Χατζιδάκις-Ορνιθες

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
62,722
Χολαργός
Ο Μάνος Χατζιδάκις αποφασίζει το 1964 να επεξεργαστεί διεξοδικότερα την Μουσική πού είχε γράψει τό 1959 γιά τούς Ορνιθες τού Αριστοφάνη ,κατόπιν παραγγελίας τού Θεάτρου Τέχνης τού Καρόλου Κούν,για μιά παράσταση πού παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο στά παλίσια τού Φεστιβάλ Αθηνών..
Η μεγαλειώδης εκείνη παράσταση ,μετά την πρώτη μέρα πού παρουσιάστηκε,απαγορεύτηκε απο την τότε Δεξιά Κυβέρνηση με πρωτοβουλία τού Κ.Τσάτσου,γιατί προσέβαλε τήν ´δημοσία αιδώ ´τής εποχής αλλά και κατά την γνώμη τών βαθυτατα συντηρητικών τής εποχής διέστρεφε την Αριστοφάνεια αντίληψη.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το 1964 ο Χατζιδάκις ηχογραφεί το έργο δίνοντάς του τον αριθμό 16 και ονομάζοντάς το:'Kαντάτα για μέτζο-σοπράνο,δύο βαρύτονους,παιδική χορωδία,δύο μικτές χορωδίες και Ορχήστρα´.
Στην ηχογράφηση συμμετείχαν οι Γιώργος Μούτσιος και Σπύρος Σακκάς(βαρύτονοι) ,οι κυρίες Ευγενία Συριώτη και Αγγελική Ραβανοπούλου σαν μέτζο ,η μικτή χορωδία τού Φεστιβάλ Αθηνών σε διδασκαλία τής Ελλης Νικολαϊδου,η Παιδική Χορωδία τών Ανακτόρων(διδ:Στέφανος Βασιλειάδης)και η Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών υπό την διεύθυνση τού Συνθέτη.

Το έργο στην ολοκληρωμένη του εκτέλεση αποτελεί ένα διαρκές τραγούδι χάρις στην στιβαρή χρήση τών μουσικών μέσων πού επεξεργάζεται ο Συνθέτης...
Αλλοτε σύγχρονη μουσική τού 20ού αιώνα ,άλλοτε εξαιρετικές μελωδίες στην μετάφραση τού Βασίλη Ρώτα.
Τα εκφραστικά μέσα τής καντάτας είναι ποικίλα,ώρες-ώρες επιφανειακά ανάλαφρα και άλλες φορές πολύ πιό ´επεξεργασμένα´.
Ο Χατζιδάκις χρησιμοποιεί είτε πλήρη Ορχήστρα,είτε ένα φλάουτο με φωνή ,είτε μιά άρπα με χορωδία,αλλά η συνολική εντύπωση είναι ενός έργου -συνόλου πού προκαλεί διαρκώς το ενδιαφέρον τού ακροατή.
Η Πάροδος -Εισοδος και Επίθεση Πουλιών αποτελεί ένα επτάλεπτο αριστούργημα στο οποίο εναλλάσονται 8 μουσικά θέματα,Ευρωπαϊκά,Ελληνικά,Ανατολίτικα μέσα σε ένα πολύχρωμο και οργιώδες πανηγύρι ρυθμών και χρωμάτων.
Eξαιρετική η παρλάτα ´Φίλτατέ μου Γεροντάκο´απο τον ίδιο τον Συνθέτη,όπως και το Ω.!Καλή μου Ξανθιά τραγουδισμένο μοναδικά απο τον Γιώργο Μούτσιο..,όπως και ο Ορχηστρικός Τελικός Χορός Α.Πράξης.
Ακολουθεί το πανέμορφο 'Oι Κύκνοι´,πάλι με τον Μούτσιο.
Η Αρια τής Αηδόνας μέσα σε ενα σύγχρονο μουσικό ιμπρεσσιονιστικό τοπίο παραπέμπει στον Ντεμπυσύ και η φωνή τής Ραβανοπούλου χρωματίζει την Μουσική.
Η ´Βουλή´εμπνευσμένη σάτιρα παρουσιασμένη με εκπληκτική ειρωνική λεπτότητα απο ορχήστρα,μικτή χορωδία και μαντολίνο.
Η γραφή τού Χατζιδάκι ποτέ δεν είναι κραυγαλέα αλλά πάντα ´σφαζει με το βαμβάκι´
Η παρλάτα ´Ντελάλημα´σάν σύγχρονο ρετσιτατίβο ,συνοδεύεται απο απλές ,πρωτότυπες και λεπτές μουσικές πινελιές.
Ο Σπύρος Σακκάς τραγουδά τον Παντεπόπτη και μετά απο δύο θέματα για χορωδία και Ορχήστρα και Μπαλέτο(Tα Παράσιτα,αντίθετα με το όνομά μας αποτελούν έναν μουσικό κήπο με ακούσματα Μπαρόκ )μάς προσφέρει τον μελωδικότατο Σωκράτη.
Το έργο κλείνει με το Δοξαστικό(ολοι οι σολίστ ,συνοδεία πλήρους Ορχήστρας)
και την Εξοδο για Παιδικη και Μικτη Χορωδια και Ορχήστρα.
Ο Χατζιδάκις συνολικά κατορθώνει να μετατρέψει μιά μουσική γιά παράσταση σε ένα ολοκληρωμένο έργο,που διατηρεί και σήμερα τήν φρεσκάδα του...
Αποδεικνύεται βαθύτατος γνώστης τής Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Μουσικής,και μέσα απο πιο ´απλά´-θεωρητικά -υλικά όπως ειναι τά τραγούδια μας προσφέρει ένα εξαιρετικό ακρόαμα.
Η ΕΜΙ classics επανέκδοσε τον δίσκο σε μιά αρκετά επιμελημένη έκδοση το 2004.

724386467720.jpg
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
http://dikaiopolis.pblogs.gr/2009/01/392726.html

Μια μοβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούν να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Και ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, από τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό έως τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς και εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως έως τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Εως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρουν ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και δυστυχώς γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια -όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω ως επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μοβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως, δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μία εφημερίδα να αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια γι' αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Και άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη και έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκαν, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με "επιτυχία", να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην "παρουσία του τέρατος". (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία και αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ''