- 17 June 2006
- 14,350
Η 2η παρτίτα για σόλο βιολί (BWV 1004) γράφτηκε από τον Κάντορα, την περίοδο 1717-1723.
Είναι μιά συνηθισμένη σουίτα από Αναγεννησιακούς χορούς σε 5 μέρη. Στα 4 πρώτα (Allemande, Corrente, Sarabanda, Giga) έχεις την εντύπωση πως πρόκειται για μιά σπουδαία επίδειξη δεξιοτεχνίας, τόσο από την άποψη του συνθέτη όσο κι από αυτήν του εκτελεστή. Γίνονται συνέχεια νύξεις πάνω σ ένα κοινό, αρκούντως “σκοτεινό” θέμα που στοιχειώνει ολόκληρη την παρτίτα, πρίν κάνει την πλήρη εμφάνισή του στο 5ο μέρος: πρόκειται για την Ciaccona (Chaconne) που μόνη της, διαρκεί όσο όλα τα υπόλοιπα μέρη μαζί. Είναι ανάμεσα στα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έγραψε ποτέ ο Κάντορας. Πολλοί μελετητές του, σήμερα, διατείνονται πως την έγραψε στη μνήμη της πρώτης γυναίκας του, Μαρίας Βαρβάρας Μπάχ.
Αυτά είναι τα εγκυκλοπαιδικά στοιχεία γύρω από το μνημειώδες έργο του Μπάχ. Αλλά αδυνατούν να περιγράψουν την αίσθηση που κάνει στον ακροατή. Αυτό το μοναχικό βιολί, γυμνό μέσα σε απόλυτη σιωπή, σαν μαγική φωνή, πηγαίνει χορεύοντας από τη μιά νότα στην άλλη, κυνηγώντας την ουρά του, κάνοντας στροφές γύρω από τον εαυτό του, υφαίνει σιγά σιγά τον αρμονικό ιστό, μελωδικές δαντέλες μεγάλης εκφραστικής και πνευματικής πυκνότητας στις διαδοχικές εισόδους του θέματος – όλη η λαμπρότητα και ο λυρισμός της τέχνης του Κάντορα συμπυκνωμένα σε ένα κομμάτι.
Θυμάμαι τα λόγια του ρομαντικού Novalis που έλεγε πως, στην πραγματικά Μεγάλη Τέχνη, το Χάος πρέπει να τρεμοφέγγει λαμπυρίζοντας μέσα από το πέπλο της Τάξης.
Δεν έχω ακούσει άλλον ποτέ να παίζει την Ciaccona όπως ο Nathan Milstein. Χρησιμοποιεί ένα Stradivarius του 1716 με εκπληκτικό ήχο και το παίξιμό του είναι σχεδόν μεταφυσικό: μοιάζει περισσότερο με διαλογισμό, με εξομολόγηση. Καμία σχέση με τις σύγχρονες μόδες πάνω στον τρόπο που παίζεται το βιολί, καμία σχέση με Χολυγουντιανά πυροτεχνήματα και φωταψίες. Ο Milstein ακούγεται σχεδόν ντροπαλός, πιό πολύ βυθισμένος σε περισυλλογή παρά πύρινος - φωτίζει τις πολυφωνίες όχι άπλετα αλλά διακριτικά και φευγαλέα, πράγμα που τις βοηθά να συντηρούν το μυστήριο και την αινιγματικότητά τους.
Είναι μιά συνηθισμένη σουίτα από Αναγεννησιακούς χορούς σε 5 μέρη. Στα 4 πρώτα (Allemande, Corrente, Sarabanda, Giga) έχεις την εντύπωση πως πρόκειται για μιά σπουδαία επίδειξη δεξιοτεχνίας, τόσο από την άποψη του συνθέτη όσο κι από αυτήν του εκτελεστή. Γίνονται συνέχεια νύξεις πάνω σ ένα κοινό, αρκούντως “σκοτεινό” θέμα που στοιχειώνει ολόκληρη την παρτίτα, πρίν κάνει την πλήρη εμφάνισή του στο 5ο μέρος: πρόκειται για την Ciaccona (Chaconne) που μόνη της, διαρκεί όσο όλα τα υπόλοιπα μέρη μαζί. Είναι ανάμεσα στα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έγραψε ποτέ ο Κάντορας. Πολλοί μελετητές του, σήμερα, διατείνονται πως την έγραψε στη μνήμη της πρώτης γυναίκας του, Μαρίας Βαρβάρας Μπάχ.
Αυτά είναι τα εγκυκλοπαιδικά στοιχεία γύρω από το μνημειώδες έργο του Μπάχ. Αλλά αδυνατούν να περιγράψουν την αίσθηση που κάνει στον ακροατή. Αυτό το μοναχικό βιολί, γυμνό μέσα σε απόλυτη σιωπή, σαν μαγική φωνή, πηγαίνει χορεύοντας από τη μιά νότα στην άλλη, κυνηγώντας την ουρά του, κάνοντας στροφές γύρω από τον εαυτό του, υφαίνει σιγά σιγά τον αρμονικό ιστό, μελωδικές δαντέλες μεγάλης εκφραστικής και πνευματικής πυκνότητας στις διαδοχικές εισόδους του θέματος – όλη η λαμπρότητα και ο λυρισμός της τέχνης του Κάντορα συμπυκνωμένα σε ένα κομμάτι.
Θυμάμαι τα λόγια του ρομαντικού Novalis που έλεγε πως, στην πραγματικά Μεγάλη Τέχνη, το Χάος πρέπει να τρεμοφέγγει λαμπυρίζοντας μέσα από το πέπλο της Τάξης.
Δεν έχω ακούσει άλλον ποτέ να παίζει την Ciaccona όπως ο Nathan Milstein. Χρησιμοποιεί ένα Stradivarius του 1716 με εκπληκτικό ήχο και το παίξιμό του είναι σχεδόν μεταφυσικό: μοιάζει περισσότερο με διαλογισμό, με εξομολόγηση. Καμία σχέση με τις σύγχρονες μόδες πάνω στον τρόπο που παίζεται το βιολί, καμία σχέση με Χολυγουντιανά πυροτεχνήματα και φωταψίες. Ο Milstein ακούγεται σχεδόν ντροπαλός, πιό πολύ βυθισμένος σε περισυλλογή παρά πύρινος - φωτίζει τις πολυφωνίες όχι άπλετα αλλά διακριτικά και φευγαλέα, πράγμα που τις βοηθά να συντηρούν το μυστήριο και την αινιγματικότητά τους.
Last edited by a moderator:
