Allonsanfàn Paolo & Vittorio Taviani (1973)
Ενας επαναστατης,πρωην αριστοκρατης,ο οποιος υπηρετησε το Ναπολεοντα βγαινει,μετα απο χρονια,απο τη φυλακη.Βρισκομαστε στην εποχη της Παλινορθωσης.Κουρασμενος,βλεποντας γυρω του οτι τιποτε δεν αλλαξε απο την επανασταση την οποια πιστεψε,το μονο που θελει ειναι να ζησει μια ησυχη οικογενειακη ζωη.
Το παρελθον του ομως δεν τον αφηνει να ησυχασει.Συντομα οι παλιοι συντροφοι του θα τον πεισουν να λαβει μερος σε μια καινουρια επανασταση που θα λαβει μερος στο νοτο της Ιταλιας.Παρ'ολο που δεν πιστευει πια σε τιποτε και θεωρει ματαιη και καταδικασμενη την ολη επιχειρηση,θα τους ακολουθησει μεχρι το τελος που μοιαζει,και ειναι,προδιαγεγραμμενο.
Οι αδερφοι Παολο Και Βιτοριο Ταβιανι με αφορμη την εποχη της Παλλινορθωσης (την επιστροφη του βασιλια της Γαλλιας στο θρονο μετα τη Γαλλικη Επανασταση αλλα και την πτωση του Ναπολεοντα) φτιαχνουν μια ταινια για τις χαμενες επαναστασεις,την πτωση των ιδεων,και την καταληξη των επαναστατων.Οι οποιοι παρ'ολη την απογοητευση τους για τη ματαιοτητα πολλες φορες του πραγματος,δεν σταματουν να πολεμουν.Ισως γιατι,πιστευουν οτι η ιδια η πιστη στις ιδεες τους,ειναι πολυ σημαντικοτερη απο την εφαρμογη τους στην πραγματικοτητα.
Το 1973 που βγηκε η ταινια η Ιταλια ηταν το κεντρο των πολιτικων ζυμωσεων και εξελιξεων της Ευρωπης.Οι παλαιοτεροι του φορουμ τα ξερουν πολυ καλυτερα απο εμενα τα πραγματα εκεινης της εποχης.Οι Ταβιανι σαφως και επηρεαζονται απο το κλιμα της εποχης αλλα η ταινια τους ειναι διαχρονικη οσο δεν παει αλλο.Και επικαρη οσο ποτε.
Η κινηματογραφηση της δε ξεφευγει απο καθε τι τετριμενο που χαρακτηριζει τετοιες ταινιες.Γιατι αν και ειναι ενα πολιτικο δραμα στην ουσια ειναι....μιουζικαλ.
Στυλιζαρισμενο οσο δεν παει αλλο,με χορογραφιες εκει που περιμενεις μαχες (το φιναλε ειναι χαρακτηριστικο),με μουσικη και τραγουδι εκει που περιμενεις επικους,γεματους δραμα και ενταση μονολογους,το φιλμ τελικα οχι απλα πετυχαινει το σκοπο του,αλλα αποτελει,κατα τη γνωμη μου,την πιο απολαυστικη ισως πολιτικη ταινια που υπαρχει.Γιατι ουσιαστικα ειναι πολιτικη ταινια.
Ο Ενιο Μορρικονε δινει ρεστα στη μουσικη της ταινιας,απο τις καλυτερες δουλειες του,ο Μαστρογιαννι στην καλυτερη στιγμη της καρριερας του (κατα τη γνωμη μου),και οι Ταβιανι σαν μεγαλοι μαεστροι ενορχηστρωνουν μια πραγματικη κινηματογραφικη συμφωνια εχοντας γραψει ενα σεναριο που ελαχιστα σε προδιαθετει γι'αυτο που θα δεις.Ενα χαρμα οφθαλμων,αυτιων αλλα και τροφη για το μυαλο.Τα'χει ολα και συμφερει.Και πανω απ'ολα ειναι επικαιρη οσο ποτε.Μπαινει ανετα στο νημα που ανοιξε ο Στελιος ο Παππας για τις διαχρονικες ταινιες.
http://www.youtube.com/watch?v=7rlvyVrjFVA
Ενας επαναστατης,πρωην αριστοκρατης,ο οποιος υπηρετησε το Ναπολεοντα βγαινει,μετα απο χρονια,απο τη φυλακη.Βρισκομαστε στην εποχη της Παλινορθωσης.Κουρασμενος,βλεποντας γυρω του οτι τιποτε δεν αλλαξε απο την επανασταση την οποια πιστεψε,το μονο που θελει ειναι να ζησει μια ησυχη οικογενειακη ζωη.
Το παρελθον του ομως δεν τον αφηνει να ησυχασει.Συντομα οι παλιοι συντροφοι του θα τον πεισουν να λαβει μερος σε μια καινουρια επανασταση που θα λαβει μερος στο νοτο της Ιταλιας.Παρ'ολο που δεν πιστευει πια σε τιποτε και θεωρει ματαιη και καταδικασμενη την ολη επιχειρηση,θα τους ακολουθησει μεχρι το τελος που μοιαζει,και ειναι,προδιαγεγραμμενο.
Οι αδερφοι Παολο Και Βιτοριο Ταβιανι με αφορμη την εποχη της Παλλινορθωσης (την επιστροφη του βασιλια της Γαλλιας στο θρονο μετα τη Γαλλικη Επανασταση αλλα και την πτωση του Ναπολεοντα) φτιαχνουν μια ταινια για τις χαμενες επαναστασεις,την πτωση των ιδεων,και την καταληξη των επαναστατων.Οι οποιοι παρ'ολη την απογοητευση τους για τη ματαιοτητα πολλες φορες του πραγματος,δεν σταματουν να πολεμουν.Ισως γιατι,πιστευουν οτι η ιδια η πιστη στις ιδεες τους,ειναι πολυ σημαντικοτερη απο την εφαρμογη τους στην πραγματικοτητα.
Το 1973 που βγηκε η ταινια η Ιταλια ηταν το κεντρο των πολιτικων ζυμωσεων και εξελιξεων της Ευρωπης.Οι παλαιοτεροι του φορουμ τα ξερουν πολυ καλυτερα απο εμενα τα πραγματα εκεινης της εποχης.Οι Ταβιανι σαφως και επηρεαζονται απο το κλιμα της εποχης αλλα η ταινια τους ειναι διαχρονικη οσο δεν παει αλλο.Και επικαρη οσο ποτε.
Η κινηματογραφηση της δε ξεφευγει απο καθε τι τετριμενο που χαρακτηριζει τετοιες ταινιες.Γιατι αν και ειναι ενα πολιτικο δραμα στην ουσια ειναι....μιουζικαλ.
Στυλιζαρισμενο οσο δεν παει αλλο,με χορογραφιες εκει που περιμενεις μαχες (το φιναλε ειναι χαρακτηριστικο),με μουσικη και τραγουδι εκει που περιμενεις επικους,γεματους δραμα και ενταση μονολογους,το φιλμ τελικα οχι απλα πετυχαινει το σκοπο του,αλλα αποτελει,κατα τη γνωμη μου,την πιο απολαυστικη ισως πολιτικη ταινια που υπαρχει.Γιατι ουσιαστικα ειναι πολιτικη ταινια.
Ο Ενιο Μορρικονε δινει ρεστα στη μουσικη της ταινιας,απο τις καλυτερες δουλειες του,ο Μαστρογιαννι στην καλυτερη στιγμη της καρριερας του (κατα τη γνωμη μου),και οι Ταβιανι σαν μεγαλοι μαεστροι ενορχηστρωνουν μια πραγματικη κινηματογραφικη συμφωνια εχοντας γραψει ενα σεναριο που ελαχιστα σε προδιαθετει γι'αυτο που θα δεις.Ενα χαρμα οφθαλμων,αυτιων αλλα και τροφη για το μυαλο.Τα'χει ολα και συμφερει.Και πανω απ'ολα ειναι επικαιρη οσο ποτε.Μπαινει ανετα στο νημα που ανοιξε ο Στελιος ο Παππας για τις διαχρονικες ταινιες.
http://www.youtube.com/watch?v=7rlvyVrjFVA
Last edited:
