600Hz Sub-Field Drive: ΜΥΘΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

JL_?

AVClub Fanatic
19 September 2008
15,418
Terra
Πολύ λανθασμένα, κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, το τμήμα marketing της Panasonic αποφάσισε, από πέρισυ για την αγορά των ΗΠΑ και από φέτος, για την αγορά της Ευρώπης, να αναφέρει στα χαρακτηριστικά των τηλεοράσεών της ένα υψηλό νούμερο Hz (480-600) και τον όρο Sub-FieldDrive, σε μια προσπάθεια άκομψου και άστοχου μαρκετινίστικου ανταγωνισμού με τις 100άρες και 200άρες LCD. Tο μόνο που κατάφερε στην τελική, ήταν να προκαλέσει σύγχυση στους καταναλωτές, όπου ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει από αυτά τα χαρακτηριστικά, καθώς και η ίδια η Panasonic δεν έχει δώσει μια ξεκάθαρη εξήγηση για το τι εννοεί με το Sub-FieldDrive και τι πρεσβεύουν τα 480-600 Hz, πέρα από έναν συσχετισμό αυτού του συστήματος με την απόδοση της κίνησης (αθάνατο marketing) και την πιο καθαρή απόδοση της αντίθεσης και των λεπτομεριών. Έτσι, σε συνδυασμό και με την ύπαρξη κάποιων δυσνόητων τεχνικών μελετών που αναφέρουν τα υποπεδία ως τμήμα του μηχανισμού δημιουργίας διαβαθμίσεων του γκρι, η σύγχυση μεγιστοποιείται.

Είναι το μαρκετινίστικο Sub-FieldDrive όντως ο μηχανισμός για την δημιουργία των διαβαθμίσεων και τα 600 Hz η συχνότητα λειτουργίας του; Μήπως τελικά είναι κάποιο τεχνικό σύστημα για την βελτίωση της κίνησης και της αντίθεσης; Μήπως είναι η συχνότητα της PWM; Τι θέλει τελικά να πει ο ποιητής (Panasonic);

Ας ξεκινήσουμε με μία, στα μέτρα του δυνατού, απλοποιημένη εξήγηση, για το πώς δημιουργείται το χρώμα σε μία οθόνη πλάσματος. Θα δανειστώ σε αυτό το σημείο ένα post από το νήμα του Γιώργου για τις τηλεοράσεις πλάσμα, όπου σε γενικές γραμμές εξηγούνται τα βασικά της δομής και λειτουργίας ενός πάνελ πλάσματος:
 
Λίγα λόγια για την τεχνολογία πλάσμα που όλο πεθαίνει ... κι όμως είναι ακόμα εδώ ... και μάλιστα κάθε χρόνο με βελτιωμένα μοντέλα.


Ας δούμε πως μοιάζει ένα τυπικό πάνελ πλάσματος.

attachment.php


Τα κύρια κομμάτια του είναι δύο στρώσεις από γυαλί που περιέχουν τα "κελιά" με τα εικονοστοιχεία. Επίσης μεταξύ κελιών και εικονοστοιχείων υπάρχουν ηλεκτρόδια (και από τις δύο πλευρές). Μέσα σε αυτό το "σάντουιτς" υπάρχει κάποιο/α ευγενές αέριο (Άργο, Νέο, Ξένο), ενώ το κάθε εικονοστοιχείο (pixel) αποτελείται από τρία "κελιά" (subpixels) που έχουν επίστρωση από κάποιο μεταλλικό σουλφίδιο (αυτό που λέμε φώσφορος) το οποίο είναι διαφορετικό για τα τρία βασικά χρώματα.

Ο τρόπος που παράγεται φως και χρώμα με απλά λόγια έχει ως εξής. Στην αρχή δημιουργείται διαφορά δυναμικού μεταξύ των δύο ηλεκτροδίων και το ρεύμα που παράγεται ιονίζει το ευγενές αέριο και το μετατρέπει σε μορφή πλάσματος:

Κατά την μετατροπή του αερίου σε πλάσμα παράγεται υπεριώδες φως το οποίο είναι μεν μη ορατό, αλλά διεγείρει την φωσφορική επίστρωση των "κελιών". Η διέγερση αυτή προκαλεί την εκπομπή των τριών βασικών χρωμάτων, των οποίων ο συνδυασμός είναι το ορατό φως και χρώμα που φθάνει στα μάτια μας.

http://en.wikipedia.org/wiki/Plasma_display

http://www.practical-home-theater-guide.com/plasma-display.html

http://electronics.howstuffworks.com/plasma-display.htm



Στο δια ταύτα τώρα, δηλαδή στο τι συνεπάγεται αυτός ο τρόπος λειτουργίας και τι χαρακτηριστικά δίνει στις τηλεοράσεις πλάσματος:

* Πολύ καλό μαύρο γιατί όταν δεν θέλουμε φως, απλά δεν ανάβει το συγκεκριμένο pixel. Το πόσο σημαντική είναι η απόδοση του μαύρου έχει συζητηθεί αρκετά σε διάσπαρτα νήματα. Καλό μαύρο σημαίνει υψηλή αντίθεση, πιο τρισδιάστατη εικόνα και δυνατότητα για πιο σωστά χρώματα.

* H χρωμάτική ακρίβεια επιτυγχάνεται σχετικά εύκολα λόγω του ότι πρόκειται για τεχνολογία εκπομπής και όχι "φιλτραρίσματος". Η αναπαραγωγή των χρωμάτων γίνεται με παρόμοιο τρόπο με των CRT πάνω στις οποίες έχουν βασιστεί τα σημερινά χρωματικά πρότυπα.

* Χαμηλός χρόνος απόκρισης, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι η ροή ηλεκτρικού ρεύματος. Οι συνέπειες της ηλεκτρικής ροής που παράγουν τελικά το φως είναι σχεδόν ακαριαίες.

* Πολύ καλός χειρισμός κινούμενης εικόνας. Τα εικονοστοιχεία στις πλάσμα ανάβουν στιγμιαία και δεν παραμένουν αναμμένα καθ όλη την διάρκεια προβολής ενός frame. Αυτό ταιριάζει στον τρόπο που το ανθρώπινο μάτι αντιλαμβάνεται την κίνηση.

* Υψηλή ομοιογένεια της οθόνης. Δεν υπάρχουν hot spots και γενικά κομμάτια της οθόνης με λιγότερη ή περισσότερη φωτεινότητα.

* Μεγάλες γωνίες θέασης χωρίς να αλλοιώνεται σημαντικά η απόδοση των χρωμάτων.

* Χαμηλό κόστος παραγωγής ανά ίντσα και μεγέθη που φτάνουν μέχρι τις 150''.

και επειδή τίποτα δεν είναι τέλειο πάμε να δούμε και τα αρνητικά:

* Η φωτεινότητα των πλάσμα πέφτει με τον χρόνο χρήσης (οι σύγχρονες υλοποιήσεις χάνουν την μισή φωτεινότητα μετά από 60000-100000 ώρες). Σε αυτό οφείλεται και το φαινόμενο του burn in που στην ουσία συμβαίνει όταν συστηματικά κάποια pixel παραμένουν συστηματικά αναμμένα για πολύ περισσότερο χρόνο από κάποια άλλα. Επίσης όταν ένα pixel παραμένει αναμμένο για πολύ ώρα και σε υψηλή φωτεινότητα υπάρχει μια συσσώρευση ηλεκτρικού φορτίου που προκαλεί το λεγόμενο image retention. Όταν το συγκεκριμένο pixel θα πρέπει να αλλάξει κατάσταση θα το κάνει με καθυστέρηση. Τα παραπάνω φαινόμενα και η έκταση τους διαφέρουν από υλοποίηση σε υλοποίηση, αλλά παραμένουν από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα της τεχνολογίας. Περισσότερες πληροφορίες για τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισης στο αντίστοιχο sticky νήμα.

* Αντανακλάσεις επειδή η εξωτερική επιφάνεια είναι γυάλινη. Σε κάποιες υλοποιήσεις η κατάσταση βελτιώνεται αρκετά με χρήση κατάλληλων φίλτρων. Τα πάνε καλύτερα από τις CRT στον συγκεκριμένο τομέα, αλλά καλό είναι η τοποθέτηση τους να γίνεται σε σημείο στο οποίο δεν θα αντανακλά κάποια πηγή φωτός.

* Ειπώθηκε προηγουμένως πως σε κάθε subpixel χρησιμοποιείται διαφορετική ένωση του φωσφόρου ανάλογα με το βασικό χρώμα που θέλουμε να παραχθεί. Αυτές οι διαφορετικές ενώσεις έχουν παρόμοιες μεν, αλλά όχι και πανομοιότυπες ιδιότητες. Σε αυτό οφείλονται και τα phospor trails όταν υπάρχει έντονη κίνηση σε εικόνα με μεγάλη αντίθεση. Πολύ δύσκολα γίνεται αντιληπτό σε κανονική θέαση, αλλά υπάρχουν άτομα που είναι αρκετά ευαίσθητα στο συγκεκριμένο φαινόμενο. Αν δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία θέασης σε πλάσμα καλό είναι να τσεκάρεται πριν από αγορά.

* Θόρυβος που έχει να κάνει με τον τρόπο οδήγησης ενός πλάσμα πάνελ και μπορεί να είναι ηχητικός (buzzing) ή οπτικός (PWM noise). Το buzzing είναι στάνταρ σε όλες τις πλάσμα, αλλά δεν γίνεται αντιληπτό από όλους. Αν είστε από τους λίγους άτυχους που το ακούνε μην απογοητεύεστε. Μπορεί να πήρατε τηλεόραση λάθος τεχνολογίας, αλλά έχετε όλα τα προσόντα για να γράψετε στην κατηγορία Hi-End Ο οπτικός θόρυβος εξ αιτίας του Pulse Width Modulation γίνεται αντιληπτός μόνο αν πάτε πολύ κοντά στην οθόνη οπότε και θα παρατηρήσετε ότι τα pixel είναι "ζωντανά" και "χοροπηδάνε" (δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω). Από τις συνήθης συνθήκες θέασης δεν είναι ορατό, εκτός κι αν έχετε όραση γυπαετού.

* Η κατανάλωση εξαρτάται από την φωτεινότητα της προβαλλόμενης εικόνας. Όσο πιο λίγα pixel ανάβουν (ή με όσο μικρότερη ένταση), τόσο λιγότερο ρεύμα χρειάζεται. Η μέση κατανάλωση μιας σωστά ρυθμισμένης 42άρας (HDReady) είναι στα επίπεδα των 180-200W, ενώ μιας 50άρας (FullHD) στα 300-350W. Υπάρχουν και λιγότερο ενεργοβόρες τεχνολογίες, αλλά η οικονομική διαφορά είναι από μικρή ως αμελητέα.

Σε ποιους απευθύνεται μια τηλεόραση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά:

* Κατά την γνώμη μου μια τηλεόραση πλάσμα είναι ιδανική (οι προβολείς δεν μετράνε ) για χρήση Home Cinema. Τα μεγάλα μεγέθη σε προσιτές τιμές, η υψηλή αντίθεση με ελεγχόμενο φωτισμό, η ομοιογένεια της οθόνης και τα σωστά χρώματα κάνουν την διαφορά.

* Επίσης είναι πάρα πολύ καλή επιλογή όταν η χρήση θα είναι κατά κύριο λόγο τηλεοπτικό σήμα χαμηλής ανάλυσης και ειδικά αθλητικά γεγονότα. Για αυτή την χρήση οι HDReady πλάσμα δεν έχουν ανταγωνιστή στην κατηγορία τιμής τους.

Σε ποιούς δεν απευθύνεται:

* Σε αυτούς που θέλουν να χρησιμοποιούν την τηλεόραση και σαν PC monitor ή στους φανατικούς gamers που θα αφιερωνούν πολλές ώρες της ημέρας παίζοντας. Οι στατικές εικόνες είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην συγκεκριμένη χρήση, άρα ο κίνδυνος των image renetion/burn in μεγάλος.

* Σε όσους δεν έχουν ούτε ρολά, ούτε κουρτίνες, ούτε ρόμαν και στα μέλη της Greenpeace

Τι παραχωρήσεις απαιτούνται:

* Κάθε τηλεόραση πρέπει να είναι ρυθμισμένη σωστά, αλλά κατά την γνώμη μου για τις πλάσμα η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Η σωστή ρύθμιση είναι ο μόνος τρόπος για να πάρεις το μάξιμουμ στο μαύρο και στα χρώματα που μπορεί να αποδώσει η τεχνολογία και μειώνει τις πιθανότητες burn in, image retention. Το να αγοράσεις πλάσμα και να την βάλεις να παίζει στο default dynamic mode είναι σίγουρα λάθος αγορά.

* Οι γνωστές για τις πρώτες 100-200 ώρες που η πτώση της φωτεινότητας γίνεται με μεγαλύτερο ρυθμό. Κάποιοι χρησιμοποιούν το γνωστό DVD στρωσίματος (διαθέσιμο στην κατηγορία με τα downloads) και κάποιοι όχι. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να είναι γεμάτη όλη η οθόνη και να μην υπάρχουν ανενεργά ή υπερενεργά pixels.

Σημείωση: Το νήμα ανοίχτηκε με σκοπό την γενική συζήτηση γύρω από την τεχνολογία των πλάσμα. Για συγκεκριμένα μοντέλα υπάρχουν ξεχωριστά νήματα και για συγκρίσεις τεχνολογιών υπάρχει το αντίστοιχο νήμα που κατέληξε σε πόλεμο και μόλις έφυγε από sticky ξεχάστηκε. Ευχαριστώ για την κατανόηση

==========================================================
Άρθρο του JL_? σχετικά με την απόδοση του μαύρου στις πλάσμα [#76]
==========================================================
thanks
 
