Εν αρχή ην...η φωτογραφία.

jim...

Moderator
Staff member
22 February 2008
24,847
Λιβαδιστάν...
Πως ξεκινήσατε στη φωτογραφία? Ποιά ήταν η πρώτη σας? Τί σας ερέθισε?

Εδώ θα εκμυστηρευτούμε την πρώτη μας έντονη εμπειρία από τον κόσμο της φωτογραφίας...
 
ξεκηνισα με μια AGFA του πατερα μου τωρα κοματι βιτρινας ......

και μετα στα μεσα της δεκαετιας του 80 με μια ZENIT απο τους Ρωσους........
μετα πηγα σε ΡΕΝΤΑΧ asachi μετα μου χαλασε αυτη και οι φακοι που μειναν με μετατροπη πηγαν ολα στην CANON EOS 30 που μου εκανε συντροφια 3 χρονια και πουληθηκε στο Εβαυ ......

τωρα εχω μια FujiFilm Finepix 9600 και ειμαι στο 98% των περπτωσεων υπερευχαριστημενος ...
μου λειπει η ταχυτητα καποιες φορες ομως....

αλλα ειναι πρακτικη .



να πω οτι ΔΕΝ ασχολουμαι σεκαμια περιπτωση συστηματικα αλλα ειμαι φωτογραφος του βαρεματος !

δηλ, οποτε μου τη βαρεσει κατακουτελα βγαινω και γεμιζω μια καρτουλα ....

και φυσικα στις διακοπες το καλοκαιρι..
 
Εγώ κόλησα το μικρόβια αποτην μητέρα μου η οποία είχε μία Minolta. Την θημάμαι απο μικρός όπου και να είμασταν με την μηχανή στο χέρι να βγάζει. Στο σπίτι πρέπει να έχουμε δεκάδες χιλιάδες slide (που κάπια στιγμή θέλω να ψηφιοποιήσω και να καταχωρήσω αλλα...). Θυμάμαι οτι σε πάρτυ και λοιπές εκδηλώσεις στο σπίτι πάντα στο γραφείο βαζαμε τον προτζέκτορα και βλεπαμε φωτογραφίες.
Μόλις μπορούσα να χειριστώ μηχανή πήρα μία point and shoot (δεν θυμάμαι μάρκα, μάλλον kodak θα ήταν) και έβγαζα τις δικιές μου και καμιά φορά έπαιρνα και την SLR. Μετά πέρασα και στο advance μέχρι την είσοδο των ψηφιακών και μία nikon coolpix 2100 με το εξωφρενικό τότε 2MP. Μετά μία cybershot (δε μαρεσε...) και το καλοκαιράκι τιν canon 850is (έχω να το λέω εκπληκτική μηχανή! Με εντυπωσιάζει συνεχώς...).

Όλα αυτά μέχρι τα χριστούγεννα που εκεί που πήγαινα για βιντεοκάμερα (HV20 αχχ.... τα λεφτά ακόμα μου τα δίνουν απο το μαγαζί) έπεσα σε ένα ντουλάπι με slide στο σπίτι και με έποιασε νοσταλγία για το φίλμ. Και με συμβουλές απο τα παιδία εδώ στο φόρουμ (και πάλι thanks) γύρισα σε μία F90x πήρα φακούς, φίλτρα, φλας, τσάντα και τριγυρνάω καίγοντας φιλμάκια... Που θα πάει θα βγάλω και καμιά καλή κάποτε...
 
Alex,οι φωτό σου είναι άριστες...μην το συζητάς.Μιά μέρα, όταν ήμουν 16,(τι καιροί!)πήγα στο μοναδικό τότε κατάστημα φωτογραφικών με την ελπίδα ότι μια φωτογραφική θα ήταν στα κυβικά μου(λεφτά).Όλος καμάρι λοιπόν μπαίνω στο μαγαζί και λέω να μου δείξουν μία SLR που είχαν στη βιτρίνα.Ήταν φοβερή.Nikon νομίζω.Την ερωτεύτηκα.Ακούγοντας τις δυνατότητες της δεν κατάλαβα τίποτα.Ακούγοντας την τιμή της (που ήταν βασικό για μένα τότε), τρόμαξα, και απογοητεύτηκα.Κατέληξα σε μια KODAK instamatic (κάπως έτσι) με 10000 δρχ!!! Έβγαζα όσες μπορόυσα, αλλά ο έρωτας έμεινε...όσπου ήρθε μία Minolta dynax 7000 από Γερμανία και ο έρωτας ανανεώθηκε...δυστυχώς, δεν την εκμεταλεύτηκα όπως θα´πρεπε.Ακολούθησαν πτυχίο,στρατός,δουλειά,γάμος, παιδιά και μία HP 507 κάπου ανάμεσα σ´όλα αυτά, αλλά ο έρωτας γύρισε πάλι εκεί που ξεκίνησε...στις Nikon.Χριστούγεννα, η HP έχει καταλήξει στην κόρη μου, καιρός για Adorama (ευτυχώς έμαθα) και...Nikon D80!!!Το πρώτο βράδυ, μέσα στα γέλια της γυναίκας μου,ανακάλυψα ότι με είχε πάρει ο ύπνος με τη μηχανή στο χέρι!!!Επιτέλους!!!Πάντως, το πιό ωραίο που συνέβη πρόσφατα, είναι ότι επεξεργάστηκα τα Super 8mm που είχε τραβήξει ο πατέρας μου πριν από 37 χρόνια...και ότι βρήκα αρνητικά της Minolta που νόμιζα ότι τα είχα χάσει...
 
Απο πού να αρχίσω;
Λοιπόν ξεκίνησα το 1979 όταν σε ηλικία 14 χρόνων πήρα την πρώτη μου μηχανή μια Nikon FM.Αφορμή τα τεύχη του N.G που αγόραζε σωρηδόν ο αδερφός μου, είχα ψαρώσει τότε με την ποιότητα των εικόνων πού έβλεπα.
Μου την έφερε καινούρια ο πατέρας μου απο το Λονδίνο, τιμή 16.500 δρχ με τον 50άρη 1.8!!!!
Με το τέλος του Λυκείου μετέβην εις Βέρνην Ελβετίας:blush: και παρακολούθησα 6μηνα σεμινάρια φωτογραφίας σε studio φωτογράφισης αυτοκινήτων.
Μετά το στρατιωτικό εργάστηκα σε δύο κατα σειρά στούντιο φωτογραφίας (Λιζάρδος, Studio Δέλτα) και από το 1990 μέχρι το 2004 διατηρούσα δικό μου στούντιο στο Παγκράτι.
Ασχολήθηκα με το πορτραίτο το still life και την φωτογραφία τοπίου.
Η τελευταία με κέρδισε και απο τότε ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά μαζί της.
Εργασίες μου έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά life style και ειδικού τύπου πχ Οξυγόνο, Γεω και σε agencies εξωτερικού
Το 1998 κυκλοφόρησα το πρώτο μου φωτογραφικό λεύκωμα για τα Δρακόσπιτα της Εύβοιας.
Στην Εύβοια κατοικώ μόνιμα τα 4 τελευταία χρόνια.
Απο τα χέρια μου έχουν περάσει αρκετά μηχανήματα (κάμερες και studio flash)όπως Cambo Legend 5'x7', Arca Swiss 10x15cm με φακούς Schneider-Kreuznach, Mamiya RB67 και φακοί απο 50mm-250mm, διψήφιος αριθμός σωμάτων Νikon και κάμποσοι φακοί.
Επίσης ένα σετ Leica R4 με τους 28mm, 50mm kai 70-210mm.
Απο studio flashes γεννήτρια Bowens Quad με 2 κεφαλές 3200W, 2 Monoblock Elinchrome 1000W και 2 μικρα monoblock Quantaray 250W
Κάποια απο αυτά έχουν πουληθεί πια γιατί δεν μου χρειάζονται.
Πλέον, σημάδια των καιρών, έχω στραφεί στίς ψηφιακές μηχανές.
Απο το 2002 έχω την Fuji S2Pro, μετά ακολούθησαν η D70, η D200 (την οποία κράτησα μόνο 2 μήνες, δεν μου άρεσε καθόλου!!) και 2 σώματα Canon EOS 5D (σήμερα υπάρχει μόνο το ένα).
Αυτά.....αλλά έπονται και άλλα...ΕΟS 1DsMk3 ας πούμε;)
 
Alex,οι φωτό σου είναι άριστες...μην το συζητάς.

Σε ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης man αλλα δεν έχω ανεβάσει ακόμα κάμια απο φίλμ. Μόνο μερικές απο την ψηφιακή (και αμέτρητες στο facebook αλλα αυτό είναι άλλη ιστορία... χεχε).

Θα ανεβάσω πάντως σύντομα διότι έχω κάτι απορίες που θέλουν επίλυση...
 
Σε ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης man αλλα δεν έχω ανεβάσει ακόμα κάμια απο φίλμ. Μόνο μερικές απο την ψηφιακή (και αμέτρητες στο facebook αλλα αυτό είναι άλλη ιστορία... χεχε).

Θα ανεβάσω πάντως σύντομα διότι έχω κάτι απορίες που θέλουν επίλυση...
Τότε περιμένουμε...
:coool:
 
Το δικό μου παιδικό απωθημένο ήταν η βιντεοκάμερα. Κάποια στιγμή απέκτησα την Sony TRV75E. Της άλλαξα τα φώτα στο τράβηγμα και στο editing στον υπολογιστή.

Κάποια στιγμή ανακάλυψα το flickr και την τεχνική hdr. Χανόμουν κυριολεκτικά χαζεύοντας με τις ώρες έτοιες φωτογραφίες. Απο τότε πάνε τρία χρόνια και δεν ξανα ακούμπησα την βιντεοκάμερα.

Άρχισα να "παίζω" με τις φωτό της βιντεοκάμερας. Μετά ήρθε στα χέρια μου η olympus c5050z την οποία κρατάω ακόμη και δεν πρόκειται να την δώσω.

Τον τελευταίο χρόνο εχω την canon 400d και ανακαλύπτω σιγά σιγά, ειδικά μέσα απο ταυτό το forum, τον κόσμο των slr και των φακών τους.
Βέβαια, τώρα ανακαλύπτω τη φωτογραφία και οχι απλά μια τεχνική που εφαρμόζεται αποκλειστικά στον υπολογιστή.

Οφείλω να πω ευχαριστώ όλους εδω μέσα για τις σκέψεις, τις γνώσεις, τις εμπειρίες και την βοήθεια που προσφέρουν, σε οτι επίπεδο γνώσης και αν βρίσκονται!

Και το άθλημα συνεχίζεται...
 
Μια Ζενιθ 11 ήταν οι πρώτη μου μηχανή, Τρίτη Λυκείου πήγαινα τότε. Ένας φίλος μου έμαθε τα βασικά και ξεκίνησα να τραβάω. Αυτό που μου άρεσε στην αρχή ήταν ο έλεγχος που είχα στο αποτέλεσμα σε σχέση με τις παλιότερες μηχανές του κιλού που είχα χρησιμοποιήσει.

Τα επόμενο καλοκαίρι στις διακοπές στην Ίο φόρτωσα ΑΜ. Γυρνώντας στην Αθήνα και ψάχνοντας για φωτογραφείο να το εμφανίσει μου είπαν για έναν παλιό φωτογράφο στην Πλατεία Κυψέλης.

Ήταν σχεδόν συνταξιούχος τότε αλλά το μεράκι του για τη φωτογραφία ήταν κάτι παραπάνω από νεανικό. Εμφάνισε και τύπωσε το φιλμ και όταν πήγα να το πάρω αφιέρωσε αρκετό χρόνο να μου μιλήσει για τις φωτογραφίες μου, τι πήγε καλά τι όχι κτλ.

Μετά ήρθε το δεύτερο φίλμ, το τρίτο και πάει λέγοντας, πάντα Α/Μ και στον ίδιο φωτογράφο.

Δεν άργησε να μου μπει η ιδέα να εμφανίσω το φιλμ μόνος μου. Χώρο για σκοτεινό θάλαμο είχα (το… μπάνιο) πήρα τανκ, τσιμπίδες, λεκάνες και βουρ…
Αργότερα ήρθε και η εκτύπωση. Με ένα αμυδρό κόκκινο φως περίμενα τη εικόνα που σχηματιζόταν σιγά σιγά μέσα στο υγρό…. μαγική διαδικασία.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κρατούσα τους χρόνους με ρολόι (ελλείψει χρονομέτρου), κοίταζα τον δευτερολεπτοδείκτη συνεχώς αλλά περνούσαν ώρες χωρίς να έχω την αίσθηση του χρόνου (φτου γαμώτο … ξημέρωσε κιόλας :-).

Η πρώτη φωτογραφική μηχανή που μου άρεσε πραγματικά και την ευχαριστήθηκα ήρθε 3-4 χρόνια αργότερα: μια Nikon FM2. Απλά έτυχε να πάω στη Nikon και έμεινα σε αυτή.

Κάποτε με κάλεσε ένας φίλος να δούμε σλαιτς από ένα ταξίδι που είχε κάνει με μοτοσικλέτα στην Ισπανία. Έπαθα πλάκα, σε φωτογραφία τοπίου το σλαιτς δεν έχει αντίπαλο, είναι θέμα… μεγέθους :-) Αλλά είναι και η διαδικασία, σκοτάδι με μουσική και μπόλικη μπύρα ζεις το ταξίδι με μια ζωντάνια που είναι αδύνατο να στο μεταφέρει η φωτογραφία στο χαρτί ή στην οθόνη.

Κόλλησα λοιπόν με τα σλαιτς και το κόλλημα το έχω μέχρι σήμερα. Φιλμ σπάνια τραβάω τώρα πια και όταν τύχει μόνο ΑΜ. Το έγχρωμο φίλμ ποτέ δεν το συμπάθησα, το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρεις πως θα σου το εμφανίσει το εργαστήριο. Τη μια σου δίνουν φωτογραφίες που φέρνουν προς το μωβ την άλλη πρασινίζουν. Ακόμα και στα καλά εργαστήρια που έχουν ένα σταθερό αποτέλεσμα για τρία τέσσερα φιλμ τα χαλάνε στο πέμπτο.

Τέλος, πριν από δυο μήνες απέκτησα την πρώτη μου dslr, μια Nikon D300 και έπεται συνέχεια…

ΥΣ μπράβο για το thread!
 
Η πρώτη μου έντονη επαφή, ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ακόμα και τώρα θυμάμαι πολύ έντονα το μεγάλο μου αδελφό να γυρίζει από τη δουλειά του (μπάρμαν σε ξενοδοχείο) και να κρατάει μια Minolta Dynax της σειράς i (πρέπει να ήταν 5000i ή 7000i). Δεν τον ενδιέφερε πολύ η φωτογραφία. Απλώς ήταν μια καλή ανταλλαγή με έναν Άγγλο ο οποίος την πουλούσε όσο-όσο. Θυμάμαι έκανε 20-30.000δρχ. Ευτυχώς σχετικά σύντομα έπεσε στα χέρια μου, αλλά, δεν ήξερα τι να την κάνω. Για μια περίπου εβδομάδα το μόνο που έκανα ήταν να πειράζω τον κόσμο γύρο μου, πατώντας μόνο το κουμπι test του φλας. Σιγά-σιγά βγήκαν και οι πρώτες φωτογραφίες (πάντα στο αυτόματο). Ο καιρός πέρασε και μετά από χρόνια βρέθηκα με την πρώτη μου ψηφιακη (HP 407M). Παραμένω στις Compact με ορατή πλέον την προοπτική μιας Dslr, ελπίζοντας κάποτε να μπορέσω (και να καταφέρω) να αποτυπώσω το χρώμα από τα περίφημα λουλούδια από τον κήπο της γιαγιάς μου, που πρωτοείδα στα 12 μου και με έκανε να σκύψω και να κοιτάξω για πρώτη φορά μέσα από το σκόπευτρο...
 
Εγώ άργησα αρκετά να ασχοληθώ με τη φωτογραφία. Δεν θυμάμαι να είχα φωτογραφήσει μέχρι να τελειώσω το λύκειο. Στο πανεπιστήμιο άρχισα να δανείζομαι τη μηχανή του πατέρα μου, μία Olympus OM-10 της δεκαετίας του '80 (είχε μόνο αυτόματο πρόγραμμα -ουσιαστικώς προτεραιότητα διαφράγματος) με έναν φακό 35-70. Μετά πήρα την πρώτη δική μου μηχανή, μία κόμπακτ Νίκον (για φιλμ μιλάμε πάντα). Το 2000 πήρα μία Canon EOS 300, το 2002 την πρώτη μου ψηφιακή κόμπακτ (Olympus, όπως και η επόμενη) και το 2004 πήρα την άριστη Minolta A2, από την οποία έμεινα πολύ ευχαριστημένος (και την χαίρεται ακόμη ο πατέρας μου) μέχρι που την επόμενη χρονιά πήρα την Canon 350D (να μη φύγουμε και απ' το σύστημα) και σταδιακά ένα σκασμό φακούς.... Συλλεκτικής -και όχι μόνο- αξίας.
 
Μια Kodak instamatic με film σε μεγάλη κασέτα και φλας κυβάκια μιας χρήσεως, ήταν αρκετή για τις ανάγκες της οικογένειας, αλλά συγκρίνοντας το αποτέλεσμα με άλλες φωτογραφικές κάτι έδειχνε να λείπει... Ψάχνοντας τριγύρω, κάπου στα τέλη της δεκαετίας '70 μου αποκαλύπτεται ότι κάποιες μηχανές δεχόταν και ρυθμίσεις! Αρχίζω να ψάχνω σχετικά και σύντομα μετά από αρκετό διάβασμα καταλήγω με μια Zenith E, από το τοπικό φωτογραφείο που πια με είχε μάθει για τα καλά...
Πολύ όρεξη, πολλά τα λάθη, αλλά επιμένω. Σύντομα βελτιώνεται η κατάσταση και αρχίζω να προχωράω όλο και πιο άνετα στο τεχνικό μέρος. Ένα φορητό φωτόμετρο βοήθησε αρκετά, αλλά με το φλας ποτέ δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα. Έρχονται τα πρώτα φίλτρα, πειραματισμοί, κι έλλειψη ρευστού.

Πιτσιρικάς με περιορισμένο χαρτζιλίκι ξεκινάω να βοηθάω τον φωτογράφο της γειτονιάς σε γάμους και βαφτίσια και σε λίγο να αναλαμβάνω κάποια όπως κι άλλες μικροδουλειές όπως μακροφωτογραφήσεις συλλογών κλπ. Ο "μισθός" πάει όλος σε φωτογραφικά, και σύντομα η Zenith E περνάει στα χέρια κάποιου φίλου, κι εγώ αποκτάω μια Pentax KM. Το "τεχνολογικό άλμα" δίνει κάποια καλύτερα αποτελέσματα και συνεχίζονται οι πειραματισμοί. Έρχονται φακοί και άλλα αξεσουάρ και το τεχνικό κομμάτι πάει πια σχεδόν καλά. Αρχίζω όμως να ενοχλούμαι όλο και περισσότερο με το αισθητικό κομμάτι της φωτογραφίας. Ψάχνω, διαβάζω, βρίσκω κανόνες, ιδέες, συμβουλές αλλά όχι και τον δρόμο για την αισθητική που έψαχνα. Τα παρατάω για πολλά χρόνια, αποφεύγοντας να ασχοληθώ ακόμα και στις διακοπές...

Εν τω μεταξύ οι γνωστοί ξέρουν ότι ασχολούμουν και σε κάθε ευκαιρία με χρησιμοποιούν εμποδίζοντάς με να αποκοπώ εντελώς. Ένας φίλος αρκετά αργότερα θέλοντας να ασχοληθεί με macro αγοράζει μια Nikon f80 και αρχίζει να με ρωτάει πολλά και διάφορα για την θεωρία. Ξανα ασχολούμαι από περιέργεια να δω τις νεότερες εξελίξεις. Auto focus και fill flash μ' αρέσουν σαν ιδέα, το film scanner επίσης! Και κάπως έτσι καταλήγω μετά από λίγο παίζω με την καινούργια μου Pentax MZ-7 κι ένα minolta (αν θυμάμαι καλά) scanner. Μεγάλες οι εξελίξεις ειδικά με το photoshop σαν βοηθό. Διορθώνονται πράγματα που δεν φανταζόμουν καν! Η φωτογραφία τεχνικά κάνει άλματα. Καλλιτεχνικά όμως... στασιμότητα. Δεν αργώ να βαρεθώ και τα παρατάω και πάλι.

Κάπου εκεί, σε μια παράξενη παρένθεση, πέφτω τυχαία πάνω σε μια smena 8M, μια ρώσικη μηχανούλα με film, με ρύθμιση για ταχύτητες διαφράγματα και αποστάσεις κι ένα φίνο φακουδάκι που με την δέουσα προσοχή βγάζει μια χαρά φωτογραφίες και είναι κι όσο φορητή θα ήθελα. Βγάζω μερικά φιλμάκια και κάπου την ξεχνάω κι αυτήν.

Χρόνια αργότερα κάνοντας τα ψώνια μου στο supermarket βλέπω μια ψηφιακή Kodak cx6200 σε προσφορά και την παίρνω σαν το gadget της εβδομάδας. Τελικά με βολεύει αρκετά η ευκολία της, την αφήνω στην τσάντα μου κι αρχίζω να τραβάω περισσότερο. Το computer βοηθάει πολύ σε τεχνικές πανοραμικής κι άλλα κόλπα που δοκίμαζα. Λίγο αργότερα μια ακόμα Kodak 7530 με zoom και πιο πολλά megapixel αν και δεν βοηθάει ουσιαστικά περισσότερο, συνεχίζει να με κεντρίζει να παίζω που και πού.

Τέλος βρίσκω μια Panasonic FZ-7 με λίγο απ' όλα που με αφήνει να μπαίνω λίγο πιο βαθιά σε πειραματισμούς.
Αρχίζω να συμβιβάζομαι με το αισθητικό μέρος, αποδεχόμενος τα χαμηλά όριά μου και απλά προσπαθώ να φωτογραφίσω ότι θα ήθελα να θυμάμαι...
 
Μια μικρή πλαστική kodak instamatic με film σε μικρή κασέτα και φλας κυβάκια μιας χρήσεως η πρώτη δώρο από μια φίλη μου όταν ήμουν (δεν θυμάμαι πόσο).
Μετά δύο χρόνια αγόρασα μια μεταχειρισμένη ZENIT την οποία κράτησα περίπου δύο χρόνια. Καλή μηχανή (για τα χρήματα που είχα δώσει) αλλά είχε πρόβλημα και άνοιγε η πλάτη.
Καλοκαίρι 1980 και σε εκπαίδευση με Αμερικάνους Navy Seals είχε ένας μια Canon A1 την οποία και αγόρασα.
Την κράτησα περίπου 16 μήνες και αναγκάστηκα να την πουλήσω φεύγοντας από Ελλάδα.
Μετά από ένα χρόνο αγόρασα μια Α1 από Dubai την οποία και κράτησα για ένα χρόνο περίπου.
Επόμενες 2 μηχανές Canon F-1N AE-FN οι οποίες αγοράστηκαν από ΗΠΑ.
Έχω την μια ακόμα και μια EOS 5D.
Πιστεύω ότι μέχρι την άνοιξη θα πάρω την EOS 5D MKII.

Επίσης έχω και 3 μικρές Canon ixus 700, 750, 960is της οποίες χρησιμοποιώ για υποβρύχιες λήψεις.
 
Last edited:
Οταν ειμουνα στην εφηβεια με τον κουμπαρα μου αγορασα μια Zenit E.
Ειχα την τυχη να μην δουλευει το φωτομετρο - σεληνιου τοτε - και αρχισα να διαβαζω την Φωτογραφια προσπαθωντας να μαθω πως να φωτομετρω με εξωτερικη μοναδα.

Αυτο ηταν.

Καταστραφηκα για ολη μου την ζωη. Ποτε ξανα δεν θα χαιρομουν με το θεαμα μια εικονας στα ματια μου χωρις το αγχος να την δεσμευσω σε καποιο μεσο.

Δυστηχως και ευτυχως .

Ορκιστηκα ποτε να μην κανω το χομπυ μου επαγγελμα. Αυτο αλλαξε βεβαια στα 24 μου οταν μπηκα στον κινηματογραφικο χωρο. Απο κει και περα το να ξαναβαλω στο ματι μου στο viseur ηταν μονοδρομος.
 
Η πρωτη SLR εφτασε στα χερια μου, τον Αυγουστο. Ειναι η "εμπορικη Canon 450D".

Το θεμα ειναι πως φτασαμε, ως εκει.

Γενικως, ειμαι φιλος των προιοντων τεχνολογιας, και ως αποτελεσμα αυτου και των φωτογραφικων μηχανων. Για ολα αυτα τα χρονια, η ιδεα του να κουβαλαω ολοκληρη τσαντα με μηχανη, ηταν πολυ μακρια απο μενα. Βολευομουν με μια κομπακτ, μια χαρα.

Αντιθετα η μαμα, παντα φωτογραφιζε, εδω και χρονια, στο σπιτι υπαρχουν αμετρητα αλμπουμ και slides, απο ταξιδια μεχρι διακοπες και τα συνηθη οικογενεικα. Πριν αρκετα χρονια, πηρε μια αναλογικη Minolta SLR. Στη συνεχεια, οταν οι μικρες ψηφιακες αρχισαν να εμφανιζονται, χτυπησαμε μαζι μια SONY P-93, η οποια εχει βγαλει φωτογραφιες πολυ καλυτερες απο τις επομενες που βρεθηκαν στα χερια μας.

Αφου αλλαξαμε κανα δυο κομπακτ ακομα, βγηκε η SONY σειρα 'α'. Τοτε ηταν που συνειδητοποιησε η μαμα, οτι πρεπει να παρει μια. Εγω ημουν αδιαφορος ακομα και εκανα μονο την παρεα, στο ψαξιμο. Τελικως, μια μερα γυρισαμε σπιτι με μια α100, μια μεγαλη τσαντα με πορτοκαλι λεπτομερειες στην οποια μπηκαν μια χαρα και οι φακοι της αναλογικης Minolta.

H τσαντα αυτη συνεχισε να με αφηνει αδιαφορο για λιγο καιρο ακομα. Σιγα σιγα ομως αρχισε να με τρωει το χερι μου και οπου την εβρισκα την επιανα να παιξω.

Και αφου μου αρεσαν αυτα που εκανε, η μαλλον αυτα που εμοιαζε οτι μπορει να κανει, στο τελος ηταν ενα μεσημερι του Αυγουστου, που γυρισα σπιτι με μια 450, για την οποια φυσικα ειχα απο πριν διαβασει καλα λογια κι εδω.

Τωρα μενει να μαθω φωτογραφια.
Ελπιζω να διαβασατε μεχρι εδω, αυτη ειναι η ιστορια...
 
Εμενα μου μπηκε το μικροβιο κυριως εξαιτιας της ψηφιακης τεχνολογιας.

Βασικα το ερεθισμα δοθηκε απο καποια κινητα με καμερα που ειχα πριν 4-5 χρονια,και μου αρεσε παρα πολυ το γεγονος οτι εβλεπα τι ειχα τραβηξει,αυτο με προσελκυσε βασικα στον κοσμο της φωτογραφιας.Μου αρεσε πολυ να βγαζω φωτογραφιες με το κινητο και που τις εβλεπα αμεσως στην οθονη πως βγηκαν.

Πριν απο αυτο δεν ειχα ιδιαιτερες εμπειριες απο φωτογραφικες μηχανες κτλ,αλλα μου αρεσε να τραβαω σε διαφορες περιστασεις και διαφορα θεματα με μια απλη olympus compact με φιλμ που ειχα παρει πριν αρκετα χρονια,αλλα μη φανταστειτε οτι εβγαζα τιποτα σπουδαιο.Βεβαια πιστευω οτι ασχοληθηκα με τη φωτογραφια και για εναν αλλο λογο.Οταν ημουν μικρος μου αρεσε να ζωγραφιζω.Ζωγραφιζα ακομη και μεχρι τη 2α-3η λυκειου.Μετα απο εκει,που περασα και στο τει,μου κοπηκε η ορεξη για καποιο λογο,και οποτε επιανα να ζωγραφισω κατι το παρατουσα και δε συνεχιζα,δεν ειχα ορεξη.Η φωτογραφια νομιζω μου εκατσε σαν "ευκολη" ζωγραφικη κατα καποιον τροπο!Ειχα πιστευω την αναγκη να κανω κατι δημιουργικο και μου βγηκε εκει(και στο οτι μαζευω και μουσικα cd's βεβαια και μ'αρεσει να ακουω και πολυ μουσικη)

Να επανελθω σε αυτο που ελεγα με τα φωτοκινητα,αυτα λοιπον ηταν η αιτια και πριν τρια χρονια αγορασα την fuji f30 υστερα απο παροτρυνση ενος καταστηματαρχη,ο οποιος θυμαμαι δε με ειχε αφησει να παρω μια olympus την m740 που ειχε μπλε χρωμα και μου αρεσε.Μετα που πηρα την κομπακτ ειχα πωρωθει πολυ πραγματικα.Καποια στιγμη κερδισα σε ενα διαγωνισμο το 2007 μια fuji f610 παλιο μοντελο,αλλα ηταν καλουτσικη.Καποια στιγμη ειχα πιασει μια δουλεια και με ετρωγε η τσεπη μου και πηγα και πηρα και την f31fd,την οποια τωρα την εχει παρει η κοπελα μου.
Προς το τελος του 2007 πηρα και την canon 400d με τον 18-55 is,και απο τοτε βγαζω κυριως με αυτη φωτογραφιες.


Στο μελλον θελω να παρω μια πολυ καλη dslr με ενα πολυ καλο φακο γενικης χρησης,με ενα ζουμ του στυλ 17-70 η 18-105 το πολυ,και μαλλον θα παρω καποια νικον,αλλα θα δω οταν ειναι να αγορασω,θα το ψαξω λιγο τοτε.

Το στυλ φωτογραφιας που με τραβαει περισσοτερο ειναι η εγχρωμη φωτογραφια με θεματα απο τη φυση.Επισης πιστευω οτι θα ασχοληθω καποια στιγμη με πορτρετο και νεκρη φυση.Δε με ενδιαφερει καθολου να γινω ποτε διασημος και τετοια,ειλικρινα.Το κανω ετσι για να περναω καλα με κατι που μου αρεσει,σα χομπι.