Αnother Year

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
62,722
Χολαργός
Another Year - Mike Leigh (2010)


images


Kάθε φορά πού βλέπω μιά ταινία τού Mike Leigh γοητεύομαι τό ίδιο,μιάς και πετυχαίνει θαυμαστά νά περιγράψει τον μικρόκοσμο μέ τίς ευτυχισμένες ή τις μοναχικές στιγμές του..

Το ''Another Year'' έχει ως επίκεντρο ένα μεσήλικο ζευγάρι( ο Τόμ καί η Τζέρυ!!!) πού τάχει καταφέρει ικανοποιητικά στό νά επιβιώσει μέσα στην φθορά και παρακμή τών σχέσεων διατηρώντας τίς ισορροπίες του και αποτελώντας ,κατά κάποιον τρόπο,τό κέντρο πέριξ τού οποίου κινούνται άλλα πρόσωπα ,όπως ο γιός τους ,η γραμματέας τού ιατρείου(Μαίρη) πού εργάζεται ως ψυχολόγος η Τζέρυ καί η οποία στά 50 της ψάχνει απεγνωσμένα και νευρωτικά νά βρεί σύντροφο καί φλερτάρει ανεπιτυχώς τον γιό τού ζευγαριού
Σέ αυτόν τον κύκλο προστίθεται αργότερα η φιλενάδα τού γιού ,πού προκαλεί τεράστια απογοήτευση στην Μαίρη,ο αδελφός τού Τόμ,πού τον γνωρίζουμε στην κηδεία τής γυναίκας του,ο γιός του Κάρλ (ένας θυμωμένος γιός εξαφανισμένος χρόνια απ´τό σπίτι)και ο αποτυχημένος μεσήλιξ Κέν πού καί αυτός πίνει γιά νά αγνοήσει τήν επερχόμενη κατάρρευσή του..

Η ταινία γεμάτη φωτοσκιάσεις μελαγχολίας,χιούμορ,τρυφερότητας αλλά καί καλυμένων συναισθημάτων έχει έναν χαμηλότονο ρυθμό απ´τήν αρχή ως τό τέλος.
Γίνονται πολλά και ταυτόχρονα άλλα τόσα επαναλαμβάνονται κυκλικά..
Ο Leigh παρακολουθεί μέ μεγάλη ακρίβεια καί τρυφερότητα τούς ήρωές του ,πού όλοι έχουν έναν χαρακτήρα πολύ περισσότερο απο μιάς απλής περσόνας.
Ταινία μέ τον κλασσικό τρόπο τού Leigh ,μέ λεπτές κινήσεις,πού ολες έχουν νόημα,σιωπές,και διαλόγους πού βγαίνουν απ´τό καλύτερο θέατρο..

Ολοι οι ηθοποιοί είναι συγκλονιστικοί προερχόμενοι απ´τό εξαιρετικό πνεύμα τού Βρεττανικού θεάτρου καί παρότι δέν ειναι φίρμες (μέ τήν αμερικάνικη έννοια)κυριολεκτικά απογειώνουν τήν ταινία..

Η σκηνή τής κηδείας τής γυναικας τού αδελφού τού Τόμ είναι εξαίσια και αναδεικνύει όλη την μοναχικότητα τών ανθρώπων ,μιάς και συμμετέχουν στήν τελετή 4 συγγενείς καί από μακριά παρακολουθούν διακριτικά τρείς συνάδελφοι απ´τό αρτοποιείο πού εργαζόταν η νεκρή..Ο γιός (Κάρλ)έρχεται καθυστερημένος...

Ο Leigh τιμά τον Βρεττανικό και τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο έν γένει καί οι ταινίες του αποτελούν βάλσαμο παρά τό ότι καταπιάνονται μέ υπαρξιακά πανανθρωπινα θέματα μέ μεγάλο βάρος..


Ταινία μέ τά όλα της

Oι Jim Broadbent (Tom), Lesley Manville(Mary),Ruth Sheen(Jerry) καί ο David Brandley ως Ronnie(αδελφός τού Tom) καθηλώνουν..
Aλλά ακόμα και οι τριτεύοντες ρόλοι (οπως οι συνάδελφοι τής νεκρής)έχουν περιεχόμενο...
Ο Leigh δέν αφήνει τίποτα στην τύχη καί οι σκηνές δωματίου,πού ειναι και οι περισσότερες ειναι υποδειγματικές..

Αξίζει νά σημειωθεί οτι η ταινία ξεκινά μέ τήν Jerry νά προσπαθεί νά συζητήσει(σε συνεδρία) μέ την ηθοποιό(Ιμέλντα Στάντον) πού υποδυόταν τήν Βέρα Ντρέϊκ (άλλη σπουδαία ταινία)καί αυτό το τρίλεπτο ειναι συγκλονιστικό μιάς καί δείχνει τήν κλειστότητα καί τήν τεράστια δυσκολία ενός ανθρωπου νά εκφράσει οσα νοιώθει...Η Στάντον δέν ξαναεμφανίζεται στην ταινία,αλλά αρκεί αυτό τό πέρασμά της ,οπου καταγράφεται η απόγνωση μιάς γυναίκας πού μεγαλώνει αλλά αδυνατεί νά μετατρέψει τά συμπτώματα πού νοιώθει σε συναισθήματα..


:worshippy::worshippy:
 
Last edited by a moderator:

karavan

Supreme Member
14 June 2010
4,435
Re: Ποιά Ταινία Μόλις Είδατε?

Το είχα δει τα Χριστούγεννα στις αίθουσες το Another Year. Για τον αγαπημένο Μάικ Λι το έχω γράψει και το ξαναγράφω: δεν υπάρχει άλλος σκηνοθέτης που να αποτυπώνει τόσο καθαρά στο πανί τις "ασήμαντες" αλλά τόσο ουσιώδεις πλευρές της καθημερινότητας. Κάνει ταινίες με αυτά που άλλοι θα αφήναν απέξω. Κάθε, μα κάθε ταινία του, είναι ρεσιτάλ ερμηνειών. :worshippy: Εντούτοις, μέχρι και σήμερα αγαπημένη μου παραμένει το Naked του 1993.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Re: Ποιά Ταινία Μόλις Είδατε?

Το είχα δει τα Χριστούγεννα στις αίθουσες το Another Year. Για τον αγαπημένο Μάικ Λι το έχω γράψει και το ξαναγράφω: δεν υπάρχει άλλος σκηνοθέτης που να αποτυπώνει τόσο καθαρά στο πανί τις "ασήμαντες" αλλά τόσο ουσιώδεις πλευρές της καθημερινότητας. Κάνει ταινίες με αυτά που άλλοι θα αφήναν απέξω. Κάθε, μα κάθε ταινία του, είναι ρεσιτάλ ερμηνειών. :worshippy: Εντούτοις, μέχρι και σήμερα αγαπημένη μου παραμένει το Naked του 1993.


Naked πρώτο και συμφωνώ.:2thumb22sup:

Φυσικά ''Μυστικά καί Ψέμματα'' και γιά μένα ''Βέρα Ντρέϊκ'' άν και δέν θά πέταγα καμιά του ταινία.
 

karavan

Supreme Member
14 June 2010
4,435
Re: Απάντηση: Re: Ποιά Ταινία Μόλις Είδατε?

Naked πρώτο και συμφωνώ.:2thumb22sup:

Φυσικά ''Μυστικά καί Ψέμματα'' και γιά μένα ''Βέρα Ντρέϊκ'' άν και δέν θά πέταγα καμιά του ταινία.

Φυσικά και δεν πετάμε τίποτα! Και για μένα το Μυστικά και Ψέματα είναι το νούμερο 2 στις προσωπικές προτιμήσεις μου. Άλλη συγκλονιστική καταγραφή της "ασήμαντης" καθημερινότητας.
Σε λίγα χρόνια σκηνοθέτες σαν το Λι και τον Loach θα τους ψάχνουμε με το τουφέκι. Ή μήπως όχι; Στο βούρκο θα ανθίσουν τα λουλούδια. Ίδωμεν...
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
O Mαικ Λη ειναι για μενα ισως ο καλλιτερος κινηματογραφιστης της καθημερινοτητας.Ο τροπος που χειριζεται τις ανθρωπινες καταστασεις ειναι μοναδικος.Οι ισορροπιες που κραταει αποτελουν μαθημα.
Οταν περιγραφει δραματικες καταστασεις δεν γινεται ποτέ μελό και διατηρει παντα το χιουμορ του.Ενα γλυκοπικρο χιουμορ τοσο αληθινο οσο και η ζωη.
Αλλωστε και η αληθινη ζωη δεν γινεται ποτε μελοδραματική,αλλα διατηρει το χιουμορ (ενιοτε και συνηθως μαυρο) της παντα.Και τον Λη τον ενδιαφερει η ρεαλιστικη απεικονηση της καθημερινοτητας απογυμνωμενη απο φιοριτουρες.
Αυτο που μενει στο τελος παντως ειναι μια γλυκια γευση,μια αισιοδοξια και πανω απ’ολα μια τρυφεροτητα οπως πολυ ευστοχα εγραψε ο Σπυρος.
Δεν πεταω καμμια ταινια του.
Ο "Γυμνος" ηταν πιο στυλιζαρισμενη και λιγοτερο "ρεαλιστική" αλλα ηταν σπουδαία.Τα "Μυστικα και Ψεμματα" (αριστουργημα),η Βερα Ντρεικ(εξαιρετικο),το Happy Go Lucky(το ιδιο),το Topsy Turvy (ενας υμνος στη Βρετανικοτητα) για μενα ηταν καλυτερες αλλα καμμια,μα καμμια δεν ηταν εστω καλη.Ολες απο πολυ καλες και πανω,ενα μαθημα πανω στο μινιμαλισμο (Aγγλος γαρ) και στην καθοδηγηση των ηθοποιων...
Θα την δω οπωσδηποτε γιατι δεν εχω προλαβει ακομα.
Μπραβο Σπυρο επρεπε να γραψουμε καποτε για τον Λη...
 
Last edited:

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,852
Εξάρχεια
Καταπληκτική.....

Εμένα μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες του σύμπαντος καθώς η ταινία πραγματικά έρεε....

Η αυτόφωτη οικογένεια που "περιθάλπει" τους φίλους της.... Ο Ήλιος που αγκαλιάζει με την θέρμη του, τους πλανήτες...Μεταδίδοντας αγάπη και κατανόηση, στοργή και συμβουλές.

Η σκηνή της κηδείας με συγκλόνισε. Με συγκλόνισε και ο γιος του Ρόνι και οι προσπάθειες της οικογένειας των τριών, να τον πλησιάσουν. Χωρίς βέβαια επιτυχία, μιας και οι πληγές του ήσαν "βαθιές"...

Και μου άρεσε πάρα πολύ το κλείσιμο, με την καταπληκτική φιγούρα της "μετέωρης" γυναίκας....που τους "λείπουν" όλα...

Οι ερμηνείες δεν υπάρχουν.....

Σπύρο Respect στο κείμενο σου....
 

parisdeli

New member
20 October 2008
40
Θεσσαλονίκη
ένα μικρό κομμάτι από όλους τους χαρακτήρες βρίσκω μέσα μου
το απολύτως μικρότερο φυσικά από τομ&τζέρυ, αυτοί είναι σούπερ ήρωες
από τις ταινίες που σε κάνουν να λατρέψεις τον βρετανικό κινηματογράφο (αν τον αγαπούσες ήδη δηλαδή)







:adore:
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
Το ειδα αποψε.Δεν περιμενα τιποτα λιγοτερο και δεν πηρα τιποτα λιγοτερο.Ακομα ενα διαμαντι απο τον Λη.Μια ταινια γεματη ζεστασια και ανθρωπια,οσο και μαχαιρι στην καρδια για την καταθλιψη του συγχρονου μοναχικου ανθρωπου.Με επικεντρο τον Τομ και την Τζερι ο Λη μας λεει ομως οτι οσοι εχουν χαρει τη ζωη καλο θα ειναι να δωσουν λιγη απο αυτη τη χαρα και σ'αυτους που ειναι μονοι τους χωρις να τους κρινουν γι'αυτο που ειναι.
Για τους ηθοποιους οτι και να πεις ειναι λιγο.Δεν υπαρχει ουτε ενας που εστω να υστερει.
Η Ιμελντα Στοντον στην αρχη ειναι σπαρακτικη,ο Τζιμ Μπροαντμπεντ βραχος(πολυ μεγαλη μορφη χρονια τωρα),ο Ντειβιντ Μπραντλευ (ο επιστατης του Χογκουορτς στο Χαρρυ Ποττερ),χωρις να μιλαει σε κανει και ανατριχιαζεις,η Λεσλι Μανβιλ δινει ρεσιταλ.
Ενα μεγαλο Respect σε ολους και πανω απ'όλα στον Leigh.Ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους σκηνοθετες χρονια τωρα και συνεχιζει ακαθεκτος.
 
Last edited:
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Το ειδα αποψε.Δεν περιμενα τιποτα λιγοτερο και δεν πηρα τιποτα λιγοτερο.Ακομα ενα διαμαντι απο τον Λη.Μια ταινια γεματη ζεστασια και ανθρωπια,οσο και μαχαιρι στην καρδια για την καταθλιψη του συγχρονου μοναχικου ανθρωπου.Με επικεντρο τον Τομ και την Τζερι ο Λη μας λεει ομως οτι οσοι εχουν χαρει τη ζωη καλο θα ειναι να δωσουν λιγη απο αυτη τη χαρα και σ'αυτους που ειναι μονοι τους χωρις να τους κρινουν γι'αυτο που ειναι.

Ενα μεγαλο Respect σε ολους και πανω απ'όλα στον Leigh.Ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους σκηνοθετες χρονια τωρα και συνεχιζει ακαθεκτος.

Σκεπτόμενος ξανά την ταινία και τον ρόλο τού κεντρικού ζευγαριού και επειδή αρχικά το είχα αξιολογήσει ως ''θετικό'' πρότυπο καί ώς βασικό άξονα ισορροπίας όλων τών υπολοίπων ,τείνω νά πιστέψω πώς ο Leigh μάς κλείνει και λιγάκι τό μάτι..

Εννοώ πώς το ισορροπημένο ζευγάρι δέν δίνει μόνον αλλά και παίρνει από τούς άλλους χαρακτήρες ,πού κατά κάποιον τρόπο έχουν λιγότερο ''ολοκληρωμένες'' ζωές..

Ισως μάλιστα και επειδή υπάρχει πάντα έλλειμμα στό ζύγι ,τό σύστημα τού ζευγαριού νά τροφοδοτείται ,έστω και εν μέρει, απ´την κατάσταση τών υπολοίπων και μέσω αυτών να καλύπτει ή και νά ενισχύει τό αίσθημα ''ολοκλήρωσής'' του και επικοινωνίας.....

Ισως....
 

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
15,689
πετρουπολη
Σκεπτόμενος ξανά την ταινία και τον ρόλο τού κεντρικού ζευγαριού και επειδή αρχικά το είχα αξιολογήσει ως ''θετικό'' πρότυπο καί ώς βασικό άξονα ισορροπίας όλων τών υπολοίπων ,τείνω νά πιστέψω πώς ο Leigh μάς κλείνει και λιγάκι τό μάτι..

Εννοώ πώς το ισορροπημένο ζευγάρι δέν δίνει μόνον αλλά και παίρνει από τούς άλλους χαρακτήρες ,πού κατά κάποιον τρόπο έχουν λιγότερο ''ολοκληρωμένες'' ζωές..

Ισως μάλιστα και επειδή υπάρχει πάντα έλλειμμα στό ζύγι ,τό σύστημα τού ζευγαριού νά τροφοδοτείται ,έστω και εν μέρει, απ´την κατάσταση τών υπολοίπων και μέσω αυτών να καλύπτει ή και νά ενισχύει τό αίσθημα ''ολοκλήρωσής'' του και επικοινωνίας.....

Ισως....

Μπορει να εχεις δικιο.Η τελευταια σκηνη οντως διαβαζεται και ετσι...
 
10 July 2006
5,257
Θεσσαλονίκη
...
Εννοώ πώς το ισορροπημένο ζευγάρι δέν δίνει μόνον αλλά και παίρνει από τούς άλλους χαρακτήρες ,πού κατά κάποιον τρόπο έχουν λιγότερο ''ολοκληρωμένες'' ζωές..
....

Αυτό φαίνεται κυρίως στην σκηνή με την ζαλισμένη απ'το κρασί Μαίρη και τονίζεται από τον Λή στις κλεφτές ματίες του Τόμ καί της Τζέρυ. Οι τελευταίες σκηνές του ζευγαριού δείχνουν μιά σχέση πιό ζωντανή από π.χ εκείνη στα πρώτα λεπτά που μόνοι σκαλίζουν τον λαχανόκηπο


Στο άλλο άκρο, η φιγούρα του Κάρλ που φαίνεται χαμένος από χέρι μιάς και δέν επικοινωνεί με κάποιον.
 

ecodrifter

Supreme Member
27 January 2009
3,012
Την ειδα και ηταν πραγματικα πολυ καλη

να προσθεσω δυο πραγματακια οπως τα καταλαβα απο μια αλλη σκοπια:
Ο συζυγος ειναι γεωλογος ζει μεσα στη λασπη, το ζευγαρι λατρευει το χωμα και αν και μεσα στην πολη αποδρα συνεχως εστω και για λιγο. Η αρχικη σκηνη ειναι πολυ διαφωτιστικη.
Για τους αποκληρους-θυματα της βιομηχανικης ζωης στην πολη ειναι η γη προσωποποιημένη, μια στοργικη, φιλοξενη, σχεδον μητρικη παρουσια.

Σε ενα σημειο λεει η κυρια "we were also loud in the Isle of Wight".
Εννοει το φεστιβαλ φολκ οπου το 69 εμφανιστηκε (μεταξυ αλλων) ο Dylan κι οι Band μπροστα σε 200.000 σνομπαροντας το Woodstock που γινοταν την ιδια εποχη.
Το ´70 εκει μαζευτηκαν 600.000 ατομα και επαιξαν ολοι οι μεγαλοι της φολκ-ροκ με αποτελεσμα να υπαρξει χαος στο νησακι και να απαγορευτει δια νομου μελλοντικη χρηση για τοσο μεγαλα events.