Συμφωνία τών Χιλίων(Μahler Symph.No 8)

Mόναχο 12 Σεπτεμβρίου 1910.
Δίνεται η πρεμιέρα τής 8ης Συμφωνίας τού Mahler.
H Oρχήστρα συμπεριλαμβάνει 171 όργανα και 850 χορωδούς εξ´ού και ´Συμφωνία τών Χιλίων´.Επίσης συμμετέχουν 8 σολίστ και τρείς Χορωδίες(δύο μεικτές και μιά παιδική)
Στά 171 όργανα συμπεριλαμβάνονται σχεδόν τά πάντα.
Παραθέτω αναλυτικά :Woodwinds1
2 Piccolos (several to a part)
4 Flutes
4 Oboes
English horn
Clarinet in E-flat, doubled throughout
3 Clarinets in B-flat and A
Bass Clarinet in B-flat and A
4 Bassoons
Contrabassoon

Brass
8 Horns in F
4 Trumpets in F and B-flat
4 Trombones
Tuba

Percussion
Timpani
Bass Drum
3 pairs of Cymbals
Triangle
Tam-tam
Deep Bellss in A and A-flat
Glockenspiel



Keyboards
Celesta
Piano
Harmonium
Organ

Offstage instruments
4 Trumpets in F (several to a part)
3 Trombones
Vocal parts
First Soprano (Magna Peccatrix)
Second Soprano (Una poenitentium)
Third Soprano (Mater gloriosa)
First Alto (Mulier Samaritana)
Second Alto (Maria Aegyptiaca)
Tenor (Doctor Marianus)
Baritone (Pater ecstaticus)
Bass (Pater profundus)

Boys' Choir
Mixed Choirs I, II

Strings
2 Harps (several to a part)
Mandolin (several to the part)

Violins I, II
Viola
Violoncellos
Double Basses

H 8η είναι η Συμφωνία εκείνη πού έχει δεχτεί αντιφατικές κριτικές και οφείλω να ομολογήσω πώς μέ ´ταλαιπωρούσε ´χρόνια...
Ναί μέν τήν είχα ακούσει μερικές φορές αλλά ποτέ δεν τήν είχα νοιώσει.
Απο την φετινή άνοιξη και μετά ξαναασχολήθηκα μαζί της επανειλημένα.
Αλλά και πάλι μού φαινόταν και μού φαίνεται τρομακτικά δύσκολο να περιγράψει κανείς όλη αυτή την τιτάνια προσπάθεια τού Συνθέτη να συνδέσει τήν Αιώνια Ζωή και τήν Αιώνια Δημιουργία πού προσφέρει ο Δημιουργός στον Καλλιτέχνη ,μέ τήν Αιώνια Αγάπη πού προσφέρει τό ´Καθαγιασμένο Θηλυκό´.
Δέν είναι τυχαίο πώς η 8η αφιερώθηκε απο τον Mahler στην Γυναίκα του Alma.

H Συμφωνία έχει δύο μέρη , και τό Τραγούδι ουσιαστικά καταλαμβάνει το μεγαλύτερό της μέρος.
Το πρώτο μέρος βασίζεται στον Πεντηκοστιανό Υμνο τού Λατίνου Rabanus Maurus (780-856μ.χ)Veni Creator Spiritus.Διαρκεί περίπου στά 25 λεπτά.
Το δεύτερο μέρος βασίζεται στην τελική σκηνή τού Faust II τού Goethe όπου ο Faust βρίσκει τελικά το περίφημο ´Μυστικό πέρασμα πρός την Σωτηρία και την Εξιλέωση´.
Πιθανότατα ο Μahler προσπάθησε να συνδέσει το Προ-Αναγεννησιακό Πνεύμα με την Αναγέννηση ή διαφορετικά τήν Μοντέρνα Κοινωνία τής εποχής του με το απώτερο Παρελθόν.
Η ολιστική σύλληψη τής 8ης Συμφωνίας απο τον Mahler μάς παρουσιάζει 4 σημαντικές παραμέτρους τής Ιάσεως...
Η πρώτη παράμετρος αφορά στην υπερκόσμια και εγκόσμια Πνευματική αλλά και Φυσική Αγάπη πού μπορεί να επιλύσει τούς επί Γής ανταγωνισμούς.
Η Δεύτερη αναφέρεται στην ιδέα τής Χάριτος και τής Συγνώμης πού προσφέρεται απο την Καθοδο τού Αγ.Πνεύματος αλλά και απο την σταδιακή μέσω τής προσπαθείας ´ανύψωση´τού Faust.
H Tρίτη Θεραπευτική παράμετρος προέρχεται απο την Ρομαντική αντίληψη περί τής Λυτρωτικής Δύναμης τής Μουσικής ενώ η Τέταρτη αναφέρεται στην ισχύ τής ατομικής ιδιοφυϊας τού Δημιουργού και εν προκειμένω τού ιδίου τού Mahler πού προσπαθεί να συνδέσει και να συνθέσει όλες αυτές τίς αντιθετικές Μουσικές Δυνάμεις.
Η Συμφωνία ξεκινά μέ τόν απόκοσμο ήχο τού Οργάνου , μέ τα Πνευστά καί τήν είσοδο τών Χορωδιών πού άδουν το Veni Creator Spiritus,Menter tuorum visita(Eλα Πνεύμα της Δημιουργίας και επισκέψου τίς Ψυχές μας).
H έναρξη τής Συμφωνίας ακούγεται σάν να τραντάζεται η Γή ολόκληρη.
Στην συνέχεια ακολουθεί ένα γαλήνιο μέρος γιά να επανέλθει το αρχικό μοτίβο του Veni Creator...
To πέρασμα στο Infirma Nostri Corporis(Προίκισε την αδύναμη σάρκα μας)προσδίδει μιά πιό ´πικρή´χροιά στην μουσική όπου πρωταγωνιστεί το πρώτο βιολί.
Μετά απο ένα ορχηστρικό δίλεπτο επανέρχεται το προηγούμενο θέμα τραγουδισμένο μόνον απο τούς Σολίστ χωρίς Χορωδία.
Και μετά έρχεται το Φώς.
Αccende lumen sensibus,Infundem amorem cordibus(Διέγειρε τίς Αισθήσεις μας με Φώς,ενστάλλαξε Αγάπη στην Καρδιά μας).
Oρχήστρα,Σολίστ,Χορωδίες αποδίδουν ένα συγκλονιστικό μείγμα τών προηγουμένων θεμάτων,μέσα απο μιά διαρκή αλλαγή τονικότητας όπου νοιώθεις το Φώς να κατεβαίνει στην Γή μέσα απο την ιδέα της Δημιουργίας ,πού ολοκληρώνεται με την επανάληψη τού αρχικού θέματος Veni Creator Spiritus.
To ήρεμο Qui Paraclitus diceris κυριαρχείται απο τούς σολίστ ,γιά να ακολουθήσει το φινάλε του πρώτου μέρους(Gloria Patri Domino)πού αρχίζει μέ την Παιδική Χορωδία και συνεχίζεται με τίς δύο Μεικτές γιά να κλείσει σέ ένα συγκλονιστικό Fortissimo όπου συμμετέχουν και τά εκτός σκηνής Χάλκινα.
Το πρώτο μέρος ερμηνεύεται μέ πολλούς τρόπους αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μιάν μορφή Σονάτας πού καλό είναι νά θεωρείται μιά Υμνητική Απόπειρα πρός την Θεία μέν αλλά εμπραγμάτως πρός την Ανθρώπινη Δημιουργία πού έλαβε τήν Δωρεά.


Το Δεύτερο Μέρος ξεκινά μέ ένα μουσικό poco adagio σάν Ιντερμέτζο μετά την ογκώδη ένταση τού πρώτου.
Θα μπορούσαμε γιά λόγους ευκολίας να χωρίσουμε το Δευτερο Μέρος σε τρείς ενότητες:Adagio,Scherzo και Finale.
Η εισαγωγή στήν οποία κυριαρχούν τά έγχορδα,είναι ένα λυρικό-μελαγχολικό κομμάτι πού επεξεργάζεται διαφορετικά ιδέες απο τό Accende Lumen Sensibus.
Tά περίπου 8 αυτά μουσικά λεπτά παραπέμπουν σέ μιά αμιγώς ρομαντική Μαλεριανή αντίληψη και θυμίζουν αμυδρά,συγχορδίες απο προηγούμενες Συμφωνίες τού Συνθέτη.
Το adagio συνεχίζεται μέ τό ´χαμηλό τραγούδι´ερημιτών πού μιλάνε γιά τά δάση και τίς σπηλιές .
Ο Pater Ecstaticus και ο Pater Profundus τραγουδούν γιά την Θεία Αγάπη πού νοιώθουν, παρά τά υπόλοιπα αντιφατικά συναισθήματα πού τούς διακατέχουν σέ ένα άγνωστο και σκοτεινό τοπίο.
Οι Χορωδίες τών Αγγέλων και τών Ευλογημένων Αγοριών εισέρχονται στην ´σκηνή´γιά να εξυμνήσουν τήν σωτηρία τού ´Ευγενικού μέλους τού πνευματικού κόσμου απο τό Κακό´.
Μιά απογειωτική χορωδιακή εναλλαγή μεταξύ Νεωτέρων Αγγέλων ,Τελειοτέρων Αγέλων και Νεωτέρων Αγγέλων,υμνεί τήν ήττα τού Κακού και την Αιώνια Αγάπη.
Υμνείται η Σωτηρία τής Ψυχής τού Faust πού ανέρχεται χαρούμενη,απολυτρωμένη και ευλογημένη στούς Ουρανούς.
Στο μεγαλο μουσικό Finale ο Doctor Marianus προσεύχεται και παρακαλεί την Παρθένο να δεχτεί και νά ´προσέξει ´την ψυχή τού Faust.
H Μater Gloriosa εμφανίζεται και διάφορες μετανοούσες Γυναίκες πού έχουν ευεργετηθεί απο την Χάρη της την παρακαλούν νά μεσολαβήσει για τον Faust.
Στην ουσία και ενώ μεσολαβούν διάφορες ´σκηνές δράσεως´επί 18 περίπου λεπτά ακούγεται ένα διαρκές κρυστάλλινο και διαυγές Τραγούδι χωρίς σταματημό πού όσο προχωρά κυριαρχείται-όχι τυχαία-απο Γυναικείες Φωνές.
Και η Συμφωνία έρχεται στά τελευταία 12 περίπου λεπτά πού αποτελούν τήν κορωνίδα τού έργου.
Ο Doctor Marianus ευχαριστεί μέ ευγνωμοσύνη τήν Παρθένο (ή την Αιώνια Γυναίκα)συνοδευόμενος απο τίς Χορωδίες πού καλούν ´Komm'και μιά Ορχήστρα πού χρησιμοποιούνται άρπες,μαντολίνα,και όλων τών ειδών τά κρουστά γιά να υπάρξει ένα αιθέριο κλείσιμο τού μέρους.
Στο τελικό Finale τού έργου ακούγεται απο τά βάθη μιά ευλογημένη μελωδία απο το Chorus Mysticus πού δείχνει όλο το Μεγαλείο τού Συνθέτη σάν Ιδιοφυούς Δημιουργού.
Παραθέτω τούς στίχους στά Αγγλικά:
All things transitory
are but parable..
here insufficiency
becomes fulfilment
here the indescribable
is accomplished
The ever-womanly
draws us heavenward.

H ανεπάρκεια γίνεται ολοκλήρωση
Τό ´απερίγραπτο´ μορφοποιείται
Η αιώνια Γυναίκα μάς οδηγεί στον Ουρανό.


Το θέμα τού φινάλε εξελίσσεται σπειροειδώς και συνεχώς αυξάνεται σε ένταση,με την συμμετοχή τών Χιλίων.Η κλιμάκωση είναι οργιαστική σάν ένας διαρκής Κεραυνός πού διαπερνά ολόκληρο το Σύμπαν.
Δύσκολα παραμένει κάποιος ασυγκίνητος στήν δραματική και Υμνητική αυτή Ολοκλήρωση πού προσφέρει ο Mahler στην Ανθρωπότητα....
Εδώ το ´Απερίγραπτο´γίνεται Ηχος και Λογος.
Εδώ νικά το Δημιουργό Πνεύμα στο πρόσωπο τής Αιώνιας Γυναίκας...
Ο Τελευταίος μεγάλος Υμνος στην ιδια την Ζωή ,τήν Ιδιοφυϊα,την Λύτρωση πού προσφέρει η Μουσική στον Άνθρωπο .
Ο Θεός κατεβαίνει στην Γή και γίνεται Τέχνη γιά να απαλύνει τόν Πόνο...
Η εξ´Υψους Παρηγορία έρχεται απο τον Άνθρωπο,πού καταφέρνει μέσα απο την Προσωπική ολοκλήρωση και την Σχέση να υπάρξει έστω και γιά λίγο μέσα στό Φώς.
Ο Mahler με αυτό το Τιτάνιο έργο δείχνει τον δρόμο.

Oι εκτελέσεις τού έργου αρκετές.
Ξεχωρίζω 4...
1)Boulez με Staatskapelle Berlin,απο D.G.
To Κύκνειο Ασμα τού Boulez ...Aισθητικά και καλλιτεχνικά αρτιότατη μέ την γνωστή αποστασιοποίηση τού Boulez στον Mahler.
2)Solti μέ Chicago S.O.από Decca.
Απο αρκετούς ο Solti θεωρείται εξαιρετικός Μαλεριανός..
Για μένα η εκτέλεση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει την εισαγωγή στην Συμφωνία...Αλλά όποιος ενδιαφερθεί ας ψάξει και αλλού.
3)Sinopoli-Philarmonia Chorus and Orchestra,D.G.
Mιά όντως εξαιρετική ερμηνεία.
Αψογη ηχογράφηση ,μεγάλος όγκος.
Ο Sinopoli ειδικά στο δεύτερο μέρος συλλαμβάνει πλήρως τήν άποψη τού Mahler..
Το πρώτο μπορεί ηχητικά να είναι ´θεαματικό´αλλά αφήνει μιάν αίσθηση επικρατήσεως τών μερών πάνω στο σύνολο .
4)Jasha Horenstein ,London Symphony Orchestra,BBC Chorus.
B.B.C. Legends...
Live Recording from Royal Albert Hall ,20 Mαρτίου 1959.
Η αλήθεια είναι πώς μερικοί ακροατές βήχουν.:grandpa:
Δεν συστήνεται γιά ´Συσκευόφιλους´μόνον...
Αλλά πρόκειται γιά μιά αληθινή αποκάλυψη....
Δέν υπάρχει εκτέλεση πού να αποκαλύπτει τόσο πολύ το νόημα τής 8ης όσο αυτή εδώ τού Horenstein..
H εισαγωγή είναι η λιγότερο ´βροντώδης ´απ´όλες.
Και όμως αυτός ο τεράστιος και αδικημένος Μαέστρος κατορθώνει να παρουσιάσει ολόκληρο τον Υμνο σάν ένα διαρκές Ασμα Ασμάτων χωρίς εντυπωσιασμούς...
Οσο γιά το πώς κατορθώνει να συνδέσει το Πρώτο με το Δεύτερο μέρος και πώς συνδυάζει κρυστάλλινα τά θέματα τού Faust μέ τά θέματα τού Veni Creator Spiritus είναι ένα αληθινό θαύμα.
Ο Horenstein μοιάζει να κατανοεί περισσότερο απ´όλους τήν ολότητα τού έργου τού Mahler ...
To αντιμετωπίζει μέ σεβασμό και καθόλου τμηματικά...
Το φινάλε αποτελεί μιά μεγάλη προσφορά τού Horenstein στούς μουσικόφιλους.
Προτείνεται ανεπιφύλακτα,τώρα πού επιτέλους επανακυκλοφόρησε..
Υ.Γ.
Τό νά προσεγγίσει κάποιος ερασιτέχνης ένα έργο σαν την 8η αλλά και να γράψει γι´αυτήν είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα μέ πολλές πιθανότητες αποτυχίας.
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη εάν δεν κατάφερα να δώσω έστω και μιά ιδέα γιά το μεγαλείο αυτού τού έργου,πού τό ´φλέρταρα´επί πολλά χρόνια αλλά έχω την αμυδρά εντύπωση πώς κατάφερα ,έστω και λίγο,να το ´κατακτήσω´μόλις το τελευταίο εξάμηνο.

Aν επιτρέπεται ποιά εκτέλεση σού ήρθε απο το Amazon??

O Mahler περιγράφοντας το Φινάλε τής 8ης στον φίλο του ,Διευθυντή Ορχήστρας,Willem Mengelberg τού είπε:'Προσπάθησε να φανταστείς όλο το Σύμπαν νά ηχεί και νά αντηχεί.Δεν υπάρχουν πλέον ανθρώπινες φωνές,αλλά Πλανήτες και Ηλιοι πού περιστρέφονται´.