Το πάνελ που περιγράφηκε ανωτέρω, είναι η κλασσική μορφή ενός AC Type PDP, δηλαδή ενός πάνελ που λειτουργεί τα κελιά με εναλλασσόμενο ρεύμα και αποτελεί στις μέρες μας τον μοναδικό τύπο που κατασκευάζεται για καταναλωτική χρήση. Ένα κελί πλάσματος, σε αυτά, έχει τρία ηλεκτρόδια από τα οποία διέρχονται ταχέως εναλλασσόμενα ρεύματα με τη μορφή παλμών (η διαβόητη PWM) και τα οποία αντιστοιχούν σε τρεις εντολές: erase, scan, sustain. Κατά την διαδικασία του erase, τα ηλεκτρόδια αποφορτίζονται πλήρως, κατά την διαδικασία του scan τα ηλεκτρόδια διατηρούν έναν ουδό τάσης λίγο μικρότερο από αυτόν που χρειάζεται για την ανάφλεξη του αερίου, ώστε να είναι σε κατάσταση ετοιμότητας και κατά την διαδικασία του sustain τα ηλεκτρόδια δέχονται με διαδοχικούς παλμούς την τάση που προκαλεί ανάφλεξη του αερίου. Όπως γίνεται κατανοητό, η χρονική διάρκεια της ανάφλεξης, είναι συγκεκριμένη, καθώς γίνεται με παλμούς τάσης, ενώ αν επιχειρήσουμε να διατηρήσουμε την τάση σταθερή για ανάφλεξη μεγαλύτερης διάρκειας, θα καταλήξουμε με μία έκρηξη…

Πώς λοιπόν μπορούμε να δημιουργήσουμε διαβαθμίσεις, αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε την διάρκεια της ανάφλεξης; Μα, ελέγχοντας το πλήθος των αναφλέξεων στη μονάδα του χρόνου. Ας θεωρήσουμε για λόγους απλούστευσης, πως το πάνελ μας μπορεί να αποδώσει 24 bit χρώμα, δηλαδή 8 bit ανά συνιστώσα. Αυτό σημαίνει, πως κάθε κελί θα πρέπει να μπορεί να δείξει 256 διαφορετικές τιμές φωτεινότητας (διαβαθμίσεις) και για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει σε κάθε καρέ, το κελί να μπορεί να έχει από 0 έως 255 αναφλέξεις του αερίου.

Αν υποθέσουμε πως το pixel μας πρέπει να δείξει ένα χρώμα που έχει τιμές RGB (0, 128, 212), θα πρέπει το υποεικονοστοιχείο του κόκκινου να μην πραγματοποιήσει καμμία ανάφλεξη, το υποεικονοστοιχείο του πράσινου να πραγματοποιήσει 128 αναφλέξεις και του μπλε 212.
 
Εδώ όμως δημιουργείται ένα πρόβλημα. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 προετοιμάζονταν οι γραμμές παραγωγής για τις πρώτες εμπορικές Plasma, διαπιστώθηκε ότι ήταν πολύ δύσκολο και δαπανηρό να κατασκευαστεί εκτός εργαστηρίου ένας ελεγκτής που να μπορεί να χειρίζεται υψηλές τάσεις της τάξης των 400V με ακρίβεια και ταχύτητα για τουλάχιστον 256 φορές στο καρέ. Έπρεπε να βρεθεί μία πιο απλή λύση και αυτή δόθηκε από τα μαθηματικά. Χωρίζοντας τις 256 τιμές σε 8 υποομάδες (υποπεδία) έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε όλες τις 256 διακριτές τιμές, αλλά χρειαζόμαστε έλεγχο μόνο 8 φορές στο καρέ.

Τα υποπεδία, αρχικά χωρίστηκαν ως εξής:

SF1 -> 1 ανάφλεξη
SF2 -> 2 αναφλέξεις
SF3 -> 4 αναφλέξεις
SF4 -> 8 αναφλέξεις
SF5 -> 16 αναφλέξεις
SF6 -> 32 αναφλέξεις
SF7 -> 64 αναφλέξεις
SF8 -> 128 αναφλέξεις

subfields.jpg


Η αρχική μέθοδος εφαρμογής τους ήταν σειριακά, με το κάθε υποπεδίο να έχει τον δικό του κύκλο erase, scan και sustain και ονομάζεται ADS.

subfields2.jpg


Έτσι, στο παράδειγμα που αναφέρθηκε προηγουμένως, το υποεικονοστοιχείο του κόκκινου δεν θα έδειχνε κανένα υποπεδίο, το υποεικονοστοιχείο του πράσινου θα έδειχνε το υποπεδίο 8 και του μπλε τα υποπεδία 3, 5, 7 και 8.

Για να γίνει πιο κατανοητό, τα υποπεδία αποτελούν προ-προγραμματισμένες αλληλουχίες αναφλέξεων με σκοπό να γίνει πιο απλός ο χειρισμός του πάνελ από τον ελεγκτή, χωρίς να χάσουμε τίποτα σε διακριτές τιμές. Χάνουμε όμως, σε χρονισμό.

Επειδή με τη μέθοδο ΑDS έχουμε συγκεκριμένα κενά στο χρονισμό, αυτό δημιουργούσε κάποια τεχνουργήματα κατά την απόδοση της κίνησης γνωστά ως dynamic false contours. Η λύση που δόθηκε σε αυτό το πρόβλημα ήταν ο διαχωρισμός σε περισσότερα υποπεδία αρχικά (η Pioneer χρησιμοποιούσε 14 υποπεδία για τα 8 bit πάνελ της) και η μέθοδος AWD αργότερα, κατά την οποία οι κύκλοι erase και scan επισυμβαίνουν σε παραλληλία με τον κύκλο sustain, έτσι ώστε οι κύκλοι των αναφλέξεων να είναι συνεχείς.

Τα συμπεράσματα που κρατάμε από εδώ, είναι πως για πάνελ 8 bit θέλουμε τουλάχιστον 8 υποπεδία, για 10 bit τουλάχιστον 10 κ.ο.κ. και πως σήμερα χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερα (υπάρχει πατέντα για σύστημα gradation σε Plasma με 208 υποπεδία).
 
Είναι λοιπόν προφανές, πως η Panasonic δεν εννοεί αυτά τα υποπεδία, καθώς αν αυτό ήταν αληθές, θα σήμαινε πως μέχρι πέρισυ είχε μόνο 8 bit πάνελ και φέτος πρωτοκυκλοφόρησε τα 10 bit και μάλιστα με τον γνωστά προβληματικό τρόπο διαχωρισμού υποπεδίων…

«Ε, τότε ποια υποπεδία εννοεί;» θα ρωτήσετε. «Υπάρχουν κι άλλα;»

Ας δούμε λίγο τον τρόπο με τον οποίο προβάλλονται τα καρέ σε μία οθόνη πλάσματος. Το παρακάτω είναι ένα απλοποιημένο σχεδιάγραμμα των σωθικών της PX75, αλλά σε γενικές γραμμές όλες οι εμπορικές Plasma ακολουθούν την ίδια διάταξη:

signalcircuitoverview.jpg


Η πλακέτα SS είναι υπεύθυνη για τους παλμούς sustain, η SC, μέσω των SU και SD, για τους παλμούς scan και η C1 και C2 δέχονται την ουσιαστική πληροφορία βίντεο και ελέγχουν τους παλμούς που θα καθορίσουν ποια υποπεδία διαβάθμισης θα «παίξουν» σε κάθε κύκλο. Οι παλμοί αυτοί, μεταφέρονται διακοπτόμενα με τη μέθοδο PWM και η συχνότητά τους είναι πολύ μεγάλη (για ένα 8 bit πάνελ για να ελέγξουμε 255 αναφλέξεις χρειαζόμαστε τουλάχιστον 510 παλμούς, οπότε κάντε τους υπολογισμούς σας).

Ο μαέστρος πίσω από όλα αυτά, είναι η πλακέτα D, η οποία κάνει όλες τις μετατροπές της εικόνας σε ψηφιακό σήμα YUV και τελικά ψηφιακό RGB, το οποίο και διαχωρίζεται καταλλήλως για να αποσταλλεί με κατανοητό τρόπο στις πλακέτες SS, SC, C1 και C2 οι οποίες θα το μετατρέψουν σε παλμούς οδήγησης του πάνελ.

Για χάρη της απλότητας, θα υποθέσουμε πως το πάνελ μας είναι ένα απλό 60Hz χωρίς Double-Scan. Η πλακέτα D λοιπόν, χωρίζει αρχικά την πληροφορία σε δύο «μέρη» που τροφοδοτούν το ένα την πλακέτα C1 για το δεξί μισό της οθόνης και το άλλο την C2 για το αριστερό μισό. Αυτά περιέχουν την πληροφορία για την επιλογή των υποπεδίων διαβάθμισης για την μισή οθόνη αντίστοιχα. Έπειτα, η πλακέτα D χωρίζει την πληροφορία σε άλλα δύο «μέρη», για τις μονές και ζυγές γραμμές του πάνελ. Αυτό γίνεται για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα μισά MOSFET οδήγησης για δεδομένη ανάλυση, έτσι ώστε να μπορεί να μειωθεί η κατανάλωση. Η καθυστέρηση στην φωταύγεια των ζυγών σε σχέση με τις μονές γραμμές είναι της τάξης των μsec, οπότε υπερκαλύπτεται από την συνολική φωταύγεια των φωσφόρων που είναι 10-20 msec ανά καρέ κι έτσι δεν υπάρχει ορατό τρεμόπαιγμα (πλεκτή δεν μπορεί να ονομαστεί αυτή η σάρωση, γιατί στην πλεκτή η διαφορά χρονισμού μονών-ζυγών γραμμών είναι της τάξης των msec).
 
Βλέπουμε λοιπόν, πως η πλακέτα D, για να μπορέσει να δώσει ένα καρέ, πρέπει να το «σπάσει» σε 4 «μέρη». Αν λοιπόν η τηλεόρασή μας δουλεύει στα 60 Hz, η έξοδος της πλακέτας D θα πρέπει να «δουλεύει» με 240 Hz. Αν η τηλεόρασή μας είναι Double-Scan 120 Hz η έξοδος της πλακέτας D θα πρέπει να «δουλεύει» με 480 Hz καθώς θα πρέπει πλέον να στέλνει 2 Χ 4 = 8 «μέρη» στους οδηγούς.

Μήπως εν τέλει, η Panasonic όταν μιλάει για υποπεδία εννοεί αυτά τα «μέρη»; Και η συχνότητα αναφέρεται στην έξοδο της πλακέτας D με μαρκετινίστικο νούμερο;

«Ωραία,» θα πείτε, «τα 480 Hz και τα 8 μέρη-υποπεδία τα καταλάβαμε. Τα 600 Hz με 10 υποπεδία, πως κολλάνε στην όλη φάση, τι παραπάνω προσφέρουν άλλα δύο υποπεδία στην σάρωση;»

Εδώ δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια σαφής εξήγηση και η Panasonic τηρεί σιγήν ιχθύος. Η δικιά μου εικασία, μετά από πολύωρο ψάξιμο στις πατέντες της για τις Plasma των δύο τελευταίων ετών, είναι πως τα δύο επιπλέον υποπεδία είναι «κλεμμένη» ιδέα που χρησιμοποιούσε η Pioneer στις KURO και αφορά την εισαγωγή δύο blanc states ανάμεσα στους δύο κύκλους του Double-Scan, με στόχο την βελτίωση των επιπέδων του μαύρου…


Βιβλιογραφία:

1) PDP Power Devices By W. Tjokrodiponto

2) A LOW COST PLASMA DISPLAY PANEL DATA DISPATCHER FOR IMAGE ENHANCEMENT By Chua Chin Wang, Ya Hsin Hsueh, Chiuan Shian Chen, Jih Fon Huang

3) PDP Fabrication Planning By Samsung SDI Co. Ltd.

4) A method and apparatus for driving a plasma display panel By Kang Kyoung-ho, Ryeom J.

5) Technology White Paper Plasma Displays By NEC Technologies Visual Systems Division

6) 10th Generation Plasma Display Television Technical Guide By Panasonic Service and Technology Company

7) The compatibility of consumer plasma displays with time-sequential stereoscopic 3D visualization By Andrew J. Woods*, Kai S. Karvinen, Centre for Marine Science and Technology, Curtin University of Technology

8) Method for displaying gradation with plasma display panel By Wani, Koichi (Osaka, JP), Kosugi, Naoki (Kyoto, JP), Wakitani, Takao (Osaka, JP)
 
Να σαι καλα φιλάρα! Αυτά να τα βλέπουν τα περιοδικά του χώρου που αντί να ξοδεύουν χώρο για τέτοιες αναλύσεις προσπαθώντας να απευθυνθούν σε όσο μεγαλύτερο κοινό γίνεται αναλώνουν όλο και περισσότερο από χώρο τους σε Life Style θέματα και προϊόντα. Τι σόι ειδικά περιοδικά είναι?
Αναλύσεις τέτοιου είδους είναι παραίτητες για αυτούς που ασχολούνται σοβαρά με το θέμα έχουν απαιτήσεις και δεν επιλέγουν με τις ταμπέλες και τις διαφημίσεις. Εκπαιδεύουν τον αγοραστή να μη μασάει από ταμπέλες και μαρκετινγκ και να βλέπει στην πράξη τι γίνεται. Αυτός υποτίθεται θα έπρεπε να είναι και ο ρόλος των ειδικών περιοδικών, αλλά έκατσε κανένα από τα περιοδικά του χώρου να εξηγήσει αναλυτικά τον τρόπο που δουλεύουν πχ τα 100 HZ ή τον τρόπο υποστήριξης των 24p? να αναλύσει την προσέγγιση των μεγαλύτερων κατασκευαστών με τις αδυναμίες καθενος? Βλεπει ο κόσμος ταμπέλα 100Hz και 24p και παρότι δηλώνει απαιτητικός σπέυδει να αγοράσει χωρίς καν να ξέρει τις αδυναμίες τους και το κυριότερο να δοκιμάσει πριν πόσο καλά έχουν υλοποιηθεί στην υποψήφια συσκευή. Μετά τρέχει να την αλλάξει .
 
Last edited:
"τα δύο επιπλέον υποπεδία είναι «κλεμμένη» ιδέα που χρησιμοποιούσε η Pioneer στις KURΟ"


σαν να λεει η κουρο στους υπολοιπους...εκει που ειστε ημουν! και εδω που ειμαι θα ερθετε!
 
Γιάννη και πάλι μπράβο για την εξήγηση του τρόπου οδήγησης ενός πλάσματος :a0210:

Μπερδεύτηκα όμως λίγο με την αντιστοίχιση bit και subfield που έκανες.

Είναι λοιπόν προφανές, πως η Panasonic δεν εννοεί αυτά τα υποπεδία, καθώς αν αυτό ήταν αληθές, θα σήμαινε πως μέχρι πέρισυ είχε μόνο 8 bit πάνελ και φέτος πρωτοκυκλοφόρησε τα 10 bit και μάλιστα με τον γνωστά προβληματικό τρόπο διαχωρισμού υποπεδίων…

Η λύση που δόθηκε σε αυτό το πρόβλημα ήταν ο διαχωρισμός σε περισσότερα υποπεδία αρχικά (η Pioneer χρησιμοποιούσε 14 υποπεδία για τα 8 bit πάνελ της)

Αυτά τα δύο δεν αναιρούν το ένα το άλλο ?

Από όσο γνωρίζω η Pioneer χρησιμοποιεί διαφορετική τεχνική διαχείρισης των υποπεδίων από τους υπόλοιπους κατασκευαστές πλάσμα, που απαιτεί μόνο ένα reset ανά πεδίο (αυτός είναι και ο βασικός λόγος του καλύτερου μαύρου). Από την άλλη ενώ η τεχνική της Panasonic με 8 υποπεδία δίνει 256 διαβαθμίσεις, αυτή της Pioneer με τα 14 υποπεδία δίνει μόλις 15 διαβαθμίσεις που κάνει απαραίτητη την χρήση εξελιγμένων αλγόριθμων (dithering, error diffusion κλπ).


Υ.Γ Ελαφρώς offtopic, αλλά έκανα ένα συνειρμό διαβάζοντας το άρθρο και θα ήθελα την άποψη σου. Είναι τυχαίο πως όσο καλύτερο μαύρο έχει ένα πλάσμα πανελ, τόσο λιγότερα τα προβλήματα με IR ? Αν κατατάσσαμε τους κατασκευαστές πλάσμα με βάση την απόδοση του μαύρου και την ανθεκτικότητα στο IR θα είχαμε την ίδια σειρά (Pioneer, Panasonic, Samsung, LG).
 
Γιάννη και πάλι μπράβο για την εξήγηση του τρόπου οδήγησης ενός πλάσματος :a0210:

Μπερδεύτηκα όμως λίγο με την αντιστοίχιση bit και subfield που έκανες.





Αυτά τα δύο δεν αναιρούν το ένα το άλλο ?

Από όσο γνωρίζω η Pioneer χρησιμοποιεί διαφορετική τεχνική διαχείρισης των υποπεδίων από τους υπόλοιπους κατασκευαστές πλάσμα, που απαιτεί μόνο ένα reset ανά πεδίο (αυτός είναι και ο βασικός λόγος του καλύτερου μαύρου). Από την άλλη ενώ η τεχνική της Panasonic με 8 υποπεδία δίνει 256 διαβαθμίσεις, αυτή της Pioneer με τα 14 υποπεδία δίνει μόλις 15 διαβαθμίσεις που κάνει απαραίτητη την χρήση εξελιγμένων αλγόριθμων (dithering, error diffusion κλπ).


Υ.Γ Ελαφρώς offtopic, αλλά έκανα ένα συνειρμό διαβάζοντας το άρθρο και θα ήθελα την άποψη σου. Είναι τυχαίο πως όσο καλύτερο μαύρο έχει ένα πλάσμα πανελ, τόσο λιγότερα τα προβλήματα με IR ? Αν κατατάσσαμε τους κατασκευαστές πλάσμα με βάση την απόδοση του μαύρου και την ανθεκτικότητα στο IR θα είχαμε την ίδια σειρά (Pioneer, Panasonic, Samsung, LG).

Καλησπέρα Γιώργο -bye-,

Εγώ να δεις μπέρδεμα που έφαγα μέχρι να βρω μία μελέτη που να εξηγεί αναλυτικά την κατανομή των υποπεδίων. :flipout:

O συσχετισμός bit και υποπεδίων έχει να κάνει με το εξής (θα μιλήσω με παράδειγμα για να είναι πιο κατανοητό): για να μπορέσουμε να δείξουμε όλες τις 256 διακριτές διαβαθμίσεις των 8 bit χρειαζόμαστε τουλάχιστον 8 υποπεδία, καθώς τα επιμέρους αθρόισματά τους μας δίνουν όλες τις ενδιάμεσες τιμές. Αν χωρίσουμε τις 256 τιμές σε λιγότερα υποπεδία, δεν θα μπορούμε να τις πάρουμε όλες. Αν τις χωρίσουμε σε περισσότερα, θα μπορούμε να τις πάρουμε όλες, με ένα πιο πολύπλοκο σύστημα μεν, πιο σωστά χρονισμένο δε (κι έτσι, αντίο dynamic false contours).

Άρα, λοιπόν, αν ένας κατασκευαστής δηλώνει ότι τα πάνελ πλάσματός του χρησιμοποιούν 8 υποπεδία για τις διαβαθμίσεις του γκρι, αυτό σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα πάνελ αποδίδουν έως και 8 bit χρώμα (θα μπορούσε να είναι και λιγότερα bit, με πιο πολύπλοκο διαχωρισμό). Με 8 υποπεδία μόνο δεν είναι δυνατόν να απεικονιστούν παραπάνω από 256 διακριτές τιμές. Με 8 υποπεδία μόνο δεν γίνεται να έχουμε 10 και 12 bit πάνελ. Ένα 10 bit πάνελ, χρειάζεται κατ' ελάχιστο 10 υποπεδία, όπου στα ήδη αναφερόμενα προστίθεται το SF9 -> 256 αναφλέξεις και το SF10 -> 512 αναφλέξεις, έτσι ώστε με τα επιμέρους αθροίσματά τους να παίρνουμε όλες τις 1024 διακριτές τιμές.

Αυτό για τα 14 υποπεδία της Pioneer να δίνουν μόνο 15 διαβαθμίσεις από που προέρχεται; 256 έδιναν και θα τα χρησιμοποιήσω στο επόμενο παράδειγμα, όπου θα προσπαθήσω να δείξω τι εννοούμε με τα προβλήματα χρονισμού που προκύπτουν όταν επιλέγουμε τον διαχωρισμό στον κατώτατο αριθμό υποπεδίων:

Έστω ότι θέλουμε την τιμή γκρι 129 (μιλάμε πάλι για 8 bit πάνελ). Χρειαζόμαστε λοιπόν 129 αναφλέξεις του αερίου... Με τον τυπικό διαχωρισμό των υποπεδίων, θα ενεργοποιήσουμε 2 υποπεδία, το 1 και το 8 (1 ανάφλεξη + 128 αναφλέξεις).

subfields.jpg


Όπως φαίνεται και στο σχήμα, τα υποπεδία 2, 3, 4, 5, 6 και 7 θα μείνουν σβηστά, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό ανάμεσα στην 1η και στις επόμενες 128 αναφλέξεις που θα μας δώσουν τη συνολική τιμή των 129. Αυτή η συμπεριφορά δημιουργούσε ένα τεχνούργημα στην κίνηση, το dynamic false contours.

Ας δούμε τώρα τον διαχωρισμό της Pioneer σε 14 υποπεδία για 256 διακριτές τιμές:

ExtremeContrastDriving.jpg


Για να πάρουμε την τιμή 129 σε αυτή την περίπτωση θα ενεργοποιηθούν τα υποπεδία 1, 6, 8, 10, 12, 14. Όπως γίνεται εμφανές, αυτή η κατανομή δίνει ένα πιο ομοιόμορφο "άπλωμα" των αναφλέξεων στη διάρκεια του καρέ.
 
Η προσέγγισή σου για το Image Retention παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα ήθελα να το ψάξω λίγο περισσότερο... :D

Πάντως, σίγουρα θα παίζουν ρόλο και τα υποπεδία διαβαθμίσεων (όσο περισσότερα, τόσο λιγότερο IR). Αν το μεταφέρουμε στο ανωτέρω παράδειγμα, φαντάζομαι πως το πάνελ Νο 1 με το υποπεδίο νούμερο 8 που έχει σε ένα "πακετάκι" 128 συνεχόμενες αναφλέξεις θα ήταν πιο ευπαθές σε IR από το πάνελ Νο 2 που δεν διαθέτει κάποιον "κύκλο" τόσο έντονης φόρτισης των ηλεκτροδίων και των φωσφόρων...

@serreos73: Το "κλεμμένη" υποννοεί και την μεταφορά προσωπικού από το τμήμα τηλεοράσεων της Pioneer στο αντίστοιχο της Panasonic... ;)
 
Last edited by a moderator:
Η προσέγγισή σου για το Image Retention παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα ήθελα να το ψάξω λίγο περισσότερο... :D

Πάντως, σίγουρα θα παίζουν ρόλο και τα υποπεδία διαβαθμίσεων (όσο περισσότερα, τόσο λιγότερο IR). Αν το μεταφέρουμε στο ανωτέρω παράδειγμα, φαντάζομαι πως το πάνελ Νο 1 με το υποπεδίο νούμερο 8 που έχει σε ένα "πακετάκι" 128 συνεχόμενες αναφλέξεις θα ήταν πιο ευπαθές σε IR από το πάνελ Νο 2 που δεν διαθέτει κάποιον "κύκλο" τόσο έντονης φόρτισης των ηλεκτροδίων και των κρυστάλλων...

@serreos73: Το "κλεμμένη" υποννοεί και την μεταφορά προσωπικού από το τμήμα τηλεοράσεων της Pioneer στο αντίστοιχο της Panasonic... ;)

ΑΜΑΝ!!!!! :bang:

Φωσφόρων είναι το σωστό. Αν σου είναι εύκολο Γιώργο κάνε ένα edit όταν μπορέσεις... -bye-