Ο Francis Poulenc ήταν λίγο-πολύ αυτό που ο κριτικός Claude Rostand είχε γράψει σ' ενα άρθρο του 1950: "μισός παλιόπαιδο, μισός καλόγερος". Γεννημένος το 1899 στο Παρίσι, μεγάλωσε σε μουσικό περιβάλλον παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου από την μητέρα του. Οι συνθέσεις του, σημαντικό μέρος των οποίων για πιάνο, στέκονται στον αντίποδα της ακαδημαϊκά αποδεκτής μουσικής για την εποχή. Χαρακτηριστικά, ένα από τα πρώιμα έργα του, το Rapsodie nègre (1917) έλαβε το εξης σχολιο από το Κονσερβατόριο του Παρισίου: "To έργο σας ειναι πολύ ασχημο, είναι ανούσιοι χοροί κακής φήμης...Ω! Βλέπω είστε υποστηρικτής της συμμορίας των Stravinsky και Satie! Aντίο!" και μαζί με αυτο την απόρριψη από το Κονσερβατόριο.
Το συγκεκριμένο CD δίνει μια καλή γεύση της αντισυμβατικής τέχνης του Poulenc. Έργα αθεράπευτα τονικά σε μια εποχή που οι συνθέτες είχαν τουλάχιστο ατονικές αναφορές. Έργα με αναφορές στον Mozart και τους κλασσικούς, αλλά και στην μουσική του Satie. Άλλωστε ο Poulenc ήταν μέλος της περίφημης Ομάδας των Έξι( Milhaud, Auric, Durey, Honegger καιTailleferre) η οποία συνδεόταν με τους Satie και Cocteau.
Η πιανιστική δεξιοτεχνία, οι έντονες δυναμικές σε κάποια σημεία(ίσως επιρροές από τον Stravinsky) αλλά ταυτόχρονα η ίδια γαλλική καλαισθησία που διακρίνει συνθέτες όπως ο Debussy, φαίνονται στις αυτοσχεδιαστικές παραλλαγές Les Soirées de Nazelles. Έργα όπως οι τρείς Novelletes αλλά και οι Τρείς Αέναες Κινήσεις(!...Τrois Movements Perpetuels) και το Valse θυμίζουν τη δωρική λιτότητα και το νευρωτικό ύφος του Satie, εντούτοις έχουν δικό τους χαρακτήρα. Αξιόλογες μελωδικά είναι και οι Improvisations με κορυφαία, κατα τη γνώμη μου, την 15η που είναι αφιερωμένη στην Edith Piaf. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας του Poulenc, σημαντικό στοιχείο της μουσικής προσωπικότητάς του, φαίνεται σε πιο εσωτερικά έργα όπως τα Τρία Κομμάτια(Pastourelle, Hymne, Toccata).
O Pascal Roge αποδίδει καταπληκτικά το ύφος του Poulenc στο πιάνο, τόσο την αντισυμβατικότητα των έργων όσο και την καλαισθησία τους. Είναι Γάλλος άλλωστε...
Το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια ξεχωριστή μελωδική εμπειρία, άλλοτε ορμητική, άλλοτε εσωτερική και ευλαβής, άλλοτε νοσταλγική. Σίγουρα μια πολύ καλή γνωριμία με την μουσική του Poulenc.