- 17 June 2006
- 14,350
Philip Glass: Satyagraha (CBS 3XCD - 1985)
Το Satyagraha είναι το δεύτερο μέρος από την τριλογία με τις όπερες που έγραψε ο Philip Glass την οκταετία 1976 - 1984 (τα άλλα 2 είναι τα 'Einstein On The Beach' και 'Akhnaten').
Ολόκληρη η τριλογία στο σύνολό της είναι εξαιρετική αλλά το Satyagraha, κατά τη γνώμη μου, είναι το ζενίθ της.
Ο όρος Satyagraha είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας του Μαχάτμα Γκάντι και σημαίνει εσωτερική δύναμη και πίστη στην Αλήθεια, ανυπακοή χωρίς τη χρήση βίας, παθητική αντίσταση γρανιτένια και ανυποχώρητη απέναντι στο Κακό. Η θεματολογία του λιμπρέτου περιστρέφεται γύρω από τρείς κορυφαίες μορφές πνευματικών ηγετών που η παρουσία τους κόσμησε τον 20ό αιώνα: τον Τολστόϋ, τον Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Η όπερα έχει γραφτεί για φωνές (τενόρο, σοπράνο, βαρύτονο και άλτο), χορωδία και ορχήστρα.
Το στοιχείο που την ξεχωρίζει είναι ότι σε ολόκληρη τη διάρκειά της μοιάζει να ισορροπεί επί ξυρού ακμής: ένα Εργο-διελκυστίνδα ανάμεσα στην Τάξη και στο Χάος, από τη μιά απόλυτα οργανωμένο, από την άλλη αλλόφρον, μεθυσμένο από ρομαντική παράκρουση. Ακουστικά, είναι μία Αγρια Γιορτή: Τα χορωδιακά του μέρη συμπλέκονται και διαγκωνίζονται, στροβιλίζονται και περιελίσσονται εκστατικά γύρω από τις φωνές που μοιάζουν να τις έχει φιλήσει ο ήλιος. Τα έγχορδα κλωτσάνε συνέχεια με Αποκαλυπτική μανία το ακρόαμα με σκοπό όχι να το εκτροχιάσουν αλλά να το εκτοξεύσουν σ ένα άλλο Σύμπαν. Το σύνολο αποπνέει απερίσκεπτη, ξέφρενη ανεμελιά μαζί με μια ονειρική ομορφιά, μια ζεστασιά που τρεμοσβύνει χωρίς ποτέ να γίνεται υπνωτική, παραδομένη. Σου δίνει την εντύπωση μιας αμήχανης ανακωχής ανάμεσα στο πνευματικό και στο ζωώδες, μιας ανησυχητικής εκεχειρίας κάτω από την επιφάνεια της οποίας υποβόσκει ο Ψυχρός Πόλεμος.
