Another Year - Mike Leigh (2010)
Kάθε φορά πού βλέπω μιά ταινία τού Mike Leigh γοητεύομαι τό ίδιο,μιάς και πετυχαίνει θαυμαστά νά περιγράψει τον μικρόκοσμο μέ τίς ευτυχισμένες ή τις μοναχικές στιγμές του..
Το ''Another Year'' έχει ως επίκεντρο ένα μεσήλικο ζευγάρι( ο Τόμ καί η Τζέρυ!!!) πού τάχει καταφέρει ικανοποιητικά στό νά επιβιώσει μέσα στην φθορά και παρακμή τών σχέσεων διατηρώντας τίς ισορροπίες του και αποτελώντας ,κατά κάποιον τρόπο,τό κέντρο πέριξ τού οποίου κινούνται άλλα πρόσωπα ,όπως ο γιός τους ,η γραμματέας τού ιατρείου(Μαίρη) πού εργάζεται ως ψυχολόγος η Τζέρυ καί η οποία στά 50 της ψάχνει απεγνωσμένα και νευρωτικά νά βρεί σύντροφο καί φλερτάρει ανεπιτυχώς τον γιό τού ζευγαριού
Σέ αυτόν τον κύκλο προστίθεται αργότερα η φιλενάδα τού γιού ,πού προκαλεί τεράστια απογοήτευση στην Μαίρη,ο αδελφός τού Τόμ,πού τον γνωρίζουμε στην κηδεία τής γυναίκας του,ο γιός του Κάρλ (ένας θυμωμένος γιός εξαφανισμένος χρόνια απ´τό σπίτι)και ο αποτυχημένος μεσήλιξ Κέν πού καί αυτός πίνει γιά νά αγνοήσει τήν επερχόμενη κατάρρευσή του..
Η ταινία γεμάτη φωτοσκιάσεις μελαγχολίας,χιούμορ,τρυφερότητας αλλά καί καλυμένων συναισθημάτων έχει έναν χαμηλότονο ρυθμό απ´τήν αρχή ως τό τέλος.
Γίνονται πολλά και ταυτόχρονα άλλα τόσα επαναλαμβάνονται κυκλικά..
Ο Leigh παρακολουθεί μέ μεγάλη ακρίβεια καί τρυφερότητα τούς ήρωές του ,πού όλοι έχουν έναν χαρακτήρα πολύ περισσότερο απο μιάς απλής περσόνας.
Ταινία μέ τον κλασσικό τρόπο τού Leigh ,μέ λεπτές κινήσεις,πού ολες έχουν νόημα,σιωπές,και διαλόγους πού βγαίνουν απ´τό καλύτερο θέατρο..
Ολοι οι ηθοποιοί είναι συγκλονιστικοί προερχόμενοι απ´τό εξαιρετικό πνεύμα τού Βρεττανικού θεάτρου καί παρότι δέν ειναι φίρμες (μέ τήν αμερικάνικη έννοια)κυριολεκτικά απογειώνουν τήν ταινία..
Η σκηνή τής κηδείας τής γυναικας τού αδελφού τού Τόμ είναι εξαίσια και αναδεικνύει όλη την μοναχικότητα τών ανθρώπων ,μιάς και συμμετέχουν στήν τελετή 4 συγγενείς καί από μακριά παρακολουθούν διακριτικά τρείς συνάδελφοι απ´τό αρτοποιείο πού εργαζόταν η νεκρή..Ο γιός (Κάρλ)έρχεται καθυστερημένος...
Ο Leigh τιμά τον Βρεττανικό και τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο έν γένει καί οι ταινίες του αποτελούν βάλσαμο παρά τό ότι καταπιάνονται μέ υπαρξιακά πανανθρωπινα θέματα μέ μεγάλο βάρος..
Ταινία μέ τά όλα της
Oι Jim Broadbent (Tom), Lesley Manville(Mary),Ruth Sheen(Jerry) καί ο David Brandley ως Ronnie(αδελφός τού Tom) καθηλώνουν..
Aλλά ακόμα και οι τριτεύοντες ρόλοι (οπως οι συνάδελφοι τής νεκρής)έχουν περιεχόμενο...
Ο Leigh δέν αφήνει τίποτα στην τύχη καί οι σκηνές δωματίου,πού ειναι και οι περισσότερες ειναι υποδειγματικές..
Αξίζει νά σημειωθεί οτι η ταινία ξεκινά μέ τήν Jerry νά προσπαθεί νά συζητήσει(σε συνεδρία) μέ την ηθοποιό(Ιμέλντα Στάντον) πού υποδυόταν τήν Βέρα Ντρέϊκ (άλλη σπουδαία ταινία)καί αυτό το τρίλεπτο ειναι συγκλονιστικό μιάς καί δείχνει τήν κλειστότητα καί τήν τεράστια δυσκολία ενός ανθρωπου νά εκφράσει οσα νοιώθει...Η Στάντον δέν ξαναεμφανίζεται στην ταινία,αλλά αρκεί αυτό τό πέρασμά της ,οπου καταγράφεται η απόγνωση μιάς γυναίκας πού μεγαλώνει αλλά αδυνατεί νά μετατρέψει τά συμπτώματα πού νοιώθει σε συναισθήματα..
