Fandango

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
412Y74YZ6ZL._SS500_.jpg


Andreas Staier: Variaciones del Fandango Espanol (Teldec CD)

Σε σύγκριση με τους μεγάλους δάσκαλους της πολυφωνίας της Γερμανικής παράδοσης (Μπάχ, Χαίντελ), η Ισπανική σχολή μοιάζει να αποτελείται από ένα είδος μουσικών playboys. Οι Ισπανοί μάλλον αντιπαθούν τη μορφική σαφήνεια, δεν τους ενδιαφέρουν πράγματα όπως η ρητορική ή η εξελικτική διαδικασία των αντιπαραθέσεων στη δόμηση και δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της φόρμας. Οι Ισπανοί είναι Λατίνοι και δίνουν μεγάλη σημασία στην εκφραστική αμεσότητα, στο θεατρικό χαρακτήρα της σύνθεσης. Η μουσική τους είναι ζωηρή, θυμοειδής. Τη χαρακτηρίζει μιά ευθύτητα, μιά εγκόσμια ορμητικότητα μοναδική. Διαθέτει ευρύτατη θυμική εμβέλεια: εκτείνεται από το αριστοκρατικό μέχρι το πρωτόγονο, από την αβρότητα μέχρι τη βία. Το κέφι της έχει μεγάλη ένταση, σαν να ξέρει για κάποια επικείμενη τραγωδία. Αλλες πάλι φορές, που είναι μελαγχολική, βυθισμένη σε περισυλλογή, συχνά καταλαμβάνεται ξαφνικά από ένα ανεξήγητο οπερετικό πάθος. Ο ρυθμός έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από την αρμονία στην τονική της γλώσσα. Το φολκλορικό στοιχείο είναι στις δόξες του. Οι κάθε λογής προσμίξεις έχουν την τιμητική τους: η μουσική της Ισπανικής σχολής έχει καρδιά Μπαρμπερίνου πειρατή και στις φλέβες της κυλάει τσιγγάνικο αίμα. Μέσα της μοιάζει νά’χει αιχμαλωτίσει τον χτύπο απ τις καστανιέτες, τις κιθάρες του flamenco, το τραχύ τσιγγάνικο μοιρολόϊ και πάνω απ όλα την υπερένταση όλο νεύρο του Σπανιόλικου λαϊκού χορού.
Το fandango είναι ένας τέτοιος χορός. Οι χορευτές χορεύουν χωρίς να αγγίζουν ο ένας τον άλλο κι ο ρυθμός προοδευτικά γίνεται όλο και πιο γρήγορος μέχρι το τελικό παροξυσμικό στροβίλισμα.
Ο Andreas Staier παίζει εδώ κλαβεσέν και είναι εξαιρετικά πειστικός.
Οι δύο χοροί του Antonio Soler και του Luigi Boccherini ήταν για μένα αποκάλυψη και αξίζουν από μόνοι τους την τιμή του δίσκου - πραγματικά όργια από ήχο και οι δύο, πλαισιώνουν μερικά ακόμα ενδιαφέροντα fandangos από λιγότερο γνωστούς μαίτρ, όπως ο De Albero, ο Lopez και άλλοι.
 
Last edited: