Μικρή δοκιμή φακών 85mm

Σε συνέχεια της προηγούμενης σειράς κλασικών φακών πορτρέτου 135mm, αυτή τη φορά φοριούνται στη 40D οι κοντύτεροι πορτρέτου, οι 85ρηδες. Η δοκιμή είναι ιδιαίτερα φτωχή, καθώς η συλλογή μου έχει σοβαρές ελλείψεις στο συγκεκριμένο εστιακό μήκος (εν αντιθέσει με τους 135ρηδες, που είχα ακόμη 3-4 πέραν αυτών που περιέλαβα στη δοκιμή).

Οι κλασικοί πορτρέτου είναι οι εξής δύο, ο ρωσικός Helios 40-2 85/1.5 (η -2 είναι η μαύρη έκδοση, με πολλαπλές επιστρώσεις), και ο ιαπωνικός Asahi Super-Takumar 85/1.9, αμφότεροι σε βιδωτή μοντούρα. Πλάι τους ήρθε να προστεθεί ο παραπλησίου εστιακού μήκους Tamron SP AF 90/2.8 (καίτοι φακός μάκρο), και τέλος ένας ζουμ, το δικό μου τουλάχιστον σημείο αναφοράς, ο Tamron SP AF 70-200/2.8 LD (IF).

Το θέμα όπως θα δείτε, χριστουγεννιάτικο, σε απόσταση 1,5 περίπου μέτρου, τυπική απόσταση για ένα σφικτό πορταίτο.

Προσπάθησα να διατηρήσω περίπου το ίδιο κάδρο, όχι με απόλυτη όμως επιτυχία, λόγω διαφορετικών διαστάσεων των φακών (οι δύο μάλιστα είχαν δικό τους πόδι τριπόδου).

Οι φακοί δοκιμάστηκαν από ανοικτοί μέχρι f/5.6 (μετά δεν νομίζω να είχε νόημα) με βήματα του 1 στοπ.

Οι λήψεις έγιναν σε raw, μετατροπή acr, θερμοκρασία χρώματος 3400Κ, τίντα 0, recovery 25, blacks 6, στάνταρ ρυθμίσεις brightness/contrast (50/25), clarity 20, και ελαχιστότατος κορεσμός (από το 0 του raw) vibrance 3, saturation 5. Δεν δόθηκε sharpening από το raw, αλλά ελαφρά unsharp mask, amount 100 radius 0,5 εν συνεχεία.

Μετατροπή σε jpeg optimized στα 200kb, τα κροπς από το κέντρο σταθερά σε ποιότητα 75%.

Ακολουθούν τα δείγματα από κάθε φακό ξεχωριστά, και θα επιχειρηθεί και μία συγκριτική παράθεση στη συνέχεια.

Helios 40-2 85/1.5. Πρόκειται για φακό στιβαρούς μεταλλικής κατασκευής (πλησιάζει το κιλό), πολύ γρήγορο (f/1.5!) με διάφραγμα πολλών λεπίδων.


ανοικτός (f/1.5)



f/2



f/2.8



f/4



f/5.6

100% crops από το κέντρο



f/1.5


f/2


f/2.8


f/4


f/5.6

Super-Takumar 85/1.9

Φακός των αρχών της δεκαετίας του 1960, η Asahi Pentax εμφάνισε αρκετά μοντέλα 85ρηδων, με καλύτερο, όπως λέγεται, τον SMC 85/1.8, ο οποίος μεταχειρισμένος χτυπιέται αρκετά ψηλά (συχνά ξεπερνά τα 200 ευρώ). Εδώ έχουμε τον ταπεινότερο, σίγουρα σε τιμή και μάλλον σε επιδόσεις, πρόγονό του.



f/1.9


f/2.8


f/4


f/5.6

100%crops


f/1.9


f/2.8


f/4


f/5.6

Tamron 90/2.8

Ο γνωστός μάκρο. Ωστόσο στο f/4 πρέπει να μου κουνήθηκε ελάχιστα (το θέμα μάλλον, καθότι χριστουγεννιάτικο δέντρο ευαίσθητο στα ρεύματα αέρα και απέναντι υπήρχαν ηχεία που έπαιζαν...), αλλιώς δεν εξηγώ τη μειωμένη οξύτητα του κροπ σε σχέση με ανοικτός.


f/2.8


f/4


f/5.6

100% crops



f/2.8


f/4


f/5.6

Και τελευταίος (στη σειρά μόνο, όπως θα δείτε) ο Tamron 70-200/2.8


f/2.8


f/4


f/5.6

100% crops


f/2.8


f/4


f/5.6

Όλοι οι φακοί στο 2.8:
Helios-Takumar


Tamron 90 - Tamron 70-200

Οι δύο Τάμρον είναι καθαρά μπροστά. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ποιος είναι ο καλύτερος σε αναλυτική ικανότητα. Και οι δύο είναι σε εξαιρετικό επίπεδο. Ο 90 φαίνεται να έχει κάπως πιο έντονο κόντραστ. Είναι σίγουρα πιο ψυχρός στα χρώματα.

Ο Τάκουμαρ είναι καθαρά τελευταίος. Ο ρωσικός δεν τα πάει καθόλου άσχημα, βέβαια πρέπει να λάβουμε υπόψη πως έχει κλείσει σχεδόν 2 στοπ στο 2.8.

Οι φακοί στο 5.6:

Helios-Takumar


Tamron 90 - Tamron 70-200

Ο ρωσικός δεν δείχνει να έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα, ήδη επομένως έχει πιάσει περίπου το όριό του σε ικανότητα ανάλυσης (πάρα πολύ καλή θα έλεγα) από f/2.8
Ο Τάκουμαρ έχει βελτιωθεί από το 2.8, αλλά απλώς δεν το έχει. Καταφέρνει μία οριακώς αξιοπρεπή επίδοση σε ανάλυση στο 5.6.

Ο 90/2.8 δεν έχει βελτιωθεί στο κέντρο από ανοικτός. Δεν ξέρω την αιτία, θα τον ξαναδοκιμάσω εν ευθέτω χρόνω.

Ο 70-200/2.8 βελτιώνεται, ελαφρώς σε ανάλυση και κάπως περισσότερο σε κόντραστ, από την ήδη άριστη επίδοσή του ανοικτός.
Είναι ο ξεκάθαρος νικητής σε ανάλυση και κόντραστ στην παρούσα ομάδα.
Όσο πάει με πείθει για την εξαιρετική οπτική του απόδοση σε όλα τα εστιακά μήκη και -ιδίως- διαφράγματα. Ένας 70-200/2.8 που αποδίδει άριστα από ανοικτός. Με 650 ευρώ. Μάλιστα.

Φόντο:

Να ξεκινήσω από τον Takumar. Ανοικτός έχει πολύ ωραίο bokeh, με μεγάλα περίπου στογγυλά highlights, αλλά όπως φαίνεται παραπάνω, πάσχει σοβαρά σε ανάλυση και κόντραστ. Καθόλου άσχημος βέβαια για ένα πορτρέτο όπου θα θελήσουμε μαλακό γράψιμο. Κλειστός, το φόντο του είναι απαλό μεν, όμως χτυπούν τα εξάγωνα highlights μετά το f/2.8. Μου αρέσει εντούτοις το χρώμα του, και ο κορεσμός που δίνει δεν είναι άσχημος.

Ο Helios 40-2. Ανοικτός δίνει τεράστια highlights, με ελλειψοειδές σχήμα όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο. Πολύ ονειρικό γράψιμο. Από f/2.8 κάνουν την εμφάνισή τους πολύγωνα highlights, σχεδόν διακοσμητικά, λόγω των 10 (!!) λεπίδων του διαφράγματος. Προσωπικώς δεν με ενοχλούν καθόλου, και μου αρέσουν οι ακτίνες που σχηματίζονται, στο f/4 και 5.6 κάνουν κάθε σημειακή πηγή έναν μικρό ήλιο.

Ο Tamron 90/2.8 δίνει εξαιρετικό φόντο, κατά τη γνώμη μου. Πολύ καλά χρώματα (κάπως ψυχρότερος από τους λοιπούς), δίνει στρογγυλά highlights σε όλα τα διαφράγματα. Το ίδιο και ο 70-200/2.8, ως προς τα highlights. Βέβαια το φόντο όχι τόσο ομαλό όσο του 90/2.8, μην ξεχνάμε πως είναι το αδύνατο σημείο των ζουμ.