:worshippy::worshippy:
Kάθε φορά πού βλέπω μιά ταινία τού Mike Leigh γοητεύομαι τό ίδιο,μιάς και πετυχαίνει θαυμαστά νά περιγράψει τον μικρόκοσμο μέ τίς ευτυχισμένες ή τις μοναχικές στιγμές του..
Το ''Another Year'' έχει ως επίκεντρο ένα μεσήλικο ζευγάρι( ο Τόμ καί η Τζέρυ!!!) πού τάχει καταφέρει ικανοποιητικά στό νά επιβιώσει μέσα στην φθορά και παρακμή τών σχέσεων διατηρώντας τίς ισορροπίες του και αποτελώντας ,κατά κάποιον τρόπο,τό κέντρο πέριξ τού οποίου κινούνται άλλα πρόσωπα ,όπως ο γιός τους ,η γραμματέας τού ιατρείου(Μαίρη) πού εργάζεται ως ψυχολόγος η Τζέρυ καί η οποία στά 50 της ψάχνει απεγνωσμένα και νευρωτικά νά βρεί σύντροφο καί φλερτάρει ανεπιτυχώς τον γιό τού ζευγαριού
Σέ αυτόν τον κύκλο προστίθεται αργότερα η φιλενάδα τού γιού ,πού προκαλεί τεράστια απογοήτευση στην Μαίρη,ο αδελφός τού Τόμ,πού τον γνωρίζουμε στην κηδεία τής γυναίκας του,ο γιός του Κάρλ (ένας θυμωμένος γιός εξαφανισμένος χρόνια απ´τό σπίτι)και ο αποτυχημένος μεσήλιξ Κέν πού καί αυτός πίνει γιά νά αγνοήσει τήν επερχόμενη κατάρρευσή του..
Η ταινία γεμάτη φωτοσκιάσεις μελαγχολίας,χιούμορ,τρυφερότητας αλλά καί καλυμένων συναισθημάτων έχει έναν χαμηλότονο ρυθμό απ´τήν αρχή ως τό τέλος.
Γίνονται πολλά και ταυτόχρονα άλλα τόσα επαναλαμβάνονται κυκλικά..
Ο Leigh παρακολουθεί μέ μεγάλη ακρίβεια καί τρυφερότητα τούς ήρωές του ,πού όλοι έχουν έναν χαρακτήρα πολύ περισσότερο απο μιάς απλής περσόνας.
Ταινία μέ τον κλασσικό τρόπο τού Leigh ,μέ λεπτές κινήσεις,πού ολες έχουν νόημα,σιωπές,και διαλόγους πού βγαίνουν απ´τό καλύτερο θέατρο..
Ολοι οι ηθοποιοί είναι συγκλονιστικοί προερχόμενοι απ´τό εξαιρετικό πνεύμα τού Βρεττανικού θεάτρου καί παρότι δέν ειναι φίρμες (μέ τήν αμερικάνικη έννοια)κυριολεκτικά απογειώνουν τήν ταινία..
Η σκηνή τής κηδείας τής γυναικας τού αδελφού τού Τόμ είναι εξαίσια και αναδεικνύει όλη την μοναχικότητα τών ανθρώπων ,μιάς και συμμετέχουν στήν τελετή 4 συγγενείς καί από μακριά παρακολουθούν διακριτικά τρείς συνάδελφοι απ´τό αρτοποιείο πού εργαζόταν η νεκρή..Ο γιός (Κάρλ)έρχεται καθυστερημένος...
Ο Leigh τιμά τον Βρεττανικό και τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο έν γένει καί οι ταινίες του αποτελούν βάλσαμο παρά τό ότι καταπιάνονται μέ υπαρξιακά πανανθρωπινα θέματα μέ μεγάλο βάρος..
Ταινία μέ τά όλα της
Oι Jim Broadbent (Tom), Lesley Manville(Mary),Ruth Sheen(Jerry) καί ο David Brandley ως Ronnie(αδελφός τού Tom) καθηλώνουν..
Aλλά ακόμα και οι τριτεύοντες ρόλοι (οπως οι συνάδελφοι τής νεκρής)έχουν περιεχόμενο...
Ο Leigh δέν αφήνει τίποτα στην τύχη καί οι σκηνές δωματίου,πού ειναι και οι περισσότερες ειναι υποδειγματικές..
Αξίζει νά σημειωθεί οτι η ταινία ξεκινά μέ τήν Jerry νά προσπαθεί νά συζητήσει(σε συνεδρία) μέ την ηθοποιό(Ιμέλντα Στάντον) πού υποδυόταν τήν Βέρα Ντρέϊκ (άλλη σπουδαία ταινία)καί αυτό το τρίλεπτο ειναι συγκλονιστικό μιάς καί δείχνει τήν κλειστότητα καί τήν τεράστια δυσκολία ενός ανθρωπου νά εκφράσει οσα νοιώθει...Η Στάντον δέν ξαναεμφανίζεται στην ταινία,αλλά αρκεί αυτό τό πέρασμά της ,οπου καταγράφεται η απόγνωση μιάς γυναίκας πού μεγαλώνει αλλά αδυνατεί νά μετατρέψει τά συμπτώματα πού νοιώθει σε συναισθήματα..
:worshippy::worshippy:
Last edited by a moderator: