογα συναισθήματα και επαναφέρουν Μνήμες.

Την Αγάπη μου.:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043