Δεν ήμουν σίγουρος αν θάπρεπε να ποστάρω εδώ, σε αυτή την υποκατηγορία αυτό το θέμα ή στην αντίστοιχη υποκατηγορία Σινεφίλ.
Η ταινία του Νίκου Τζίμα, που επανακυκλοφόρησε χθες στις αίθουσες, μετά από 29 χρόνια, ανήκει σίγουρα σε αυτές που γενικώς ονομάζονται Σινεφίλ. Πλην όμως, η επανακυκλοφορία της και μόνο με προέτερεψε να επιλέξω αυτή την υποκατηγορία.
Προσωπικά, και επειδή την έχω δει στην πρώτη της κυκλοφορία, θεώρησα υποχρέωσή μου να το αναφέρω. Μπορεί, βέβαια, κάποιοι να στενοχωρηθούν με αυτή την αναφορά, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα.
Από την ιστοσελίδα της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ":
Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι σύμβολο ανθρωπιάς, ποίησης και αγωνιστικότητας, είπε ο δημιουργός της ταινίας, Νίκος Τζίμας, στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την επανέκδοσή της από την εταιρεία διανομής New Star.
Εξηγώντας γιατί θέλησε να κάνει αυτή την ταινία, ο κ. Τζίμας είπε ότι παρακινήθηκε από την «ακτινοβόλο προσωπικότητα» του Ν. Μπελογιάννη, την οποία και θέλησε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη, και, αφετέρου, επειδή, όπως είπε, θέλησε να αποδώσει το πολιτικό κλίμα της εποχής που έζησε «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
Ο κ. Τζίμας είπε πως η ταινία υπήρξε αφορμή για «εθνική συμφιλίωση μεταξύ αριστερών και δεξιών» και αναφέρθηκε σε περιστατικό της δεκαετίας του 1980, όταν ο τότε υφυπουργός προεδρίας κυβερνήσεως, Αθ.Τσαλδάρης είχε «κόψει» την ταινία, και στη συνέχεια ζήτησε από τον σκηνοθέτη μια κόπια, την οποία είδε μόνος του και κατόπιν με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την Ελένη Βλάχου.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ο Αθ.Τσαλδάρης τον κάλεσε και του είπε ότι έκανε «αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων» και όχι «προπαγάνδα υπέρ κάποιου κόμματος».
Σχετικά με τον κινηματογραφικό Μπελογιάννη που ενσάρκωσε ο καθηγητής ιταλικής φιλολογίας, Φοίβος Γκικόπουλος, ο σκηνοθέτης είπε ότι τον επέλεξε αφού τον γνώρισε τυχαία ως διερμηνέα του Ιταλού ηθοποιού Τζιαν Μαρία Βολοντέ, στον οποίο είχε προτείνει αρχικά το ρόλο.
Ο ηθοποιός, ωστόσο, παρουσίασε όγκο κατά τα γυρίσματα και έτσι ο Νίκος Τζίμας επέλεξε τον διερμηνέα του, τον Φοίβο Γκικόπουλο, ο οποίος τελικά πήρε τον, μοναδικό, ρόλο στη ζωή του.
Επιπλέον, για την ταινία μίλησαν και δύο εκ των πρωταγωνιστών της, ο βουλευτής του ΚΚΕ, Κ. Καζάκος και ο Αντ. Αντωνίου που υποδύθηκε τον συναγωνιστή του Ν. Μπελογιάννη, Νίκο Πλουμπίδη.
«Εκείνο που πρέπει να ελπίζουμε είναι οι νέοι να γνωρίσουν όχι μόνο την ταινία, αλλά και τους αγωνιστές που είχαμε», είπε ο κ. Αντωνίου.
Η υπόθεση
Ο Εμφύλιος Πόλεμος που ρήμαξε τη χώρα τελείωσε και ένας από τους πολλούς φυγάδες αγωνιστές της Αριστεράς, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το αφοπλιστικό χαμόγελο και το γαρύφαλλο, πρώην λοχαγός του ΕΛΑΣ, επιστρέφει στην Ελλάδα.
Με το συνθηματικό όνομα Κώστας κρύβεται κι έρχεται σε επαφή με τον Νίκο Πλουμπίδη, καθώς και με άλλα μέλη του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, θέλοντας να εδραιώσει τη γαλήνη και να βοηθήσει την ανασυγκρότηση του τόπου, αντιμετωπίζει τους κομμουνιστές με σχετική επιείκεια.
Οι στρατιωτικοί και οι μυστικές υπηρεσίες, όμως, με επικεφαλής τον Διευθυντή Ασφαλείας και τον αρχηγό της ΚΥΠ δεν βλέπουν με καλό μάτι τις εξελίξεις και αποφασίζουν να δώσουν ευρεία δημοσιότητα στη σύλληψη και τη δίκη του Ν.Μπελογιάννη.
Κατά τη γνώμη μου, ειδικά οι νεότεροι θα πρέπει να μη χάσουν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν. Με απλό κινηματογραφικό λόγο ο Τζίμας αφηγείται εν συντομεία την έλευση, την σύντομη πολιτική δράση, την σύλληψη, την δίκη και την "απολογία" καθώς και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Τα γεγονότα, αν και περιληπτικά (η κινηματογραφική εξιστόρησή τους σε θα έπρεπε να γινόταν μια ταινία 20 ωρών και βάλε, για να τα καλύψει), παρατίθενται με σεβασμό προς την ιστορία της εποχής εκείνης. Εμείς οι παλιότεροι που ζήσαμε τις μέρες εκείνες, μπορούμε να ανιχνεύσουμε στοιχεία της τότε πραγματικότητας.
Για αυτό και μόνο το λόγο, οι νεότεροι θα πρέπει να μην την χάσουν.
