- 17 June 2006
- 14,350
Andrew Cyrille, Jimmy Lyons, Jeanne Lee: “Nuba” - Soul Note CD, 1970
Ο τρόπος που συνθέτει ο Andrew Cyrille πατάει πάνω στην Αφρικάνικη μουσική από τη μιά και στον John Coltrane από την άλλη. Αλλά η τρικυμιώδης γλώσσα του Cecil Taylor με τα άπειρα ιδιώματα και τις ντοπιολαλιές της, με τις ριπές από ηχοχρώματα, είναι ξεκάθαρα διακριτή - πράγμα απόλυτα φυσικό αφού τόσο ο Cyrille όσο και ο Jimmy Lyons ήταν από τα ιδιαίτερα αγαπημένα πουλέν του Taylor επί δεκαετίες. Κρουστά και άλτο σαξόφωνο στεφανώνονται εδώ από τα φωνητικά της Jeanne Lee, έξοχα τόσο από άποψη τεχνικής όσο και από μιά αισθαντικότητα που κάνει εδώ αυτό που τόσο καλά έκανε στο "Blase" του Archie Shepp: το άκουσμα μοιάζει να πάλλεται σαν χαίνουσα πληγή αλλά ο απίστευτα συμπυκνωμένος θυμός που κυοφορεί λες και πέρασε μέσα από ένα μαγικό πλέγμα και εκβάλλει σαν ζωηφόρα ενέργεια - σαν γιορτή. Σωστά χαρακτηρίσθηκε Εξω σαν όπερα σε μινιατούρα πάνω στην ιστορία της Αφρικής - απ όσους είμαι σε θέση να γνωρίζω, ίσως μόνο ο John Carter ("Castles Of Ghana"”, "Roots & Folklore: Episodes In The Development Of American Folk Music") έχει προσεγγίσει με τέτοια συμπόνοια, τόση ζεστασιά και λαχτάρα και περίσκεψη τη μούσα του, τις ρίζες του, τη μουσική του.
Randy Weston: “Spirit! The Power Of Music” - Sunnyside CD, 2000
Πιθανότατα ο πιό σημαντικός δίσκος του Randy Weston -πνευματικό τέκνο του Monk, πέρασε ένα μεγάλο μέρος της τριακονταετίας 1970-1990 στη Βόρεια Αφρική, εμπειρία που σημάδεψε ανεξίτηλα τη μουσική του- το "Spirit!..." είναι ηχογραφημένο live στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Συμπράττουν παραδοσιακοί μουσικοί Gnawa από την Ταγγέρη και το Μαρακές μαζί με μιά δράκα από τζαζίστες (Alex Blake-bass, Benny Powell-trombone, Talib Kibhe-alto sax & flute, Neil Clarke-african percussion). O Weston κάνει την εισαγωγή στο κοντσέρτο με ένα κομμάτι για σόλο πιάνο που το βαφτίζει Receiving The Spirit κι από κεί και πέρα η μουσική είναι σκέτη έκσταση. Οι μουσικοί την ξεδιπλώνουν σαν σε υπνωτική καταληψία και το κοινό πέφτει σε παράκρουση. Nιώθεις να σε μαστιγώνει ο άνεμος της Σαχάρας και η άμμος να σου μπαίνει στα μάτια και στο στόμα.
Susie Ibarra: “Folklorico” - Tzadik CD, 2004
H Ibarra παίζει κρουστά και, εδώ και κάμποσα χρόνια, είναι περιζήτητη στο avant-garde κύκλωμα της Νέας Υόρκης. Εχει συνεργασθεί κατά καιρούς με τύπους όπως ο Derek Bailey, o William Parker, o Thurston Moore, o John Zorn και η Ζeena Parkins. Εδώ συμπράττει με τον πιανίστα Craig Taborn, την Jennifer Choi (βιολί) και τον Wadada Leo Smith που παίζει τρομπέτα σε 2 tracks. Το άλμπουμ από κάθε άποψη είναι μιά πραγματεία πάνω στην Τέχνη των κρουστών. Οι πολυρυθμίες του Taborn συνδυάζονται με τα κάθε λογής κρουστά της Ibarra και ακούς κάτι που σου φέρνει στο νού εξωτικά ταμπλό-βιβάν όπου μυριάδες από ήχους στήνουν χορό: παρελαύνει μιά ατέλειωτη γιορτή, ενα καρναβάλι από βαλς και σαραμπάντες, πειραγμένες έως αγνώριστες - "τη μιά είσαι στο Rain Forest, την άλλη ακούς Αφρικάνικες φυλετικές μουσικές και σχεδόν υποδόρεια gamelan από το Μπαλί: αυτή μοιάζει να κάνει jamming με το πνεύμα του Jimi Hendrix σε κάποιο φανταστικό παρακλάδι των Band Of Gypsies" (The Wire, τ. 292, Ιούνιος 2009).
Δεν θα μπορούσα να το πώ καλύτερα.
Πηγές:
Τhe Penguin Guide on Jazz Recordings (9th Edition).
Garry Giddins: Visions of Jazz-The First Century (Oxford University Press, New York 1998).
Last edited:
