Pluto mat σε Clearaudio Performance -εναλλακτικές;

Πρόσφατα έφερε ένας φίλος τα δύο ματ που χρησιμοποιεί στο εξαιρετικό και εξαντλητικά αναβαθμισμένο του Clearaudio Master Solution για να τα δοκιμάσουμε στο πρόσφατα αποκτηθέν Performance μου. Ήταν το ματ της Pluto Audio (γύρω στο χιλιοστό πάχους, από carbon fibre) και το Harmo-nicer της Clearaudio (3-4mm, από βινύλιο).

Έβαλα στο πλατώ το Yellow House των Grizzly Bear που, ενώ είναι καλής ποιότητας βινύλιο (2 σαρανταπεντάρια, πολύ "καθαρά"), είναι πολύ μέτρια ηχογράφηση (DIY στο ...σπίτι του τίτλου). Ο λόγος ήταν ότι θέλαμε ακριβώς να τσεκάρουμε αν θα ξεκαθάριζε λίγο τα πράγματα το ματ, μια και -ειδικά στα περάσματα που παίζει όλη η μπάντα μαζί- ο ήχος του δίσκου είναι αρκετά συγκεχυμένος, έως ανυπόφορος. (Να σημειώσω ότι η μόνη φορά που άκουσα ξεκάθαρα και ανάγλυφα τι συμβαίνει στο Yellow House ήταν στο αναλογικό σύστημα του εν λόγω φίλου, όπου μπορούσες να διακρίνεις ακριβώς πώς ήταν στημένη η μπάντα, πώς τα μικρόφωνα, τι έκανε ο καθένας και πότε, κ.λπ.).

Δοκιμάσαμε πρώτα το Pluto για να μην αλλάζουμε VTA και κοιταχτήκαμε έκπληκτοι στα πρώτα 5 δευτερόλεπτα: ο ήχος ήταν φανερά ανώτερος σε ΟΛΑ -διαύγεια, βάθος, τονικότητα, πλούτος αρμονικών, ησυχία. Τα ταπεινά μου PSB των 700 ευρώ δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ έτσι (source first παιδιά, δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω). Όταν δοκιμάσαμε σκέτο το Harmo-nicer, έμοιαζε να μην κάνει καμία διαφορά με το γυμνό πλατώ -μπορεί να το αδικούμε γιατί ακούγαμε πολύ χαλαρά και δεν κάναμε critical listening, αλλά η βελτίωση του Pluto ήταν τόσο προφανής, τόσο εύληπτη και τόσο εκτεταμένη, που έκανε το Harmo-nicer να μοιάζει χαμένος κόπος, τουλάχιστον για το ήδη πολύ καλό Performance.

Το σοκ ήρθε όταν μπήκα στο σάιτ του Ορφέα για να δω την τιμή του ματ του Pluto: 650 ευρώ! Εννοείται πως έρχισα να ψάχνω εναλλακτικές με βάση το υλικό του ματ, κι έπεσα πάνω σε αυτά:

http://extremephono.com/Mat.htm

http://boston-audio.com/mat1.html

Το Boston μοιάζει πιο γνωστό και με περισσότερες θετικές κριτικές. Π.χ., ένα συγκριτικό:

http://www.enjoythemusic.com/magazine/equipment/0205/bostonaudio.htm

Απ' την άλλη, το Speed κοστίζει $100 και μοιάζει περισσότερο με το Pluto -είναι λεπτό κι έχει την χαρακτηριστική όψη του carbon fibre- ενώ το Mat-1 κοστίζει τα διπλά, είναι από carbon graphite και είναι στα 3 χιλιοστά.

Τα γνωρίζει κανείς; Τα έχει ακούσει;

Σ' ευχαριστώ Jadisboy. Από τις κριτικές που διαβάζω, οι διάφορες περιγραφες της επιρροής του στον ήχο μου θυμίζουν όλες πολύ αυτά που άκουσα από το Pluto (και στο 1/4 σχεδόν των χρημάτων). Θα το δοκιμάσω σίγουρα.

Λοιπόν, έχω το Mat-1 από προχθές, δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να κάνω σοβαρή ακρόαση ακόμα (παιδιά, κούραση, παιδιά, εχμ...., παιδιά) -και το ότι απαιτείται κάθε φορά αλλαγή VTA δεν βοηθάει για συχνές εναλλαγές και άμεσες συγκρίσεις.

Πρώτη εντύπωση (με επιφύλαξη): θετική η επίδρασή του, αλλά Pluto δεν είναι. Το ολλανδικό ματ έμοιαζε, εκτός των άλλων, να ζωντανεύει τον ήχο. Το Boston ξεκαθαρίζει τα πράγματα κυρίως στα μεσοχαμηλά και στα χαμηλά (οι μπασογραμμές και τα τύμπανα ακούγονται σαφώς καθαρότερα) και ελάχιστα "μαζεύει" τα πράγματα (με την καλή έννοια) από κει και πάνω, αλλά δεν δίνει εκείνη το μαγικό άγγιγμα του Pluto στις χροιές που νόμιζες ότι είχε γίνει αλλαγή κεφαλής ή προενισχυτή...

Τέσπα, ελπίζω το βράδυ να μπορέσω να κάνω μια πιο σοβαρή δοκιμή... (αν και αναρωτιέμαι μήπως κάποιο ματ ανθρακονημάτων θα θύμιζε περισσότερο το Pluto -το ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ πληροφορία για το τελευταίο στο internet δεν βοηθά ακριβώς...)

Update (δεν ξέρω ποιους ενδιαφέρει το θέμα, μάλλον ελάχιστους αν κρίνω από τη συμμετοχή, αλλά δε βαριέσαι, αφήνω παρακαταθήκη για το μέλλον!):

Χθες βράδυ δοκίμασα το Boston Audio Mat-1 με το Yellow House (βλ. πρώτο ποστ). Τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά: καλύτερη αίσθηση βάθους σκηνής που βοηθούσε στην κατανόηση του τι συμβαίνει, μεγαλύτερη ευκρίνεια και λεπτομέρεια (οι ακουστικές κιθάρες είχαν πιο σαφές "παίξιμο", άκουγες καλύτερα τις χορδές και τις αρμονικές, τα φωνητικά αποκτούσαν σαφέστερα περιγράμματα), καλύτερο μεσοχαμηλό (πιο κοφτή ατάκα, βαθύτερες αντηχήσεις των τυμπάνων). Μιλάμε για μικρές επιμέρους διαφορές, που κάνουν όμως συνολικά μια σαφή βελτίωση.

Η συζυγος (που εμπιστεύομαι ιδιαίτερα) εξανέστη από την ανάλυσή μου: "Μα, ακούγεται καλύτερα, γιατί δεν σου αρκεί αυτό; Είναι πιο ξεκούραστο" (από το σκέτο πλατώ).

Δεν είχα βέβαια το "άλλο" ματ στο σπίτι, πρέπει να ξαναπεράσει ο φίλος για ένα Α/Β. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το "άλλο" υπερείχε, αλλά μπορεί να μιλάει ο αρχικός ενθουσιασμός τώρα και το γεγονός ότι στην πρώτη χαλαρή ακρόαση ήμουν πολύ, εχμ, χαλαρός και δεν έστηνα αυτί για να αξιολογήσω... Έχω πάντως την αίσθηση ότι η διαφορά μεταξύ "με" και "χωρίς" ματ ήταν πιο άμεσα και εύκολα διακριτή με το ματ ανθρακονημάτων. Επιφυλλάσσομαι.

Update 2:

Το ματ του φίλου ΔΕΝ κοστίζει 650 ευρώ, απλώς δεν υπάρχει στο site του Ορφέα... Το ανακάλυψα μόλις χθες, όταν πρόσεξα ότι το ματ των 650 ευρώ είναι από cork and copper και ΟΧΙ από ανθρακονήματα! Το τελευταίο κοστίζει περίπου όσο το Boston, οπότε...

A shootout is at hand.

Stay tuned (όσοι κι αν είστε... ένας; δύο

:ears:

Γεια σου Πέτρο

Δεν ήταν εκτίμηση -το σάιτ του Ορφέα αναφέρει δύο ματ της Pluto -ένα 650 και ένα... 1100 ! Εκ παραδρομής δεν πρόσεξα το υλικό του ματ (φωτό δεν έχει) και την πάτησα: το "φθηνό" ματ από carbon (το οποίο, αν κατάλαβα καλά, αποτελεί απλά την τελευταία στρώση στο ακριβό ματ που αποτελείται από διάφορα υλικά το ένα πάνω στο άλλο) δεν το έχει καθόλου στο σάιτ και έχει (ευτυχώς) γύρω στα 150 .

Το Α/Β το κάναμε με την παρέα απόψε. Το Pluto κέρδισε στα σημεία: αναλυτικά η αναφορά αύριο.

OK, έτοιμος.

Η συγκριτική δοκιμή έγινε με το Clearaudio Performance, βραχίονα Satisfy Carbon και κεφαλή Maestro Wood. Ενισχυτής ο Densen B-110 με εσωτερικό phono και ηχεία PSB Image T45 / PSB Subsonic 5i. Προφανώς, με διαφορετικό αναλογικό σύστημα, μπορεί τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά. Τα δύο ματ ήταν:

α) το Boston Audio Mat-1, από γραφίτη, 3 χιλ. πάχος.

β) ένα Pluto Audio, από ανθρακονήματα, περίπου 0,5 χιλ. Χρησιμοποιήσαμε και το Harmo-nicer κάτω από το Pluto, για να μην αλλάζουμε VTA κάθε λίγο και λιγάκι. Το Pluto χωρίς το Harmo-nicer δεν είχε κάποια αξιόλογη διαφορά στην απόδοση (ή εμείς δεν την ακούσαμε).

Η δοκιμή έγινε "στα τυφλά" για τους δύο συνακροατές μου, μόνο εγώ ήξερα ποιο ματ έπαιζε πότε, και φυσικά μιλούσα τελευταίος. Είναι αξιοπρόσεκτο πως υπήρχε ομοφωνία πάντα για τα χαρακτηριστικά και τις αλλαγές του ήχου με τις εναλλαγές των ματ (αν και οι προτιμήσεις σε κάποιες περιπτώσεις διέφεραν).

Πρώτο κομμάτι, το St. Cloud των (του) Pan American, από το The River Made No Sound (Kranky, 2002, 2πλό σαρανταπεντάρι): το Pluto ήταν πιο καθαρό, κι έτσι διέγραφε τα περιγράμματα με μεγαλύτερη σαφήνεια. Αν παρομοιάσουμε το αφηρημένο ambient ηχοτοπίο του κομματιού με μια εικόνα, το Boston σου έδινε μια φωτογραφία πιο ξεκούραστη, πιο ατμοσφαιρική, ενώ το Pluto υπερέβαλε, σαν να έχεις βάλει sharpen φίλτρο στο Photoshop. Το Boston έδινε λοιπόν μια πιο "αναλογική" αίσθηση, χωρίς να χάνει καμία λεπτομέρεια, και το προτιμήσαμε.

Το ερώτημα ήταν τι γίνεται με τα φυσικά όργανα και δη όταν παίζουν ΠΟΛΛΑ μαζί. Τι καλύτερο από μια καινούργια κόπια του Tijuana Moods του Charles Mingus (σε επανέκδοση). Στο Ysabel's Table Dance γίνεται πραγματικά της... Ysabel, αλλά το Pluto διάβασε τα πάντα με εξαιρετική άνεση, τη στιγμή που το Boston, στα πιο δύσκολα σημεία, "μουτζούρωνε" λίγο την εικόνα: οι λεπτομέρειες ήταν όλες εκεί, αλλά έπρεπε να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο για να τις διαχωρίσεις και να τις ιεραρχήσεις. Με το Pluto, ο χώρος ανάμεσα στα όργανα ήταν πιο μαύρος και τα περιγράμματά τους σαφέστερα, κάτι που έδινε και μεγαλύτερο βάθος στη σκηνή. Η ταχύτητά του επίσης ήταν το κάτι άλλο: τα γρήγορα και "βαβούρικα" περάσματα στα ντραμς περνούσαν με χειρουργική ακρίβεια όσον αφορά και την τονική και τη χωρική τους πληροφορία, με αποτέλεσμα να "βλέπεις" τον ντράμερ σχεδόν μπροστά σου. Επιπλέον, η χροιά του άλτο σαξοφώνου ήταν πιο "χάλκινη", και ως εκ τούτου πιο πειστική. Κάτι που μας φέρνει στις μεσαίες.

Στο Free Until They Cut Me Down από το Οur Endless Numbered Days των Iron & Wine http://www.youtube.com/watch?v=Rogop4J9KhU, το Boston έκανε θαυμάσια δουλειά, μεταφέροντας άψογα την ατμοσφαιρικότητα και τη ρυθμικότητα που απαιτείται. Το Pluto ήταν πάλι πιο γρήγορο και πιο καθαρό, και δύο από τους συνακροατές το προτίμησαν (είχαμε γίνει πλέον 4), οι άλλοι δύο θα μπορούσαμε άνετα να ακούμε αυτόν το δίσκο και με το Boston χωρίς να μας λείπει ή να μας ενοχλεί κάτι (αν και το Pluto όντως υπερείχε κατά ένα τσικ στην περιγραφή).

Στο Cut Your Hair από το Crooked Rain, Crooked Rain των Pavement, και τα δύο ματ έδειξαν το lo-fi της ηχογράφησης και οι διαφορές μεταξύ τους ήταν μηδαμινές.

Από κει και μετά χαλαρώσαμε, κι ακούσαμε 3-4 δισκάκια συζητώντας, εναλλάσσοντας τα ματ. Στους περισσότερους δίσκους, άνετα κρατούσα το Boston, αλλά σε πιο απαιτητικά περάσματα (όπως το ντεμπούτο των Faust) το Pluto έδειχνε την υπεροχή του, λες και "επέτρεπε" στην Maestro να σκάβει βαθύτερα και να διαβάζει ταχύτερα. Ήταν, με ένα μυστήριο τρόπο, σαν οι ηχητικοί χαρακτήρες που προσέδιδαν στο πικάπ τα ματ να έμοιαζαν με την υφή και την όψη των υλικών τους: το Boston λίγο πιο τραχύ και πιο βαρύ, πιο παραδοσιακά "αναλογικό", το Pluto λίγο πιο στιλπνό και πιο εύκαμπτο, πιο "ψηφιακό".

Δεν ξέρω αν το Performance προτιμά γενικότερα τα ματ από ανθρακονήματα ή αν το Pluto είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό ματ. Όπως έγραψα και πριν, μπορεί τα αποτελέσματα να είναι διαφορετικά ανάλογα με το υλικό του πλατώ, την αρχιτεκτονική του ή και το σύστημα βραχίονα-κεφαλής. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει κανείς να ασχοληθεί με το θέμα.

Είναι απίστευτο τι διαφορά μπορεί να κάνει το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ στο αναλογικό σύστημα!

Gort said:

Μου κάνει εντύπωση ο ενθουσιασμός σου με το θέμα και αναρρωτιέμαι τί σου λείπει που το ψάχνεις με τόσο ενθουσιασμό.

Click to expand...

Με ρωτάς εσύ, με αυτήν την υπογραφή;

Χωρίς πλάκα τώρα, ξέρεις πως αυτού του τύπου οι δοκιμές έχουν τη φάση τους. Κι επιπλέον, μου φάνηκε άξιο λόγου το θέμα για να το μοιραστώ. Ελπίζω να μην κούρασα.

Κανένα πρόβλημα, κατάλαβα το πνεύμα της ερώτησης -απλά αναρωτιόμουν αν αναφέρεσαι σε κάτι ευρύτερο, από το οποίο όλοι "πάσχουμε"...

Στο προκείμενο τώρα, δεν "ψάχτηκα" καθόλου για το ματ, κάθε άλλο: έχω να ακούσω CD/flac από τότε που μπήκε το πικάπ στο σπίτι! Απλώς το ματ το έφερε ο φίλος μια φορά για να ακούσουμε τι κάνει και κόλλησα, ακριβώς γιατί δεν αλλοιώνει καθόλου το χαρακτήρα του πικάπ, απλώς αφαιρεί ένα επίπεδο θορύβου (το οποίο πριν αφαιρεθεί δεν το έχεις πάρει πρέφα) και προσφέρει τα πάντα καθαρότερα και πιο στιλπνά.

Θα έλεγα κιόλας ότι το Pluto, όχι μόνο δεν αλλοιώνει, αλλά ενισχύει τον χαρακτήρα που έχει ήδη το Clearaudio: μια "ψηφιακή" αναλογικότητα, δηλ. το συνδυασμό χροιών, ησυχίας και ροής με φοβερή ανάλυση και διαφάνεια. Είναι σα να ενισχύεται/καθαρίζεται το σήμα: μοιάζει στο δικό μου σύστημα με αναβάθμιση κεφαλής ή phono! (και με το Boston η βελτίωση υπήρχε, αλλά ήταν λιγότερο εντυπωσιακή).

Αν το πάρω τελικά, θα με ενδιέφερε να το ακούσεις κι εσύ για να δεις τι κάνει, και να εκτιμήσεις αν κάνει σημαντική διαφορά στο δικό σου setup, που έχει, μεταξύ άλλων, καλύτερη κεφαλή από το δικό μου. Πάντως, δεν πρόκειται για μεταφυσική: η αποτελεσματική απόσβεση/διάχυση των μικροκραδασμών που δημιουργεί η κεφαλή διαβάζοντας το αυλάκι ώστε να μην τους ξαναδιαβάζει και "βρωμίζει" τον ήχο είναι κάτι επιθυμητό, όταν γίνεται σωστά.

Τέλος πάντων, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Αλλά μη σου μπαίνουν σκέψεις ότι μετάνιωσα για το Performance. Απλώς, όπως έχεις κι εσύ γράψει παλιότερα, σε βάζει στη πρίζα το άτιμο... Κι ό,τι κι αν του "κάνεις", το ακούει (που δείχνει πόσο καλή πλατφόρμα είναι) -αν για κάτι με έχει πιάσει "φαγουρίαση" είναι το DAC μου!