Τελετουργία [Hubert Laws]

grio

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,303
Αθήνα
...τελικά, οι θάμνοι και τα χαμόδεντρα μένουν πίσω και το τοπίο απλώνεται σε μια πολύ πλατιά έκταση ασύγκριτου μεγαλείου. Τα πυκνά πράσινα χόρτα των πεδιάδων κυματίζουν με το δροσερό άνεμο κι ευπρόσδεκτη σκιά σχηματίζεται κάτω από τις υψηλές ακακίες που έχουν σχήμα ομπρέλας. Σ' όλο το βάθος του ορίζοντα απλώνονται πλούσιοι βοσκότοποι, γεμάτοι κίνηση και ζωή.

Παντού φαίνονται ζώα που βόσκουν ειρηνικά, προπάντων αντιλόπες σε ποικίλα μεγέθη, χρώματα και φιγούρες. Κάτω από μια μοναχική ακακία στη μέση της σαβάνας που καίγεται από τον ήλιο είναι ξαπλωμένο ένα τσιτάχ. Ξαφνικά σηκώνεται και προχωρά αργά-αργά με κατεβασμένο το κεφάλι κι ελαφρά λυγισμένα τα πόδια. Δεν έδινε καμιά σημασία στη διεύθυνση του ανέμου και ας μη το ευνοούσε. Βήμα-βήμα, ενώ οι μύες του σιγοτρεμούλιαζαν μέσα στο σφιχτοδεμένο σώμα του, πλησίασε τις γαζέλες που έβοσκαν. Ξαφνικά, μια από τις γαζέλες σήκωσε το κεφάλι, σαν κάτι να υποψιάστηκε. Το τσιτάχ αμέσως πάγωσε στη θέση του και με τα πόδια λυγισμένα, ωσότου η γαζέλα έσκυψε πάλι στη βοσκή. Κατόπιν άρχισε να ξαναπροχωρεί σιγά-σιγά, ενώ ταυτόχρονα κρυβόταν πίσω από μερικές τούφες χόρτων και πλησίαζε ολοένα και πιο πολύ στη μικρή ομάδα με τις γαζέλες.

Μαζεύτηκε στο χαμηλό ξερό χορτάρι και περίμενε να το πλησιάσουν. Όταν έφτασε σε απόσταση 200 μέτρων, άρχισε ξαφνικά να τρέχει αυξάνοντας διαδοχικά την ταχύτητά του, χωρίς να χρησιμοποιήσει ακόμη το μέγιστο απόθεμα της ενέργειάς του. Το τσιτάχ είχε ήδη επισημάνει το θύμα, έβγαλε ένα ουρλιαχτό και όρμησε κατά πάνω της με αυξανόμενη τώρα ταχύτητα. Τρομοκρατημένη η γαζέλα πήγαινε μια αριστερά - μια δεξιά, η τακτική όμως αυτή της διαφυγής δεν την ωφέλησε καθόλου. Ώσπου ένα χτύπημα από το πέλμα του τσιτάχ την έριξε κάτω. Έκανε μια τούμπα και ξανασηκώθηκε στα πόδια της, αλλά το αδυσώπητο αρπακτικό την ξανάριξε αμέσως κάτω και την έπιασε...
- Ο Θαυμαστός Κόσμος των Ζώων, εκδ. Χ. Τεγόπουλος-Ν. Νίκας, Αθήνα 1973​
 
grio

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,303
Αθήνα

Η ιεροτελεστία της άνοιξης​

Hubert Laws - The Rite of Spring (Αύγουστος 1971, CTI 6012)

HubertLaws.jpg​

Τραγούδια: A1 Pavane (G. Faure) - 7:40, A2 The Rite of Spring (I. Stravinsky) - 8:56, B1 Syrinx (C. Debussy) - 3:30, B2 Brandenburg Concerto No.3, 1st Movement (J. S. Bach) - 5:57, B3 Brandenburg Concerto No.3, 2nd Movement (J. S. Bach) - 4:27
Μουσικοί: Hubert Laws - φλάουτο • Gene Bertoncini, Stuart Scharf - κιθάρα • Ron Carter - μπάσο • Jack DeJohnette - τύμπανα • Dave Friedman - βιμπράφωνο, κρουστά • Bob James - πιάνο, ηλεκτρικό πιάνο, ηλεκτρικό αρπίχορδο • Wally Kane, Jane Taylor - φαγκότο • Airto Moreira - κρουστά
Ενορχηστρωτής, Διευθυντής ορχήστρας: Don Sebesky
Παραγωγή / Μηχανικός: Creed Taylor / Rudy Van Gelder

Ηχογραφήθηκε στις 8, 10 και 25 Ιουνίου του 1971 στο Van Gelder Studio, Ίνγκλγουντ Κλιφς, Νιου Τζέρσεϊ

TheRiteΓΕΈfSpring.jpg​

Μετά το εξώφυλλο και τις συνειρμικές σκέψεις, σκέψεις πού έκανα όταν πρωταγόρασα το βινύλιο αρχές '80 και θυμήθηκα χθες μετά από την παρατήρηση της γυναίκας μου, ας πούμε και δυο λόγια για το άλμπουμ.

Ο Hubert Laws μαζί με τους Herbie Mann και Joe Farrell είναι από τους σημαντικότερους φλαουτίστες της τζαζ. Με κλασική παιδεία στη μουσική, ήδη από το επίσης εξαιρετικό άλμπουμ Afro-Classic (1970, CTI 6006) έδωσε δείγματα του φλερτ του με την κλασική. Εδώ, αποφάσισε να αναλάβει μερικά κλασικά κομμάτια με τη βοήθεια του Bob James στο πιάνο, το τσέμπαλο και το ηλεκτρικό πιάνο, του μπασίστα Ron Carter, που παίζει και τσέλο και του ντράμερ Jack DeJohnette, μαζί με τους περκασιονίστες Airto και David Friedman, ένα ζευγάρι κλασικών κιθαριστών και ένα τρίο φαγκότων.

Το εγχείρημα δεν ήταν απλό και ούτε έτυχε καθολικής αποδοχής από τους κριτικούς. Εκείνο που μπορώ να πω εγώ, όσο έχει κάποια σημασία, είναι ότι το πάντρεμα της τζαζ που συναντά τη κλασική ή η κλασική που εκφράζεται μέσω της τζαζ είναι απόλυτα επιτυχές σε αυτό το άλμπουμ. Βέβαια δεν είμαι και ο καταλληλότερος για να εκφέρω άποψη για κλασικά έργα, αλλά τέλος πάντων το υβρίδιο αυτό όπως παρουσιάζεται στο δίσκο της CTI το βρίσκω άκρως ελκυστικό και συναρπαστικό. Η CTI έκανε πάλι το θαύμα της, να σερβίρει και να συνταιριάξει ακούσματα από διαφορετικούς χώρους και παράλληλα να δημιουργήσει και το ενδιαφέρον για επιπρόσθετες εξερευνήσεις...

Από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια, είναι το "The Rite of Spring" του Στραβίνσκι που λειτουργεί ως υπέροχο ομώνυμο κομμάτι. Ο ενορχηστρωτής Ντον Σεμπέσκι θα χρησιμοποιούσε ξανά τον Στραβίνσκι στο δικό του Giant Box δύο χρόνια αργότερα (επίσης με τον Laws), αλλά εδώ ο συνδυασμός είναι μάλλον πιο απολαυστικός, όσον αφορά τον αναπάντεχο και μελαγχολικό χαρακτήρα του, και τις απρόβλεπτες αλλαγές της διάθεσής του. Στην πραγματικότητα, μέσω της χρήσης κιθάρας και βιμπράφωνου, μαζί με κρουστά, το κομμάτι, κατά καιρούς, αποκτά μια νοτιοαμερικανική φολκ ή ακόμα και φυλετική αίσθηση. Το "Syrinx" είναι ένα άλλο σημείο ανάδειξης του Laws, που το αντιμετωπίζει ως σόλο κομμάτι, παίζοντας ντουέτο με τον εαυτό του. Είναι μια ντελικάτη και αρκετά μυστηριώδης ανάγνωση του κομματιού του Debussy, που ακούγεται καθ' όλη τη διάρκεια πανέμορφο, με το περίεργο μέτρο και τον λαμπερό ρυθμό του.

Γενικά τα κομμάτια λειτουργούν καλύτερα στα τμήματα, όπου οι παίκτες ασχολούνται με τον τζαζ αυτοσχεδιασμό πάνω στην παρτιτούρα, καθιστώντας τα, ένα στροβιλιζόμενο, συναρπαστικό ανοιχτό διάλογο χρώματος, υφής και αποχρώσεων. (****)

 
supersonic

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,350
κάπου είχα γράψει γι αυτό, αλλά μάλλον πρέπει να χάθηκε...
 
Τσάκωνας Βασίλης

Τσάκωνας Βασίλης

Supreme Member
10 July 2006
5,257
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: Re: Τελετουργία

supersonic said:
Στα πλαίσια της αναζήτησης των άγιων δισκοπότηρων (πανε ζευγάρι αυτά) έλαβε χώραν χθες, άλλη μιά πιστοποιημένη ακρόαση.
Το προόγραμμα περιελάμβανε εκτός των τετριμένων (FZ, Hoppy, Headhunters) τα εξής ενδιαφέροντα.
...
Hubert Laws The rite of spring
...
Click to expand...



supersonic said:
Δοκιμάστηκε κατ ευθείαν από το κουτί (το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν ανοιγμένο και προφανώς από επιστροφή - γιά την ώρα δεν το εξετάζω, βιασύνη μου θα πείτε), κρύο, με τον audionet sam να οδηγεί τα mylo με ic ecosse the baton. Τα Mylo συνδεδεμένα με goertz m1 και ρεύμα στον sam supra lorad.
...
Λίγο doobie brothers και μετά η χαριστική βολή: Hubert Laws The rite of Spring....Ανατρίχιασα. Τα tympanis που μέχρι τώρα ήμουν σίγουρος ότι ήταν ίδια, είναι διαφορετικά σε κάθε μέτρο στο αριστερό κανάλι. Τα πνευστά θα τα πιάσω. Όταν μπαίνουν όλα τα όργανα, λέω μέσα μου, αρκετά. Πρέπει να τα πώ...
...
Click to expand...



Δημήτρης Ν. said:
...
...
και ένα all star cast που περιελάμβανε ως ραχοκοκαλιά τον εγνωσμένης αξίας μπασίστα Ron Carter , τον Βilly Cobham στα ντραμς , τον Airto ( Moreira ) στα κρουστά , τον Stanley Clarke στο ηλεκτρικό μπασσο , τον Ray Βarrettο στα κρουστά/ κόνγκα , τον Hubert Laws στο φλάουτο τον John Tropea στην ηλεκτρική κιθάρα και τον ίδιο τον συνθέτη στο ηλεκτρικό πιάνο . Τζαζ φανκ πιάνο, στεντόρεια πνευστά , απίστευτα κρουστά και παρά το παράτολμο και ελαφρώς κιτσάτο της ιδέας ο –Στράους- σε – φανκ – εκδοχή , το όλο εγείρημα ήταν απολύτως επιτυχές καταφέρνοντας να σουιγκάρει με χάρη , στέλνοντας το κομμάτι στο τοπ-τεν του 1973 και κερδίζοντας του ένα Γκράμμυ για την ίδια χρονιά .

Το Prelude είχε όλα τα χαρακτηριστικά της συνταγής του Creed για την επιτυχία. Κατ’ αρχήν οι μουσικοί που έπαιρναν μέρος στις ηχογραφήσεις , ήταν όλοι διαλεγμένοι ένας κι ένας ( Ron Carter , Herbie Hancock , Jack DeJohnette , George benson , Billy Cobham , Idris Muhammad , Stanley Turrentine ) .Πολλοί από αυτούς έπαιζαν ο ένας στον δίσκο του άλλου , εναλλάσσοντας ρόλους ως σεσσιον μουσικοί και ως leading stars .

Η μουσική , είπαμε , ήταν συντηρητική. Η δεκαετία του 70 είχε μια σκηνή φρη τζαζ στο απώγειο της καλλιτεχνικά και με την πλήρη αποδοχή των κριτικών . Αλλά το κοινό που ήταν ; Αυτό το κενό ήρθε να καλύψει η CTI. Συνθέσεις χαμηλών τόνων , αισθησιακές , λυρικές , διασκευές γνωστών ποπ επιτυχιών σε τζαζ κλίμα , διασκευές κινηματογραφικών θεμάτων ( πχ το θέμα από Τα σαγόνια του Καρχαρία σε μια απίστευτη τζαζ φανκ διασκευή στο Black Widow του Lalo Schiffrin με το πιάνο να εισάγει το θέμα ) . Για τις πιο φάνκυ στιγμές δημιουργήθηκε σύντομα και μια θυγατρική της CTI , η Kudu , όπου καλλιτέχνες όπως ο Idris Muhammad ,κ.α. ηχογράφησαν την δικιά τους εκδοχή του ντίσκο φανκ και της ατέλειωτης ρυθμολογίας . Ο in house ενορχηστρωτής Don Sebeski φρόντιζε να ντύσει τα κομμάτια και κυρίως τις διασκευές των γνωστών χιτς , με πολυτελείς ενορχηστρώσεις, γεμάτες λυρική δάθεση , δημιουργώντας έναν ήχο στρογγυλεμένο , αποφεύγοντας τις κακοτοπιές των ηχητικών γωνιών και εξτρεμισμών, έναν ήχο που χάϊδευε τα αυτιά , κλεισμένος μέσα σε χλιδάτα εξώφυλλα που χάϊδευαν τα μάτια .

Ο Creed Τaylor με την CTI κατάφερε να φέρει την τζαζ , έστω και κουτσουρεμένη κοντά σε μεγάλα , πολυπληθή ακροατήρια , που δεν είχαν και τόση επαφή με το bob και το hard bop , ενώ η free jazz τους έστελνε αδιάβαστους .

Όχι πως η τζαζ δεν ήταν παρούσα μέσα στα αυλάκια των κομματιών. Απλώς ήταν μια τζαζ για όσους …φοβόντουσαν την τζαζ .

To 1978 η CTI χρεωκόπησε[/SIZE][/FONT]
Click to expand...



Δημήτρης Ν. said:
...

Hubert Laws / The Rite Of Spring

cdcover.jpg

...
Click to expand...





Υ.Γ: Επειδή κι'άλλος/η με ρώτησε "βιάγκρα παίρνεις ή βασιλικό πολτό ρε?", θα ήθελα να τοποθετηθώ με ένα απλό "όχι" :flipout:
 
grio

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,303
Αθήνα
Βασίλη, ευχαριστώ για τις παραπομπές. Το "Μικρό αφιέρωμα στην CTI- Ενα jazz label για όσους φοβούνται την τζαζ" το διάβασα πρόσφατα, και μάλιστα πρόσθεσα και δισκογραφία. Εξαιρετικό αφιέρωμα, αλλά ο Δημήτρης Ν. έχει αποσυρθεί;
Το βιάγκρα είσαι μικρός ακόμη για να το χρειάζεσαι...:flipout:
 
Last edited:
Top Bottom