Aφού προσπεράσω τά σχόλια περί ηλικίας:violent-smiley-030:-bye- ,αλλά μή δυνάμενος να προσπεράσω το Προφητικό σχόλιο(ευχή ή κατάρα???)περί τού γνωστού ´Σαλονικιού´:flipout::flipout: νά συμπληρώσω κάτι:

Συμβαίνει κάποιες φορές οι άνθρωποι πού περνάνε δύσκολες στιγμές ή βιώνουν μεγάλες απώλειες να αντιδρούν χρησιμοποιώντας τέτοιους μηχανισμούς άμυνας,πού να μετουσιώνουν τήν θλίψη τους σέ ένα διαφορετικό συναίσθημα...
Ο Μahler αφιερώνοντας στην Alma την συμφωνία του εξέφραζε τήν επιθυμία του να είναι τά πράγματα αλλοιώς.
Και ως γνωστόν δέν συμβαδίζει πάντα το εφικτό μέ τό επιθυμητό..
Ομως πέρα απο την Alma και μόνον γιά το γεγονός πώς αναγνώρισε οτι ´Τό Μέλλον είναι Γυναίκα´και ότι ο Eros μαζί μέ την Δημιουργία είναι τό Φώς γιά τον Άνθρωπο,και κατόρθωσε να το ´περάσει´ σε αυτό το Τιτάνιο έργο του εμένα μού αρκεί..
Θεωρώ την 8η συναρπαστικό δημιούργημα εν τέλει.
Βέβαια αφιέρωσα μεγάλο μέρος τού ελεύθερου χρόνου μου,ακούγοντας διαφορετικές εκτελέσεις και διαβάζοντας τά κείμενα...
Δεν μετάνοιωσα γι´αυτό.
Κέρδισα μιά απόλαυση πού παλιότερα δέν πίστευα πώς μπορούσε να προέλθει απο τό συγκεκριμένο έργο.

Τό σουξέ ήταν εποχικό μόνον...
Μετά η 8η δέχτηκε αρκετές επικρίσεις...
Αλλά προσωπικά θεωρώ πώς ένας εγωκεντρικός άνθρωπος είχε ακόμα περισσότερους λόγους να λειτουργεί μετουσιωτικά στά ´δύσκολα´.
Και εδώ πού τά λέμε η θεματολογία αυτή τού Mahler ξεκίνησε απο την Δευτερη Συμφωνία του...
Οπότε δέν μπορεί να έπαθε μετάλλαξη σάν χαρακτήρας μόνον γιά την 8η.

Κάνοντας έναν ίσως λίγο ´τραβηγμένο παραλληλισμό´θάθελα να θυμίσω πώς συχνά η Τέχνη ειδικά κάτω απο δύσκολες συνθήκες(προσωπικές ή κοινωνικές)δέν συνταυτίζεται μέ τά ´Καταθλιπτικά συναισθήματα´τής εποχής της.Καί πράττει σωστά.
Και δέν μιλώ γιά ´πατριωτικά´ή άλλα κατασκευάσματα πού ανυψώνουν τό φρόνημα...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τό καλύτερο ποίημα τού Αγγελου Σικελιανού ´Αγραφο´πού γράφτηκε μέσα στην Κατοχή και στην Πείνα καί πού προσπαθεί να ´κερδίσει´Ελπίδα από τά κατάλευκα δόντια ενός κουφαριού σκύλου...
Η αντίστοιχο παράδειγμα είναι ο ´Ηλιος ο Πρώτος´τού Ελύτη έργο μεθυστικό και Molto Allegro πού επίσης γράφτηκε στά 1943 .

Δαμιανός Δημητριάδης said:

Γενναία προσπάθεια η παρουσίαση σου φίλε μου και σε ότι αφορά στον προσωπικό μου μικρόκοσμο, έρχεται μάλλον στο σωστό timing. Μου έδωσες το ερέθισμα και πολύ ενδιαφέροντα hints. Θα το ψάξω.

Click to expand...

Αναμένω μέ μεγάλο ενδιαφέρον να ανασύρεις το θέμα μετά απο ένα τρίμηνο-εξάμηνο γιά νά γράψεις τήν γνώμη σου...
Ευχαριστώ γιά τά περί γενναιότητας..
Είναι ίσως η πρώτη μου παρουσίαση πού ένοιωθα να ακροβατώ μονίμως γι´αυτό και καθυστέρησε-όπως το γνωρίζεις άλλως τε-τουλάχιστον ένα δίμηνο...

Άγραφον





Επροχωρούσαν έξω από τα τείχη

της Σιών ο Ιησούς και οι μαθητές Του,

σαν, λίγο ακόμα πριν να γείρει ο ήλιος,

ζυγώσανε αναπάντεχα στον τόπο

που η πόλη έριχνε χρόνια τα σκουπίδια,

καμένα αρρώστων στρώματα, αποφόρια,

σπασμένα αγγειά, απορρίμματα, ξεσκλίδια …



Κ’ εκεί, στον πιο ψηλό σωρόν απάνω,

πρησμένο, με τα σκέλια γυρισμένα

στον ουρανό, ενός σκύλου το ψοφίμι,

που – ως ξαφνικά ακούοντας, τα κοράκια

που το σκεπάζαν, πάτημα, το αφήκαν –

μια τέτοια οσμήν ανάδωκεν, οπού όλοι

σα μ’ ένα βήμα οι μαθητές, κρατώντας

στη φούχτα τους την πνοή, πισωδρομήσαν …



Μα ο Ιησούς, μονάχος προχωρώντας

προς το σωρό γαλήνια, κοντοστάθη

και το ψοφίμι εκοίταζε· έτσι, πόνας

δεν εκρατήθη μαθητής και Του ‛πεν

από μακρά: «Ραββί, δε νιώθεις τάχα

τη φοβερήν οσμή και στέκεσ’ έτσι;»



Κι Αυτός, χωρίς να στρέψει το κεφάλι

απ’ το σημείο που κοίταζε, αποκρίθη:

«Τη φοβερήν οσμήν, εκείνος πόχει

καθάρια ανάσα, και στη χώρα μέσα

την ανασαίνει, όθ’ ήρθαμε … Μα τώρα

αυτό που βγαίνει απ’ τη φτορά θαμάζω

με την ψυχή μου ολάκερη … Κοιτάχτε

πώς λάμπουνε τα δόντια αυτού του σκύλου

στον ήλιο· ως το χαλάζι, ωσάν το κρίνο,

πέρα απ’ τη σάψη, υπόσκεση μεγάλη,

αντιφεγγιά του Αιώνιου, μα κι ακόμα

σκληρή του Δίκαιου αστραπή κ’ ελπίδα!»



Έτσ’ είπ’ Εκείνος· κ’ είτε νιώσαν ή όχι

τα λόγια τούτα οι μαθητές, αντάμα,

σαν εκινήθη, ακλουθήσαν και πάλι

το σιωπηλό Του δρόμο …



Και να τώρα,

βέβαια στερνός, το νου μου πώς σ’ εκείνα,

Κύριε, τα λόγια Σου γυρίζω, κι όλος

μια σκέψη στέκομαι μπροστά Σου: Α! … δώσε,

δος και σ’ εμένα, Κύριε, ενώ βαδίζω

ολοένα ως έξω απ’ της Σιών την πόλη,

κι από τη μια της γης στην άλλην άκρη

όλα είναι ρείπια, κι όλα είναι σκουπίδια,

κι όλα είναι πτώματα άθαφτα που πνίγουν

τη θεία πηγή τ’ ανασασμού, ή στη χώρα

είτ’ έξω από τη χώρα· Κύριε, δος μου,

μες στην φριχτήν οσμή όπου διαβαίνω,

για μια στιγμή την άγια Σου γαλήνη,

να σταματήσω ατάραχος στη μέση

απ’ τα ψοφίμια, και ν’ αδράξω κάπου

και στη δική μου τη ματιάν έν’ άσπρο

σημάδι, ως το χαλάζι, ωσάν το κρίνο·

κάτι να λάμψει ξάφνου και βαθιά μου,

έξω απ’ τη σάψη, πέρα από τη σάψη

του κόσμου, ωσάν τα δόντια αυτού του σκύλου,

που, ω Κύριε, βλέποντάς τα εκειό το δείλι,

τα ‛χες θαμάσει, υπόσκεση μεγάλη,

αντιφεγγιά του Αιώνιου, μα κι αντάμα

σκληρή του Δίκαιου αστραπή κ’ ελπίδα!


Άγγελος Σικελιανός


Υ.Γ.
Δεν το θεωρώ τελικά καθόλου άσχετο μέ όλα τά παραπάνω γι´αυτό και το παραθέτω αυτούσιο...

Απάντηση: Re: Συμφωνία τών Χιλίων(Μahler Symph.No 8)

Δημοκηδής said:

... επίσης όλα τα ανωτέρω αποτελούν καθαρά προσωπικές σκέψεις, είναι βέβαιο ότι μένουν βιαίως μεταξεταστέα στο κυνήγι του 'αλάθητου' και δεν χρήζουν απαντήσεως μέσω αλλεπάλληλων ποστς.... Κατατίθενται και αφορούν κυρίως εμένα και όχι εσάς σύντροφοι συν-μαλεριστές ....

Click to expand...

Δηλαδή να μήν ανεβάζουμε λιγουλάκι τίς θεάσεις???:flipout::flipout::grinning-smiley-043:grinning-smiley-043