- 17 June 2009
- 3,594
…που ταράζει τα –κατά τους εχθρούς της- «ήρεμα» νερά της ECM….
CYMINOLOGY – SABURI (ECM 2011)
Όταν μια Ιρανή που έχει μεγαλώσει στη Γερμανία αποφασίζει να αυτοσχεδιάσει, να ντύσει δέσει τους στίχους που η ίδια γράφει στα ‛φαρσί’ με τους ήχους του κοντραμπάσσου, του πιάνου και των κρουστών και να παντρέψει το παρελθόν με το σήμερα, το αποτέλεσμα διαφαίνεται εξ αρχής τουλάχιστον ενδιαφέρον.
Στο Saburi, η Cymin Samawatie, παίρνει το παιχνίδι στα χέρια της, γράφοντας η ίδια τους στίχους στη μητρική της γλώσσα (σε αντίθεση με το πρώτο τους ‛As Ney’ όπου οι στίχοι ήταν παρμένοι από Αρχαία Περσικά μέχρι και σύγχρονα Ιρανικά ποιήματα) , και αφήνει να διαφανούν μέσα από αυτούς, αλλά πάντα διακριτικά, οι προβληματισμοί της για πολιτικά και κοινωνικά θέματα του τόπου απ’ όπου κατάγεται.
Οι εξαίρετοι μουσικοί που την συνοδεύουν και συμμετέχουν στις συνθέσεις, ο Γάλλος Benedikt Jahnel στο πιάνο, ο Ινδός Ketan Bhatti στα κρουστά και τα drums και ο Γερμανός Ralf Schwarz στο μπάσσο, μαθητές όλοι μεγάλων δασκάλων της jazz, δίνουν ο καθένας το στίγμα του, και εμπλουτίζουν με τη δική τους μουσική προσωπικότητα το συνολικό αποτέλεσμα.
Άλλοτε μελωδικοί, άλλοτε έντονα αυτοσχεδιαστικοί και πολύπλοκοι, πάντοτε με εξαιρετική δεξιοτεχνία, εμπλουτίζουν τη μουσική με στοιχεία απ’ τις μουσικές παραδόσεις του τόπου τους, προσδίνοντας στο τελικό αποτέλεσμα ένα πολυπολιτισμικό ύφος, ένα αμάλγαμα ήχων και μυστηρίου που ταξιδεύει τον ακροατή στα μονοπάτια της Ανατολής και στους θρύλους της Δύσης, σε παράλληλα σύμπαντα που όμως συναντώνται και στροβιλίζονται σαν σε έναν ατέλειωτο χορό των δερβίσηδων, γύρω από την καθηλωτική φωνή της Cymin.
Ανοίγοντας παραπλανητικά μελωδικά με το Sibaai, συνεχίζουν δίνοντας μια μικρή γεύση για το τι θα επακολουθήσει με το Saburi, όπου δίνουν το στίγμα της δεξιοτεχνίας τους με μικρά αντιστικτικά διαλείμματα και ένα καθηλωτικό τραγούδι που αν και δεν καταλαβαίνεις τους στίχους, νιώθεις ότι κάτι σκοτεινό διηγείται.
Στο τρίτο τραγούδι, το Shakibaai κυριαρχεί η διάχυτη μελαγχολία της φωνής, ενώ στο Norma η τρυφερότητα του πιάνου και το τρυφερό σα χάδι άγγιγμα στα πιατίνια σε παρασύρουν συνειρμικά στα μονοπάτια του Tord Gustavsen.
Το μπάσσο στο As maa δίνει ένα πιο δραματικό και απόκοσμο ύφος, και οι στίχοι εδώ αφήνουν για λίγο στην άκρη το πολιτικό τους μήνυμα και γίνονται πιο προσωπικοί, αναπάντητα ερωτήματα και σκέψεις που έρχονται στο μυαλό όταν δυό βλέμματα δεν συναντώνται πιά, όταν δυο χείλη δεν μπορούν να μιλήσουν το ένα στο άλλο, οκτώμισι λεπτά ερωτηματικών και ίσως…
Ξαναβρίσκοντας την χαμένη της ισορροπία, η Cymin κλείνει αυτόν τον τόσο ξεχωριστό δίσκο ,με τρία πανέμορφα και μαγευτικά τραγούδια, τα Nemibinam, Hedije και Hawaa, πραγματικά Αραβουργήματα και ενδεικτικά του τι θα πρέπει να περιμένουμε από το σχετικά νέο και εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό σχήμα.
Τέσσερα αστεράκια, χωρίς δεύτερη σκέψη για τη μουσική και μισό επιπλέον για την μαγεία των στίχων που δεν καταλαβαίνουμε .
CYMINOLOGY – SABURI (ECM 2011)
Όταν μια Ιρανή που έχει μεγαλώσει στη Γερμανία αποφασίζει να αυτοσχεδιάσει, να ντύσει δέσει τους στίχους που η ίδια γράφει στα ‛φαρσί’ με τους ήχους του κοντραμπάσσου, του πιάνου και των κρουστών και να παντρέψει το παρελθόν με το σήμερα, το αποτέλεσμα διαφαίνεται εξ αρχής τουλάχιστον ενδιαφέρον.
Στο Saburi, η Cymin Samawatie, παίρνει το παιχνίδι στα χέρια της, γράφοντας η ίδια τους στίχους στη μητρική της γλώσσα (σε αντίθεση με το πρώτο τους ‛As Ney’ όπου οι στίχοι ήταν παρμένοι από Αρχαία Περσικά μέχρι και σύγχρονα Ιρανικά ποιήματα) , και αφήνει να διαφανούν μέσα από αυτούς, αλλά πάντα διακριτικά, οι προβληματισμοί της για πολιτικά και κοινωνικά θέματα του τόπου απ’ όπου κατάγεται.
Οι εξαίρετοι μουσικοί που την συνοδεύουν και συμμετέχουν στις συνθέσεις, ο Γάλλος Benedikt Jahnel στο πιάνο, ο Ινδός Ketan Bhatti στα κρουστά και τα drums και ο Γερμανός Ralf Schwarz στο μπάσσο, μαθητές όλοι μεγάλων δασκάλων της jazz, δίνουν ο καθένας το στίγμα του, και εμπλουτίζουν με τη δική τους μουσική προσωπικότητα το συνολικό αποτέλεσμα.
Άλλοτε μελωδικοί, άλλοτε έντονα αυτοσχεδιαστικοί και πολύπλοκοι, πάντοτε με εξαιρετική δεξιοτεχνία, εμπλουτίζουν τη μουσική με στοιχεία απ’ τις μουσικές παραδόσεις του τόπου τους, προσδίνοντας στο τελικό αποτέλεσμα ένα πολυπολιτισμικό ύφος, ένα αμάλγαμα ήχων και μυστηρίου που ταξιδεύει τον ακροατή στα μονοπάτια της Ανατολής και στους θρύλους της Δύσης, σε παράλληλα σύμπαντα που όμως συναντώνται και στροβιλίζονται σαν σε έναν ατέλειωτο χορό των δερβίσηδων, γύρω από την καθηλωτική φωνή της Cymin.
Ανοίγοντας παραπλανητικά μελωδικά με το Sibaai, συνεχίζουν δίνοντας μια μικρή γεύση για το τι θα επακολουθήσει με το Saburi, όπου δίνουν το στίγμα της δεξιοτεχνίας τους με μικρά αντιστικτικά διαλείμματα και ένα καθηλωτικό τραγούδι που αν και δεν καταλαβαίνεις τους στίχους, νιώθεις ότι κάτι σκοτεινό διηγείται.
Στο τρίτο τραγούδι, το Shakibaai κυριαρχεί η διάχυτη μελαγχολία της φωνής, ενώ στο Norma η τρυφερότητα του πιάνου και το τρυφερό σα χάδι άγγιγμα στα πιατίνια σε παρασύρουν συνειρμικά στα μονοπάτια του Tord Gustavsen.
Το μπάσσο στο As maa δίνει ένα πιο δραματικό και απόκοσμο ύφος, και οι στίχοι εδώ αφήνουν για λίγο στην άκρη το πολιτικό τους μήνυμα και γίνονται πιο προσωπικοί, αναπάντητα ερωτήματα και σκέψεις που έρχονται στο μυαλό όταν δυό βλέμματα δεν συναντώνται πιά, όταν δυο χείλη δεν μπορούν να μιλήσουν το ένα στο άλλο, οκτώμισι λεπτά ερωτηματικών και ίσως…
Ξαναβρίσκοντας την χαμένη της ισορροπία, η Cymin κλείνει αυτόν τον τόσο ξεχωριστό δίσκο ,με τρία πανέμορφα και μαγευτικά τραγούδια, τα Nemibinam, Hedije και Hawaa, πραγματικά Αραβουργήματα και ενδεικτικά του τι θα πρέπει να περιμένουμε από το σχετικά νέο και εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό σχήμα.
Τέσσερα αστεράκια, χωρίς δεύτερη σκέψη για τη μουσική και μισό επιπλέον για την μαγεία των στίχων που δεν καταλαβαίνουμε .
Last edited by a moderator: